Μπορεί να υπάρξει μια χρονομηχανή για να μεταφερθούν τα παλιά αναψυκτήρια στο παρόν;
Η απάντηση είναι ναι, αν είσαι ο Φοίβος Δεληβοριάς και η παρέα του στην εξαιρετικά σκηνοθετημένη παράσταση με τίτλο “Η ταράτσα του Φοίβου”.
Είναι μια ταράτσα διαφορετική από τις άλλες. Μια ταράτσα που έκανε πράξη το παιδικό όνειρο του αγαπημένου Φοίβου. Διαμορφωμένη με κάθε λεπτομέρεια έτσι ώστε να θυμίσει, στους πιο νέους από μας, τα αναψυκτήρια του παρελθόντος.
Το σκηνικό ήταν άρτια στημένο. Καρέκλες και τραπέζια σε σειρά με φωτιστικά πάνω τους, πολύχρωμα λαμπιόνια και σημαίες κρεμασμένες στην οροφή, με τη σκηνή να έχει στο πάνω μέρος ένα τεράστιο τριαντάφυλλο και από κάτω την επιγραφή «Η Ταράτσα του Φοίβου». Και κοιτώντας παραδίπλα έβλεπες στο βάθος την Ακρόπολη φωτισμένη παρέα με όλη την Αθήνα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Πόσο καλύτερα να προετοιμαστείς για αυτό που ακολουθούσε;
Λίγα λεπτά μετά τις εννέα το βράδυ, οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους, δίνοντας έτσι το έναυσμα για το ομώνυμο τραγούδι της παράστασης με το Φοίβο και τον υπόλοιπο θίασο να μας καλωσορίζει δυναμικά. Ο ιδιαίτερος Σπύρος Γραμμένος, η εξαιρετική Νεφέλη Φασουλή, η θεατρική ομάδα «Στενός Κορσές» δηλαδή η Άννη Θεοχάρη και η Έλσα Λουμπαρδιά παρέα με το μάγο Κωνσταντίνο Καρυπίδη, δένουν αρμονικά με τον οικοδεσπότη.
“Χαίρομαι που είστε εδώ και θα περάσουμε πιστεύω πολύ ωραία” ανέφερε ο τραγουδοποιός για να συνεχίσει με τον «Μπάσταρδο Γιό», ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια που ξεχώρισαν από τον τελευταίο του δίσκο «Καλλιθέα», με το χειροκρότημα του κοινού να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα.
Η εναλλαγή με το Σπύρο ήταν τόσο γρήγορη, που ένιωθες έντονα τη χημεία των καλλιτεχνών, για το «Τύπο αθλητικό» μέχρι που περάσαμε στον όρθιο κωμικό Μιχάλη Μαθιουδάκη, τον πρώτο καλεσμένο της βραδιάς. Η κάθε του ατάκα προκαλούσε γέλιο δημιουργώντας μια ωραία γέφυρα μεταξύ του μουσικού μέρους και της πρόζας που υπάρχει στην παράσταση.
Φεύγει ο Μιχάλης για να επιστρέψουν όλοι μαζί με τον «Ταρζάν» και το «Είμαι πολύ ωραίος» ταξιδεύοντας μας σε μιαν άλλη εποχή, πιο αθώα, με τη νοσταλγία να ζωγραφίζεται στα πρόσωπα πολλών από εμάς. Τα έντονα θεατρικά στοιχεία ήταν εμφανή σε κάθε τραγούδι με «Το σκυλάκι το κανίς» να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα με την εκτέλεση των τριών κοριτσιών να κερδίζει τις εντυπώσεις!
Το κοινό στοιχείο μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν το χιούμορ είτε στο λόγο είτε στο τραγούδι και παρέμεινε αναλλοίωτο μέσα από το «Ουγκαγκα μπουμ» άρτια δεμένο με δύο αγαπημένα κομμάτια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, μεταξύ αυτών το «Που βαδίζουμε κύριοι», πετυχαίνοντας την “παρουσία” του στην «Ταράτσα» με έναν τρόπο τόσο μοναδικό, άλλωστε δε θα μπορούσε να λείπει από αυτήν.
Έπειτα ήταν η σειρά της ομάδας «Στενός Κορσές» μαζί με την Νεφέλη Φασουλή να μείνουν μόνες στη σκηνή για να τραγουδήσουν τη «Μαίρη Παναγιωτάρα», αποδεικνύοντας γι’ ακόμα μια φορά ο Φοίβος πως δίνει χώρο και χρόνο σε ανθρώπους να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.
Το ταξίδι στο χρόνο συνεχίστηκε με το «Αχ Ευρώπη», στο οποίο όλοι συνδύασαν κίνηση και ερμηνεία μαζί, κολλημένο με «τη Ντισκοτέκ» όπου η φωνή μας ενώθηκε με τη δική τους μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού.
Κάπου εκεί είχε φτάσει και η ώρα του Κωνσταντίνου για να κάνει τα μαγικά του.
Έχετε δει εσείς το 50€ να γίνεται 10€; Προσωπικά το είδα αλλά τον τρόπο δεν μπορώ να τον αποκαλύψω γιατί αξίζει να το δείτε και εσείς!
Από το μάγο, πήγαμε στη μαγεία ενός κατάλευκου φεγγαριού με τη Νεφέλη ξαπλωμένη να ερμηνεύει το «Βαριέμαι» σε πιο τζαζ ήχο και από εκεί στις πρόζες με δόσεις σάτιρας, δίνοντας μου την αίσθηση μιας σύγχρονης επιθεώρησης.
Φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν τραγούδια του Φοίβου όπως το “Αυτή που περνάει”, η “Υβρεοπομπή” το οποίο σημειωτέον είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψε στο στρατό, αλλά και γνωστές διαφημίσεις παλαιότερων δεκαετιών δοσμένες τόσο παραστατικά στα μάτια μας.
Λίγο πριν το κάλεσμα στον Άγγελο Παπαδημητρίου ήρθε η “Ζαρντινιέρα Academy” με νέους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν ένα τραγούδι τους και στο τέλος όλοι εμείς να ψηφίζουμε σε χαρτί ποιο μας άρεσε. Ίσως σε εκείνο το σημείο να ήταν καλό ένα διάλειμμα για να χωριστεί σε μέρη η παράσταση.
Όμως αυτό δεν έγινε και ακολούθησε η εμφάνιση της Δήμητρας Γαλάνη σε καροτσάκι, η οποία ξάφνιασε αρκετούς, αλλά ήταν σκηνοθετημένη τόσο ωραία που έδεσε με το κλίμα που επικρατούσε μέσα από τον “Θέλω να δω τον Πάπα” γνωρίζοντας παράλληλα την αποθέωση από όλους μας.
Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να υποδυθεί τον “Πάπα” με τόσο εξαιρετικό τρόπο;
Ο μοναδικός Άγγελος Παπαδημητρίου, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή με το “Δε θέλω μάνγκο θέλω Πάπα” συνεχίζοντας στο ίδιο ρετρό ύφος της βραδιάς. Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό αλλά μας χάρισε ένα από τα καλύτερα στιγμιότυπα μέσα από το ντουέτο του με τη Δήμητρα Γαλάνη στο “Γλυκιά μαράτα” αναδεικνύοντας και την τραγουδιστική του πλευρά.
Δεν έμεινε για πολύ μόνος του αφού λίγα λεπτά μετά, πλαισιώθηκε από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες και όλοι μαζί είπαν το “Ας πάει και το παλιάμπελο” παρακινώντας μας τόσο σε ρυθμικά παλαμάκια όσο και να τραγουδήσουμε μαζί τους.
Η σφήνα του Μιχάλη σκόρπισε ξανά το γέλιο στο χώρο και χαλάρωσε τη διάθεση μας για να επανέλθει ο Άγγελος με πιο κάντρι πινελιές κλείνοντας έτσι την εμφάνισή του στην “Ταράτσα”.
Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος κάλεσε ξανά τη Δήμητρα Γαλάνη η οποία ερμήνευσε το “Ακρογιαλιές δειλινά” σε πιο τζαζ ήχο με τα σόλο του σαξοφωνίστα ν’ απογειώνουν το κομμάτι.
«Τη Δήμητρα την επέλεξαν ο Τσιτσάνης, ο Μίκης και ο Χατζιδάκις και είναι η μεγάλη μου αδερφή» ανέφερε με την ερμηνεύτρια να προσθέτει «στις 15 Ιουνίου βασίλεψε ο Μάνος και έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε, αλλά να ξέρετε ο Μάνος δεν έφυγε ποτέ και ζει πάντα με το έργο του» αφιερώνοντας σε εκείνον και στον Τάσο Φαληρέα το «Έλα σε μένα». Ήταν μια στιγμή που οι ρυθμοί έπεσαν, η φωνή μας ενώθηκε και το κεφάλι στράφηκε ασυναίσθητα προς τον ουρανό.
Ήταν πλέον οι δυο τους στη σκηνή και η Δήμητρα σχολίασε σχετικά με την “Ταράτσα” «Είναι τόσο σημαντικό που ο Φοίβος μεταφέρει την αθωότητα του τότε στο σήμερα που την έχουμε τόσο ανάγκη» για να μας ξεσηκώσει με την πετυχημένη «Εκδρομή» παρέα με το «Κάθε Σεπτέμβρη», ένα κομμάτι που έχει γράψει ο τραγουδοποιός και τραγούδησε η Δήμητρα σε μια έκπληξη για μένα της εμφάνισής τους.
Για το τέλος κράτησαν το «Μην τον ρωτάς τον ουρανό» του Χατζιδάκι και «Το καλοκαίρι θα ‘ρθει» για να μας αποχαιρετήσουν ακριβώς όπως άνοιξε η βραδιά με το ομώνυμο τραγούδι της παράστασης μέσα σε χειροκροτήματα.
Είναι ένα θέαμα υψηλής αισθητικής που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα παντρεύοντας τη σάτιρα, με το τραγούδι και τη διαδραστικότητα. Είναι ένα παζλ γεμάτο ζωντάνια με ωραία κείμενα, με εξαιρετική σκηνοθεσία του Άγγελου Τριανταφύλλου, πλαισιωμένο από νέους δημιουργούς και διαφορετικούς καλεσμένους κάθε βδομάδα που σίγουρα όλοι μαζί θα σε κάνουν να γελάσεις.
«Η Ταράτσα του Φοίβου» ήρθε για να αφήσει το δικό της σημείο αναφοράς στην Αθήνα του σήμερα μέσα από κομμάτια της Αθήνας του χτες, μη τη χάσετε και κάτι μου λέει πως θα με θυμηθείτε!
Μαζί του ήταν οι μουσικοί:
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Yoel Soto: Μπάσο
Δημήτρης Τσάκας: Πνευστά
Κωστής Χριστοδούλου: Πλήκτρα
*Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής
Διαβάστε επίσης: Η Ταράτσα του Φοίβου: Το νέο στέκι του Φοίβου Δεληβοριά, στο Γκάζι!