Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τη ζωγραφική του Αναστάσιου Μπαμπατζιά χωρίς να εισέλθεις, ηθελημένα ή ακούσια, στον χώρο της Διαλεκτικής. Και αυτό γιατί ο πλούτος του εικαστικού κόσμου που χτίζει και η συνεπακόλουθη απόλαυση που αυτός γεννά ζυμώνονται μέσα από τη συνύφανση, αλληλεπίδραση και ερωτοτροπία φαινομενικά αντιθετικών δυνάμεων, οι οποίες με κάποιον προσωπικό τρόπο ενορχηστρώνονται από τον καλλιτέχνη και ανυψώνονται σε έργα υψηλής ποιητικής ισχύος και συγκινησιακού φορτίου. Η έμφαση εδώ στο συγκινησιακό, σε αντιδιαστολή με το συναισθηματικό φορτίο, αφού η πληρότητα της αισθητικής εμπειρίας που προκύπτει από την επαφή με το έργο του Μπαμπατζιά βρίσκεται μακριά από κάθε συναισθηματισμό ή φτηνό εντυπωσιασμό, έχοντας τη δύναμη να καταλαμβάνει τον νου και τις αισθήσεις, οδηγώντας τον θεατή σε νέους δρόμους εντός και εκτός του.
Για να επανέλθουμε στα δίπολα του εικαστικού κόσμου του Τάσου, αν ο θεατής αφεθεί να περιηγηθεί στη χώρα των σχημάτων, χρωμάτων και υφών των έργων του, είναι αδύνατον να μη γοητευτεί και ταυτόχρονα κλονιστεί από την αέναη πάλη του σωματικού με το πνευματικό, του υλικού με το υπερβατικό, του αρχέγονου με το μοντέρνο, του διονυσιακού με το απολλώνιο, του μύθου με την πραγματικότητα. Νιώθεις να αναπτύσσεται μπροστά σου, παλλόμενη, η αγωνία του καλλιτέχνη να οργανώσει και τιθασεύσει το Χάος, δίνοντας μορφή σε κάτι νέο, κάτι αυθύπαρκτο, με δική του ζωή.
Ο μύστης αυτού του ζωγραφικού σύμπαντος οδηγείται στη συνειδητοποίηση ότι η ένταση και ο στοχασμός, το πάθος και η ονειροπόληση, η τρικυμία και η γαλήνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και όλα μαζί συγκροτούν όχι μόνο ένα αρραγές εικαστικό σώμα, αλλά και μία αντανάκλαση του συνόλου της ανθρώπινης εμπειρίας. Τα ζωγραφικά ίχνη του Τάσου στη διαδρομή προς την αναζήτηση της ποιητικής της εικόνας συγκροτούν ταυτόχρονα ένα συναρπαστικό δημιουργικό στίγμα και μια καταφατική πράξη νοηματοδότησης της ύπαρξης.
-Κώστας Παπαβλασόπουλος, εικαστικός
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αναστάσιος Μπαμπατζιάς – Βιογραφικό:
Γεννήθηκα το 1978 στην Αθήνα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η ζωγραφική ήταν μόνιμη ασχολία. Όχι απλώς για να περνάω την ώρα μου, αλλά με σκέψη και εσωτερική ανησυχία, έστω και ασύνειδη. Με πρόγραμμα, πιο συστηματοποιημένα και συνειδητοποιημένα, άρχισα να σπουδάζω τη ζωγραφική το 1995 και από το 1999 μέχρι το 2005 συνέχισα τις σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Παράλληλα ασχολήθηκα εντατικά και με τον χορό και ειδικά με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Μια πρακτική που έδωσε με έναν τρόπο άλλη δυναμική στη ζωγραφική μου. Μέχρι σήμερα συνεχίζω να ζωγραφίζω και να μελετώ. Κυρίως τοπία που παρατηρώ εκ του φυσικού αλλά και φανταστικές παραστάσεις που προέρχονται από τον μύθο, είτε πρόκειται για μύθο υπαρκτό είτε έναν μύθο δικής μου επινόησης. Έχω πάρει μέρος σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.