Η Ομάδα Quilombola/physicaltheater παρουσιάζει στο Θέατρο Εμπρός την παράσταση Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι: Η συνέντευξη.
Πώς μια διάλεξη για την ανωτερότητα του “δυτικού πολιτισμού “ καταλήγει στην απομυθοποίηση και απορύθμισή του. Πως μια αιχμαλωσία γίνεται τόπος συνάντησης όσων αισθάνονται ακόμα ελεύθεροι…
Οι κάτοικοι μιας άγριας φυλής της Πολυνησίας δίνουν συνέντευξη σε μια Ευρωπαία δημοσιογράφο. Σχολιάζουν το σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, τις συνήθειες, τους τρόπους λειτουργίας του συστήματός μας, την ιδεολογία και εντέλει την ίδια μας η ύπαρξη. Το καθρέφτισμά μας στα μάτια αυτών που συνήθως καθρεφτίζουν τη φύση.
“Ιθαγενείς κανίβαλοι, αρσενικοί και θηλυκοί. Μια μοναδική αποικία αυτής της πιο άγριας, παράξενης και δύσμορφης φυλής, που βγήκε από τα βάθη των άγριων τόπων. Η κατώτατη κατηγορία της ανθρωπότητας”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι ανθρώπινοι «ζωολογικοί» κήποι, που ονομάζονταν επίσης «εθνολογικές εκθέσεις» ή «Negro Villages», ήταν χώροι (περιφραγμένα θεματικά πάρκα) στα οποία εκτίθενταν δημόσια ζωντανοί άνθρωποι τον 18ο, τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτό συνέβαινε ώστε οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι να δείξουν και να τονίσουν τις πολιτιστικές διαφορές μεταξύ εκείνων, δηλαδή του δυτικού πολιτισμού και των μη ευρωπαϊκών λαών. Ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους βρίσκουμε στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, τη Βαρσοβία, τη Βαρκελώνη, το Αμβούργο, το Παρίσι, το Βερολίνο και άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίων και Αμερικανών τους επισκέφτηκαν. Οι κήποι περιλάμβαναν αιχμάλωτους Ζουλού, Σενεγαλέζους , Λάπωνες, Πυγμαίους, Νούβιους, Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους, τους οποίους παρουσίαζαν ως εξωτικά είδη. Τους Αφρικανούς τους φωτογράφιζαν δίπλα σε πιθήκους και χιμπατζήδες, για να δείξουν στους επισκέπτες ότι ήταν πιο συγγενείς με τα ζώα παρά με τον άνθρωπο. Αυτό σταμάτησε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τα ζώα το μαρτύριο συνεχίζεται.
Πηγή: Zoosos.gr
Οι ιθαγενείς της Αυστραλίας “νομιμοποιήθηκαν” ως άνθρωποι τη δεκαετία του 1970. Μέχρι τότε αντιμετωπίζονταν ως άγρια ζώα που ανήκαν στην κυριαρχία των Ευρωπαίων και η διάρκεια της ζωής τους ήταν στην ελεύθερη βούληση κάθε Ευρωπαίου αποικιοκράτη. Η γνώση αυτής της αντιμετώπισης του ανθρώπινου είδους από τον “δικό μας Δυτικό πολιτισμό” ήταν το έναυσμα για την παράσταση.
Δραματουργία: Ομάδα Quilombola
Σύλληψη, συντονισμός-σκηνοθεσία: Νέλλη Πουλοπούλου
Φωτισμοί: Αδάμ Τσαπέκος
Παραγωγή: Quilombo Centro Cultural
Παίζουν:
Γιώτα Γιαννημάρα
Χριστιάννα Ζησιμοπούλου
Σέργιος Κομπόγιωργας
Σοφία Κουγιουμτζίδου
Αμπντούλ Ναζαρί
Εύη Πανταζή
Χριστίνα Παπαδημητρίου
Νέλλη Πουλοπούλου
Μαρία Ταυλοπούλου
Quilombolas λέγονται οι κάτοικοι των Quilombo που ήταν καταφύγια σκλάβων δραπετών στην αποικιοκρατούμενη Βραζιλία. Η παράσταση είναι work in progress του εργαστηρίου σωματικού θεάτρου που συντονίζει η Νέλλη Πουλοπούλου στο Quilombo Centro Cultural και εντάσσεται σε ένα σχέδιο έρευνας με τίτλο “Shake the datas”. Έχει θέμα την αλλοτρίωση και κεντρικό ερώτημα το πως μπορεί κανείς να ταρακουνήσει τα προσωπικά και κοινωνικά δεδομένα σε μια προσπάθεια αποσαφήνισης, αναθεώρησης και αναδόμησής τους. Η ομάδα σε συνεργασία με την “Κίνηση καλλιτεχνών με αναπηρία”στα πλαισια του “Shake the datas” και του “Αντιφασιστικού φεστιβάλ παραστατικών τεχνών” έχει παρουσιάσει την παράσταση “Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι: Το κλουβί”.