Η κρίση στη χώρα μας δεν κάνει διακρίσεις, και χτυπά ανελέητα τα παλιά προπύργια της απατηλής πραγματικότητας που βιώναμε. Τα glossy περιοδικά είναι το πιο τρανό παράδειγμα. Με πόση χαιρεκακία υποδεχτήκαμε τα αλλεπάλληλα λουκέτα, με πόση απάθεια μουρμουρίσαμε μπροστά στις δεκάδες απολύσεις «Τα περιοδικά έχουν κάνει τεράστιο κακό, καιρός να πληρώσουν το τίμημα».
Δίκαιη η κατηγορία, μήπως όμως και άλλο τόσο άδικη; Τα ΜΜΕ δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μέσο αναπαραγωγής του συστήματος που χρόνια υποστηρίζαμε με την ψήφο μας.. Αν το σκεφτούμε, το κλείσιμο της Vogue θα πρέπει να συνοδευτεί και από το κλείσιμο των χολυγουντιανών στούντιο, των παρισινών ατελιέ, των εργοστασίων της Porsche. Είμαστε όμως διατεθειμένοι ή έστω και λίγο έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μήπως τα περιοδικά είναι ο εύκολος στόχος;
Όπως κάθε χώρος που συνδέεται με τη δημοσιότητα, έτσι και τα περιοδικά διαθέτουν επιπόλαια άτομα που θεωρούν ότι ο μικρόκοσμος της μόδας είναι ο ομφαλός του κόσμου, στο διπλανό γραφείο όμως εργάζονται επαγγελματίες που αφουγκράζονται την εποχή τους και προσπαθούν να βρουν λύσεις και όχι να δημιουργήσουν νέα προβλήματα.
Ό,τι όμως ισχύει για τον πομπό, ισχύει και για το δέκτη. Έτσι όπως υπάρχουν αναγνώστες που τσίμπησαν με τις προστακτικές «πρέπει να το αποκτήσεις» και προσπάθησαν μέσω της κατανάλωσης να αναρριχηθούν κοινωνικά, έτσι υπάρχουν και νηφάλιοι αναγνώστες που ξεφύλλισαν τα editorials για να προβλέψουν τις νέες απομιμήσεις της Zara και κοντοστάθηκαν στην συνέντευξη του Γιώργου Λούκου. Εν τέλει, αν είναι κάτι που διακρίνει τον έναν από τον άλλο, αυτό είναι μάλλον η έλλειψη κουλτούρας για την οποία η ευθύνη θα πρέπει να αναζητηθεί στο κράτος, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στα ίδια μας τα σπίτια. Γιατί πάντα, πάντα έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Ποιός μας στέρησε την ικανότητα; Ναι, φυσικά, τα περιοδικά πρέπει να γίνουν πιο ανθρώπινα, πιο προσγειωμένα, πιο χρηστικά. Αλλά μέχρι να αποφασίσουμε αν και πώς θέλουμε να αλλάξουμε το παρόν, ας αφήσουμε τα έντυπα, τα οποία ούτως ή άλλως πλήττονται από το Διαδίκτυο, να βρουν τον νέο τους εαυτό. Έτσι κι αλλιώς η αγορά είμαστε εμείς και η δύναμη είναι όπως πάντα στα χέρια μας, έτσι δεν είναι;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Info:
Η Ανδριάννα Σακκά γεννήθηκε το 1977 στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου και της Σχολής Μόδας Βελουδάκη. Έχει εργαστεί ως μεταφράστρια πανεπιστημιακών εγχειριδίων σε εκδοτικούς οίκους και ως fashion editor σε γυναικεία περιοδικά, όπως το Marie Claire και το Madame Figaro. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο. www.andrianasakka.gr
