Ανταπόκριση: Ο Μίλτος Πασχαλίδης με τους μουσικούς του στο Σταυρό του Νότου

Συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία οι εμφανίσεις του Μίλτου Πασχαλίδη κάθε Σάββατο βράδυ στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου!

Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς μπαίνοντας στο χώρο είναι, ότι είναι κατάμεστος από κόσμο, ο οποίος ανυπομονεί ν’ ακούσει, να μελαγχολήσει αλλά και να ταξιδέψει μαζί με τον αγαπημένο του καλλιτέχνη μέσα από τραγούδια ιδιαίτερα, διαχρονικά αλλά και καινούρια.

Από τον Βαγγέλη Γκρέκο

Λίγα λεπτά μετά τις έντεκα το βράδυ τα φώτα άρχισαν να χαμηλώνουν και ο Μίλτος Πασχαλίδης με τους μουσικούς του ανέβηκαν στη σκηνή, ξεκινώντας τις “Περσείδες” -το ομώνυμο κομμάτι του νέου του δίσκου που κυκλοφόρησε στις αρχές του μήνα- επισημαίνοντας πως “το πρόγραμμα περιέχει αρκετά νέα τραγούδια”. Ακολούθησε η “Ομίχλη” -επίσης καινούριο- η “Απουσία” -γραμμένο πριν είκοσι χρόνια- για να έρθει η “Πηνελόπη” να ανεβάσει το ρυθμό παρέα με τις “Βαριές κουβέντες” πριν μας ζητήσει να κάνουμε ησυχία για το “Ένας φόβος γιορτή”. Ένα κομμάτι που ξεχώρισα σχεδόν με το πρώτο ρεφρέν και το οποίο με την παρουσία του σαξόφωνου, σου δημιουργεί μια πιο ατμοσφαιρική διάθεση. Η συνέχεια περιελάμβανε την χαρισματική Μιρέλα Πάχου με το πρόσφατο δικό της “Υπερήρωες” και το αγαπημένο “Μι-Ρε-Λα” να μας ανεβάζει ακόμα περισσότερο.

Η επιστροφή του Μίλτου Πασχαλίδη στη σκηνή προκάλεσε και την πρώτη έκρηξη αδρεναλίνης με τα πρώτα γρατζουνίσματα της κιθάρας του στις αγαπημένες “Βυθισμένες άγκυρες” που τραγουδήσαμε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη παρέα για να έρθουν τα “Ξημερώματα” και ο “Ακροβάτης” να απογειώσουν τη διάθεσή μας!

Και κάπου εκεί έριξε λίγο τους τόνους με την “Ελιοματούσα” -ακόμα ένα καινούριο- το “ακόμα σ’ αγαπώ” και να κλείσει το πρώτο μέρος με τις μοναδικές και διαχρονικές “Κακές συνήθειες” ενώνοντας ξανά τη φωνή του με τη φωνή μας.

Και η συνέχεια ήταν γεμάτη εκπλήξεις…

Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα είχε φτάσει η στιγμή για “Τα τραγούδια μια σταλιά” και το ξεχωριστό “Φωτιά μου”, δίνοντας μας μια γερή δόση από το δίσκο “Περσείδες”, με “Τα όνειρα του Μάρτη” κι ύστερα “Η δική μας γλώσσα” που τραγούδησε παρέα με την μικρή του κόρη η οποία ήταν παρούσα αποτελώντας μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς!

Έπειτα, προλόγισε ένα τραγούδι -ακυκλοφόρητο- και το αφιέρωσε “δεύτερο και τρίτο σύννεφο ψηλά, στο Μάριο Τόκα και στον Άλκη Αλκαίο”. Ήταν οι “Ξερολιθιές” με τα συναισθήματα μας να πλημμυρίζουν το χώρο και το βλέμμα να μένει καρφωμένο ψηλά σε ολόκληρη τη διάρκεια του τραγουδιού…

Αμέσως μετά, acapella (σ.σ. χωρίς μουσική) είπε το “Τούτο το καλοκαιράκι” και βάζοντας σφήνα τον Δημήτρη Μουτάφη στο “The one I love”  ξεκίνησε το medley του λέγοντας μεταξύ άλλων τον “Παλιάτσο”, “Σου τηλεφωνώ” και το “Κάποτε θα ‘ρθουν”.

Καθώς φτάναμε προς το τέλος η Μιρέλα Πάχου εντυπωσίασε με την ερμηνεία της στο “Μέτρησα” και ξεσήκωσε με το “Σου μιλώ και κοκκινίζεις” για να ταξιδέψουμε νοερά μέχρι την Κρήτη με τη φωνή του Μίλτου μέσα από “Το καπηλειό”, τον “Ξένιο”, τις “Ντομάτες”, την “Τίγρη” και “Της λήθης το πηγάδι”.

Πως θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μια τέτοια βραδιά;

Με το “Στα είπα όλα”! Στο συγκεκριμένο κατέθεσε τη ψυχή του ερμηνευτικά ο Μίλτος Πασχαλίδης και με ανατρίχιασε! Και μετά ήρθε ο “Ερωτόκριτος” πριν μας πει την καληνύχτα του με το “Αστέρι του βορρά” και το “Χάρτινο το φεγγαράκι”, που πάντα μου προκαλεί μια συγκίνηση, μαζί με όλους τους συνεργάτες του στη σκηνή, όλοι μια αγκαλιά.

Το να βάλεις έναν επίλογο σε μια βραδιά σαν αυτή είναι δύσκολο. Όπως και να περιγράψεις αυτό που νιώθεις φεύγοντας, είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί δε βρίσκεις τις λέξεις. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία να ακούς και να ζεις τις εμφανίσεις του Μίλτου Πασχαλίδη παρέα με τους εξαίρετους συνεργάτες του γιατί πολλές φορές τα τραγούδια λένε περισσότερα απ’ όσα μπορούν οι λέξεις να περιγράψουν…

Μαζί του στη σκηνή:

Μιρέλα Πάχου: πιάνο, ακορντεόν/τραγούδι
Θύμιος Παπαδόπουλος: πνευστά
Δημήτρης Σινογιάννης: ηλεκτρική κιθάρα
Πάρις Περυσινάκης: λύρα
Δημήτρης Μουτάφης: μπάσο
Ηλίας Δουμάνης: τύμπανα

Πασχάλης Κολέντσης: ηχοληψία
Μανώλης Μπράτσης: φώτα

*Φωτογραφίες: MGC Photography