Πόσο περίπλοκος μπορεί να είναι αυτός ο τίτλος; Ή πόσο απλός;
Mπορεί να οργανωθεί μια ομαδική έκθεση χωρίς κάποια συγκεκριμένη θεματική και όμως να έχει χαρακτήρα; Μπορεί το αποτέλεσμα να οδηγήσει τη σκέψη σε απροσδόκητους διαλόγους; να ενεργοποιήσει τη φαντασία; να καλέσει και να προκαλέσει συγκεντρώνοντας διάφορες εικόνες και ιδέες μέσα από άλλοτε ρεαλιστικά και άλλοτε αφαιρετικά έργα;
Μια έκθεση που οργανώθηκε και στήθηκε με αισθητικές προσεγγίσεις και επιλογή έργων που ταλαντεύονται ανάμεσα στην παρατήρηση σχετικά με την εννοιολογική τους υπόσταση και τον αισθητικό θαυμασμό που αποπνέουν.
Mέσα από το μαύρο και το άσπρο, μέσα από τα διαφορετικά υλικά το λάδι, το κάρβουνο, το μολύβι, το μελάνι, το pierre noire το φως “τρυπά” το σκοτάδι, ο χρόνος γίνεται ταξίδι που πάλλεται και αναπνέει αφήνοντας κάποιες φορές το κόκκινο να διεισδύσει στροβιλίζοντας και οδηγώντας το βλέμμα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επτά καλλιτέχνες εκ των οποίων τρεις ανήκουν στους Έλληνες της διασποράς Dico Byzantios, John Christoforou και Δημήτρης Περδικίδης και τέσσερις σύγχρονοι καλλιτέχνες Ελένη Ζούνη, Ηλίας Καρράς, Κική Κολυμπάρη, Δήμηρα Σκανδάλη, Γιώργος Ταξίδης των οποίων τα έργα συγκεντρώνοντας ποικίλες εικόνες και ιδέες εν τέλει ενεργοποιούν το νου και την καρδιά, διεγείρουν την φαντασία και μας οδηγούν σε ένα δημιουργικό στοχασμό και απροσδόκητο διάλογο.
Κεντρική εικόνα θέματος: Γιώργος Ταξίδης, we used to walk here, 2020, 19,5 x 24,5, Κάρβουνο σε χαρτί. Λεπτομέρεια του έργου.
