Με τον επαναπροσδιορισμό της τέχνης κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, η εστίαση της καλλιτεχνικής αξίας ενός έργου, δεν καθορίζεται πια από την καλλιτεχνική δεξιότητα του καλλιτέχνη, αλλά έχει να κάνει με τις αισθητικές αξίες που καλλιεργούνται στις εκάστοτε κοινωνίες, στη δεδομένη χρονική συγκυρία και την αναγκαστική αποδοχή μέσω της διαφήμισης. Υπό το φως αυτής της ιστορικής ανάπτυξης στην έννοια της «τέχνης», μπορεί κανείς να κάνει ίσως μια χονδροειδή προσπάθεια ορισμού, σύμφωνα με τις ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές: Τέχνη δημιουργείται όταν ένας καλλιτέχνης δημιουργεί ένα όμορφο αντικείμενο ή παράγει μια ελκυστική εμπειρία που θεωρείται από το κοινό του ότι έχει αισθητική και παράλληλα καλλιτεχνική αξία.
Οι Έλληνες εικαστικοί που γεννήθηκαν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, παρά τις εισαγόμενες κατευθυντήριες προκλήσεις, παρέμειναν ως επί το πλείστον πιστοί στην παραστατική ζωγραφική, αξιοποιώντας ωστόσο και τα διδάγματα ριζοσπαστικότερων εικαστικών αναζητήσεων. Έτσι, οι Στ. Δασκαλάκης (1952), Χρ. Μποκόρος (1956), Εδ. Σακαγιάν (1957), Γ. Ρόρρης (1963), Μ. Φιλοπούλου (1964), Αλ. Βερούκας (1968) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ανανεωτές της ρεαλιστικού ύφους ζωγραφικής, ενώ οι Γ. Λάππας (1950-2016), Κ. Βαρώτσος (1955), Μ. Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη (1956), Μ. Σπηλιόπουλος (1957) και Άγγ. Αντωνόπουλος (1957) ενσωματώνουν εντονότερα στο έργο τους τις σύγχρονες μεταμοντέρνες τάσεις.
Ο Πέτρος Καραβέβας καταφέρνει στα έργα του να διατυπώνει με διαύγεια την πλαστικότητα στη φόρμα και τη λεπτότητα στην απόδοση του αληθινού. Το εξαιρετικό σχέδιο, οι χρωματικοί χειρισμοί και το παιχνίδι φωτός και σκιάς παράγουν υποβλητικά πορτρέτα, που συνομιλούν με τον θεατή. Η ματιέρα του είναι χειρονομιακή, έντονη, πλούσια σε εντάσεις και χρωματική ύλη, ενώ οι ασυνήθιστες πόζες και στάσεις των σωμάτων τους δίνουν μια μανιερίστικη απόχρωση. Πέρα από την καταλυτική παρουσία της κεντρικής φιγούρας, τα έργα είναι σχετικά άδεια, μέσα σε ένα λιτό, ίσως εγκαταλειμμένο δωμάτιο ή σε έναν ρευστό και ακαθόριστο χώρο.
Στα έργα του Αδριανού Σωτήρη είναι έκδηλος ο προβληματισμός πάνω σε ζητήματα του σύγχρονου οικουμενικού ουμανισμού και της υπαρξιακής αγωνίας. Μέσα από τους μεταφυσικούς του πίνακες, κινούμενους στο κλίμα του παραμορφωτικού σουρεαλισμού, μετεωρίζει τον θεατή μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, συνείδησης και υποσυνείδητου, εννοιολογικών συλλήψεων και υπαρξιακών βιωμάτων, μυθοπλασίας και καθημερινότητας. Εμμένοντας, όσον αφορά τη θεματική του, στον ερωτισμό, τη φθορά και τον θάνατο, ο Αδριανός έχει το φυσικό ταλέντο να τοποθετεί το καθημερινό και συνηθισμένο πλάι στο παράξενο και αντιρρεαλιστικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Μαριάννα Κατσουλίδη χρησιμοποιεί σχεδόν πάντα τους ανθρώπινους χαρακτήρες πλαισιωμένους από παιχνίδια-συμβολισμούς, για να εκφραστεί, να «παίξει» μαζί τους, να δώσει τις δικές της ερμηνείες μέσα από τον προσωπικό της τρόπο έκφρασης συνδυάζοντας χιούμορ και νοσταλγία. Οι φιγούρες και τα παιχνίδια-σύμβολα αποδίδονται με απλοποιημένα, γεωμετρικά σχέδια, αρκετά από αυτά σε υπερμεγέθη διάσταση, με λίγο χρώμα ή σε αποχρώσεις του γκρι, σε τονισμένες, γεωμετρικού τύπου σχηματοποιήσεις, αποκτώντας έτσι εκφραστικότητα, πλαστικότητα και κινητικότητα.
Γιώργος Αλτουβάς – Επιμελητής της έκθεσης
Βιογραφικά καλλιτεχνών
Πέτρος Καραβέβας
Ο Πέτρος Καραβέβας γεννήθηκε το 1963 στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε ζωγραφική στη Lyon από το 1994 έως το 1996 και στην Αθήνα, στο Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών «Άποψη», από το 1996 έως το 2000, με δάσκαλο τον Γιώργο Ρόρρη.
Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές καθώς και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ανδριανός Σωτήρης
Ο Αδριανός Σωτήρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Είναι γιός της ζωγράφου Μ. Κτιστοπούλου που τον μύησε στα πρώτα μυστικά της ζωγραφικής. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με καθηγητές τον Δημήτρη Μυταρά και τον Ζαχαρία Αρβανίτη και αποφοιτά με άριστα το 2004. Διδάσκει Ελεύθερο Σχέδιο στον εκπαιδευτικό όμιλο Άκτο και ασχολείται με την προετοιμασία υποψηφίων για εισαγωγή στην Α.Σ.Κ.Τ. Το 2010 τιμήθηκε με διάκριση για το έργο “Instict” στην 4η Μπιεννάλε του Πεκίνου.
Το 2011 απέσπασε ‘έπαινο για το έργο του “Επιλογές” από το Κοινωφελές ίδρυμα “Κων. Ανδρέου” και το 2012 επιλέγετε κατόπιν διαγωνισμού να συμμετάσχει στην εικαστική Ολυμπιάδα του Λονδίνου, όπου και τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο. Έχει κάνει 4 ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας (Πεκίνο).
Μαριάννα Κατσουλίδη
Η Μαριάννα Κατσουλίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979.
Από το 2000-2005 σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητή τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη. Το 2006-2008 συνέχισε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα Εικαστικών Τεχνών Μ.Ε.Τ. της Α.Σ.Κ.Τ. με καθηγητή τον Τάσο Χριστάκη.
Έχει κάνει 6 ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε περισσότερες από 40 ομαδικές εκθέσεις. Έργα της υπάρχουν στη συλλογή του Μουσείου Φρυσίρα, στη συλλογή Μοσχανδρέου, στη συλλογή του Luciano Benetton, και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εχει ασχοληθεί επίσης με την Σκηνογραφία και την Χαρακτική και τα τελευταία χρόνια διδάσκει στο Vellios School of Art. Την ενδιαφέρουν οι εφαρμογές της Ζωγραφικής στη σύγχρονη ψυχοθεραπεία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Πίνακας εξωφύλλου: Katsoulidi Marianna (1979) HELLENIC CASΕ 140×170 cm ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ-HELLENIC CASE