Μέσα από είκοσι έργα ζωγραφικής και σχέδια με λάδια και σινική μελάνη, με αφετηρία την μνήμη και την μνημοτεχνική, τις εικόνες και τις αναμνήσεις, η Ανναλίνα Φωτοπούλου δημιουργεί μία σειρά από έργα με τίτλο Lament (Μοιρολόι), με αφετηρία όλα τα συναισθήματα του πόνου, της θλίψης και του πένθους που δεν εξέφρασε με τον λόγο, αλλά πάνω στον καμβά, σαν καρέ από κινηματογραφική ταινία. Τα έντονα δυνατά χρώματα σε αντίφαση και αντίθεση με τον πόνο των συναισθημάτων, δημιουργούν εικόνες, οικείες και άκρως ρεαλιστικές, σε έναν καμβά που πάλλεται από δύναμη και ζωή.
“Ο γόος, το κλάμα, το τραγούδι που εκφράζει την οδύνη, ο θρήνος που γίνεται τραγούδι, μία σπαρακτική κραυγή, παραδοχή του πεπρωμένου και του αναπόφευκτου. Η φωνή, ο ήχος που δεν βγήκε ποτέ, το ιερό γυναικείο καθήκον που δεν εκπληρώθηκε. Ο θάνατος συγκλονίζει, παρακινεί, κλειδώνει – ξεκλειδώνει το συναίσθημα και τελικά καθαίρει την ψυχή και τα βιώματα. Ένα απέραντο μαύρο η μνήμη με φωτεινές στιγμές, σχήματα, αισθήσεις, μουσικές που αναδύονται, οσμές που επιστρέφουν από τα βάθη του χρόνου, αγγίγματα που προσπαθούμε να αναβιώσουμε να ξαναπολαύσουμε. Αυτό που μένει μετά το πένθος είναι οι μορφές των ανθρώπων που δεν είναι πια μαζί μας αλλά μας συνοδεύουν πάντα, ζουν μέσα μας, κοιτάζουν μέσα από τα μάτια μας, γεύονται μέσα από το στόμα μας μιλούν μέσα από τη σκέψη μας”, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η Ανναλίνα Φωτοπούλου.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ανναλίνα Φωτοπούλου, 1944, 2023, σινική μελάνι και λάδι σε χειροποίητο χαρτί, 70 Χ 100 εκ.