Ο εξ Αμερικής ορμώμενος συνθέτης Περικλής Κανάρης παρουσίασε τον «Αόρατο», μια μουσική συνεργασία με τον κορυφαίο ποιητή και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου, στο Θέατρο Παλλάς την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016 στην οποία συμμετείχαν οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Κώστας Μακεδόνας, Ρίτα Αντωνοπούλου και Λαμπρινή Καρακώστα.
Από τον Βαγγέλη Γκρέκο
Ο δίσκος πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική το 2014 λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές, ενώ στη χώρα μας κυκλοφόρησε το 2016. Επιπλέον, το παρόν στο θέατρο έδωσε και ο ίδιος ο Μάνος Ελευθερίου ενώ στην εκδήλωση ακούστηκαν τόσο τα τραγούδια του δίσκου όσο και τραγούδια σταθμοί της πορείας του σπουδαίου στιχουργού εκτελεσμένα από μια ομάδα έμπειρων και ταλαντούχων μουσικών από ολόκληρο τον κόσμο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με την είσοδο σου στο χώρο του θεάτρου ένιωθες τη γλυκιά προσμονή του κόσμου για την παράσταση -άγγιξε το sold out- και καθώς έβλεπες τη σκηνή, θαύμαζες τον αριστοτεχνικό τρόπο που ήταν όλα τοποθετημένα, από τη θέση του πιάνου μέχρι το σημείο που βρισκόταν το τσέλο.
“Το επόμενο κομμάτι το αφιερώνω στον αδερφό μου” είπε ο Περικλής και ξεκίνησε να παίζει το “Φώτα ανάβω” από τον “Αόρατο” σε μια ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς για να συνεχίσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τον “Άμλετ της σελήνης” λέγοντας μετά το τέλος του κομματιού ο συνθέτης: “Ο Βασίλης είναι φίλος και δάσκαλος, τον ευχαριστώ για όλα” και το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Έπειτα, έμειναν οι δύο τους μόνο, ο Περικλής και ο Βασίλης, χαρίζοντας μας δύο ερμηνείες αισθαντικές στην “Αυλή” και στο ομώνυμο του δίσκου τον “Αόρατο”, γεμίζοντας μας με συναισθήματα που δε μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Κι ύστερα ήρθε ξανά η Ρίτα για το “Τι να ζηλέψω κι από ποιον” για να ολοκληρώσει το πρώτο μέρος ο δημιουργός με “Το ψέμα” και “Τους ρόλους που δεν παίξαμε” παρουσία και λύρας και δύο μπουζουκιών προσφέροντας μας μιας υψηλής αισθητικής παράσταση που μας ενθουσίασε.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, είχε έρθει η στιγμή για την ιδιαίτερα ταλαντούχα Λαμπρινή Καρακώστα να τραγουδήσει το “Κι αν φταίει κανείς” και μετά ο ίδιος ο Περικλής, με το “Τα σπίτια που έχουμε αγαπήσει”, το οποίο αφιέρωσε στους γονείς του “γιατί χωρίς τη θυσία τους δε θα είχα φτάσει εδώ”, μια στιγμή που ένιωσα ότι η συγκίνηση τον είχε πλημμυρίσει.
Στη συνέχεια, ο Κώστας Μακεδόνας ερμήνευσε μοναδικά “Του κάτω κόσμου τα πουλιά” και κατέθεσε τη ψυχή του στο “Γι’ αυτούς που αγαπήθηκαν” του Περικλή, στο οποίο μάλιστα καταχειροκροτήθηκε!
Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος, η Ρίτα μας καθήλωσε με τη φωνή της στο “Κάτω από την μαρκίζα” και τραγουδήσαμε όλοι μαζί “Στων αγγέλων τα μπουζούκια” παρέα με τον Κώστα και τη Λαμπρινή.
Το κλείσιμο της βραδιάς περιελάμβανε όλους τους καλλιτέχνες μαζί στη σκηνή για το “Ποιος τη ζωή μου” σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Μάνου Ελευθερίου στο οποίο μόλις τελείωσε, γνώρισαν την αποθέωση από όλους.
Ήταν μια άρτια παράσταση που κατόρθωσε να πετύχει τον συνδυασμό της λαϊκής χροιάς των τριών με τη ροκ και μπάσα φωνή του Βασίλη σε υψηλών απαιτήσεων ενορχηστρώσεις. Ο άριστος συγχρονισμός τόσων μουσικών (σ.σ δέκα παρακαλώ) είχε ως αποτέλεσμα μια μοναδική ακουστική εμπειρία η οποία ταίριαξε αρμονικά με τις εικόνες στο φόντο της σκηνής, σχεδιασμένες ειδικά για τη συγκεκριμένη παρουσίαση από τη διεθνούς φήμης Λυδία Βενιέρη υπό τη σκηνοθετική ματιά του Λευτέρη Γιοβανίδη και την καλλιτεχνική επιμέλεια της Άννας Μαρίας Παλαιοκρασά.
Οι Νεοϋορκέζοι:
Ben Butler: Κιθάρα, μαντολίνο
Gary Schreiner: Ακορντεόν/Φυσαρμόνικα
Richard Hammond: Μπάσο
Peter Douskalis: Κιθάρα
Giancarlo de Trizio: Κρουστά
Οι Αθηναίοι:
Γιώργος Κοντογιάννης: Κρητική λύρα
Μαρίνα Κολοβού: Τσέλο
Δημήτρης Ρέππας: Ούτι/Μπουζούκι
Χρήστος Μπέκας: Μπουζούκι
Θόδωρος Λεμπέσης: Τρομπέτα
*Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής
◊ Ο «Αόρατος» κυκλοφορεί στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Μετρονόμος.