Στην ποίηση τον πρώτο λόγο έχει η αναπνοή. Δεν είναι όμως μόνο μια άσκηση αναπνοής, είναι μάλλον μια εκμάθηση. Αν βέβαια ο ποιητής μπορέσει να αναπνεύσει μέσα στο σκηνικό που τον πνίγει, τότε θα αναπνεύσει και το ποίημα. Το ποίημα δεν είναι απλά μια αποτύπωση των εικόνων της ζωής. Αυτό που κυρίως επιδιώκει είναι η πρόσκληση σε μια νέα ζωή, μια άλλη ζωή. Είναι η ανάγκη δημιουργίας σκηνικών και στιγμών που διαφέρουν από ένα απλό κατασκευασμένο σκηνικό και μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Ο ποιητής είναι πάντα ρομαντικός και αυτό σημαίνει πως δεν είναι απλώς μέρος του κόσμου. Δεν πρόκειται για μια αναπνοή που κλέβει οξυγόνο, αλλά που δίνει ζωή και ξεπερνά όλα τα εμπόδια που στέκονται μπρος στη ζωή. Ό, τι ζούμε αρκεί για να γίνει ένα ποίημα πνοής, το πιο σημαντικό μας διαβατήριο για το άλλο, το υπερβατικό που μόνο η ποίηση διατηρεί ανέπαφο, γιατί στη ζωή δεν υπάρχει. Όπου είμαι εγώ δεν είναι η ποίηση και όπου είναι η ποίηση δεν είμαι εγώ. Με λίγα λόγια για να φτάσω στην ποίηση δεν πρέπει να είμαι και για να είμαι δεν πρέπει να είναι η ποίηση.
Αυτός ο φαύλος κύκλος της πραγματικότητας διαρρηγνύεται μεμιάς όταν ο ποιητής καταφέρνει να μεθύσει με τις λέξεις του τον κόσμο. Όταν ένας άλλος κόσμος γίνεται απτός μέσω των λέξεων του ποιητή. Πως όμως να σταθεί το ποίημα σήμερα, στη σύγχρονη Ελλάδα της παρατεταμένης χειρότερης στιγμής της; Αν μπορέσει να σταθεί θα είναι γιατί αυτόν τον κόσμο τον χώνεψε. Γιατί μπόρεσε να τον κατανοήσει, να τον νιώσει και να του καταφέρει ένα ρήγμα.
Ο ποιητής δεν είναι ένα απλός παρατηρητής αφού και μόνο με την παρουσία του θέτει το δίλημμα της μη αποδεκτής πραγματικότητας. Και όντας μέσα σε αυτήν δεν μπορεί παρά να την αναπλάθει διαρκώς με στόχο την πιο συνεπή νέα πραγματικότητα. Ο ποιητής δεν δικαιώνεται μέσα από την πνοή που απολαμβάνει αλλά μέσα από την πνοή που καταθέτει και εκφράζει. Μας μαθαίνει όχι να αναπνέουμε αλλά να δρούμε με την πιο ολοκληρωμένη και ιερή έννοια της λέξης. Κατ’ επανάληψη και χωρίς καμία ανάγκη για ποίηση και ποιήματα πνοής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Info
Ο Ανέστης Μελιδώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Τελείωσε το τμήμα Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία, όπου και κάνει το διδακτορικό του. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει δημοσιεύσει ποιήματά του σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και ανθολογίες, καθώς και τις ποιητικές συλλογές “Αστέρια από χαρτί” (2010, εκδ. Γαβριηλίδη) και “Επιστρέφω στο κύμα” (2012, εκδ. Γαβριηλίδη). Υπό έκδοση βρίσκεται μετάφρασή του επιλογής ποιημάτων του Paul Eluard.
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 30
