Άννη Καλτσίδου: Δημιουργώ συνδέοντας τις μνήμες μου με το παρόν

Η εικαστικός Άννη Καλτσίδου, που παρουσιάζει στην γκαλερί artis causa από τις 9 Σεπτεμβρίου 2014 την έκθεση της με τίτλο ¨Επι των τύπων των ήλων¨, μιλάει στο culturenow.gr για τα ερωτήματα που επιδιώκει να θέσει στο κοινό με το έργο της αλλά και για το πως είναι η ζωή για μια εικαστικό στην Θεσσαλονίκη εν έτει 2014.

Αυτή είναι η δεύτερη ατομική παρουσίαση της Άννης Καλτσιδου, ένω έχει ήδη στο ενεργητικό της συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις και δράσεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Συνέντευξη: Χάρης Γιαννούρας

Culturenow.gr: Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή και το ενδιαφέρον διαβάζοντας το βιογραφικό σας ήταν ότι τελικά απομακρυνθήκατε πολύ από το αρχικό πεδίο σπουδών σας αφού πρώτα τελειώσατε το Οικονομικό στο Α.Π.Θ και αρκετά αργότερα την Καλών Τεχνών.

Αλήθεια πείτε μου, τι  ήταν αυτό που σας οδήγησε σε μία τέτοια αλλαγή ,και γενικά ποία θεωρείτε τα πρώτα ερεθίσματα που καθόρισαν την ενασχόληση σας με τα εικαστικά ;

Άννη Καλτσίδου: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, σαν παιδί, μου έδινε μεγάλη ευχαρίστηση να σχεδιάζω με τις ξυλομπογίες μου. Διαφορετικές προσωπικές και οικογενειακές επιλογές, η έλλειψη Σχολής Καλών Τεχνών στη πόλη με απομάκρυναν από τον στόχο μου και έκανα τις πρώτες σπουδές στα Οικονομικά. Ομως πάντοτε με ενδιέφερε η τέχνη, παρακολουθούσα εκθέσεις, σπούδαζα σε ιδιωτικά και δημοτικά εργαστήρια εως ότου έδωσα στην Σ.Κ.Τ του Α.Π.Θ.

Cul. N.: Από όσο γνωρίζω ζείτε και εργάζεστε μόνιμα στην Θεσσαλονίκη παρόλο βέβαια που έχετε συμμετάσχει και σε αρκετές εκθέσεις στο εξωτερικό . Πώς είναι άραγε η ζωή για μια εικαστική δημιουργό στην Θεσσαλονίκη του 2014 ;

Α. Κ.: Η διπλή ενασχόληση μου με τα εικαστικά και τα οικονομικά  μου έχει γίνει τρόπος ζωής. Παρόλο που φαίνεται αντίθετο και κουραστικό,το οικονομολογικό επάγγελμα εκτός που καλύπτει μέρος του βιοπορισμού μου, μου δίνει έναυσμα και αφορμές για να δημιουργώ εικαστικά.

Τα όρια για έναν εικαστικό δημιουργό στη Θεσσαλονίκη του 2014 είναι στενά, παρόλο που υπάρχει εδώ και 40 χρόνια Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και πολλά άλλα  πολύ αξιόλογα Μουσεία, Κέντρα Τέχνης, δημοτικοί και ιδιωτικοί χώροι εκθέσεων. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια. Η πόλη αγκαλιάζει τους νέους καλλιτέχνες, ο Δήμος, η Βiennale Θεσσαλονίκης.

Προσπαθώ να έχω στενή επαφή και να ενημερώνομαι ταξιδεύοντας και βλέποντας εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Βέβαια στην σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης, η αγοραστική δύναμη της πόλης για έργα σύγχρονης τέχνης είναι ελάχιστη.

Cul. N.: Η έκθεση που παρουσιάζετε στην artis causa στις 9 Σεπτεμβρίου αποτελείται από βιντεοπροβολή, εγκατάσταση και χαρακτικά. Πείτε μας λίγα λόγια για την βασική προβληματική γύρω από την οποία περιστρέφεται το έργο σας και πώς αυτή εξυπηρετείται από τα ποικίλα μέσα που χρησιμοποιείτε ;

Α. Κ.: Οταν με απασχολεί ένα θέμα(οικονομοπολιτικό,κοινωνικό,υπαρξιακό)και θέλω να το αποδώσω, φαντάζομαι πρώτα έναν χώρο. Εκεί μέσα τοποθετώ την εικόνα. Μετά ασυναίσθητα σχεδόν, αποφασίζω τι μέσον θα χρησιμοποιήσω. Το σώμα μου, να σκηνοθετήσω ενα video, σχέδια με μολύβι, τελλάρο με χρώμα, χάραξη?

Δημιουργώ συνδέοντας τις μνήμες μου με το παρόν. Θεωρώ ό,τι παντού υπάρχουν αντιθέσεις. Η ανάπτυξη βρίσκεται στην προσαρμογή τους και την χρυσή τους τομή.

Στον εγκέφαλό μας υπάρχει η χαρά και η λύπη, όλη μας η ζωή είναι μια πορεία ανάμεσα στη γέννηση και στον θάνατο. Στη φύση βρίσκεται το ξερό και το χλωρό. Στην κοινωνία και την οικονομία υπάρχουν κύκλοι ανάπτυξης ανάμεσα σε υφέσεις και σε ανόδους. Και ανάμεσα σε αυτό,το πίσω και το μπρος, το μέσα έξω ,το πάνω κάτω εμείς ευάλωτοι, εύθραυστοι, εφήμεροι προσπαθούμε να νικήσουμε τον προπατορικό φόβο μας, να μείνουμε αναλλοίωτοι σαν κόκκος χρυσού και όχι χώματος.

Cul. N.: Επιπλέον, η παρουσίασή σας τιτλοφορέιται “επι των τύπων των ήλων”.  Πείτε μας λίγα λόγια για τον εκ της Παλαιάς Διαθήκης τίτλο. Θεωρείτε ότι τα έργα σας λειτουργούν ως αποδείξεις, ή ίσως ενδείξεις, χειροπιαστές για αυτή την διπολικότητα της ανθρώπινης φύσης, την διάσταση ανάμεσα στο εφήμερο, το φθαρτό;

Α. Κ.: Αυτό θέλω να επισημάνω. Αν βάλουμε τα χέρια μας βαθιά μέσα μας και πάνω στις αλήθειες μας βλέπουμε την πάλη μας αναμεσα στο εφήμερο και το αθάνατο, το φθαρτό και το αναλλοίωτο.

Cul. N.: Ακόμα ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον στοιχείο της προσέγγισής σας είναι η πολυπλοκότητα με την οποία χειραγωγείτε την δομή του έργου σας, ίσως ως ένα σταθερό σημείο εκκίνησης καθαρά εικαστικό για να αρχίσει να εμφανίζετε στο μυαλό του θεατή η διαδικασία με την οποία διαμορφώθηκε τελικά το έργο. Ποίες ήταν οι σκέψεις σας λοιπόν για την διαδικασία ολοκλήρωσης του έργου και πώς τελικά αυτή αντανακλάται στο αποτέλεσμα ;

Α. Κ.: Δεν θεωρώ ό,τι υπάρχει πολυπλοκότητα. Πιστεύω στην συμμετοχή. Θέλω ο θεατής του έργου μου να έχει ενσυναίσθηση. Να τον βάλω μαζί μου να ταξιδέψει μέσα από το έργο μου στα δικά του. Γι αυτό υπάρχουν και θραύσματα και απουσίες, για να τις συμπληρωνει ο καθένας, που βλέπει το έργο μου.

Cul. N.: Κλείνοντας, θα μπορούσατε να μας κάνετε ένα σχόλιο για την φύση των υλικών που χρησιμοποιήσατε, το χώμα, το χρυσό, το χορτάρι και πως αυτά στην ουσία εξυπηρετούν τους νοηματικούς άξονες και την δομή του έργου σας ;

Α. Κ.: Το χώμα το θεωρώ το βασικό στοιχείο της γέννησης. Το χορτάρι ειναι για μένα το δημιούργημα (σπέρνω τους σπόρους,τους φροντίζω) και το χρυσό ειναι η ανάγκη μας να μείνουμε αναλλοίωτοι, να νικήσουμε τον φόβο του θανάτου.  

*Η γκαλερί Artis Causa παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Άννης Καλτσίδου, από τις 9 Σεπτεμβρίου 2014.