Τα εγκαίνια της έκθεσης της Αντιγόνης Τσαγκαροπούλου / Bunny θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 13 Μαΐου 2022, 18:00-21:00.
Δύο πλάσματα περπατούν πιασμένα χέρι-χέρι. Ξεκινούν να τρέχουν. Πάνε όλο και πιο γρήγορα. Τα χέρια τους χωρίζονται, καθώς επιταχύνουν, και ο αέρας, που τα διαπερνά, τους σκίζει τα ρούχα. Σιγά σιγά το δέρμα τους ξεθωριάζει. Αξεσουάρ, ρούχα, μαλλιά, πλέον όλα διαλύονται στον αέρα. Όλα αιωρούνται. Τρέχουν τόσο ελεύθερα που το έδαφος, στο οποίο πατούσαν, αποκόπτεται από τη γη. Μοιάζουν να είναι πλέον στον αέρα˙ σε ένα αιθέριο σύννεφο. Δεν υπάρχει πια φως της ημέρας, αλλά ούτε είναι σκοτάδι. Διασταυρώνουν τα βλέμματα και επιταχύνουν λίγο ακόμα. Πλέον πετάνε απαλλαγμένα από κάθε βάρος, δεν υπάρχει πια χρόνος, τόπος, φύλο. Είναι ελεύθερα.
Κάπως έτσι κινούνται τα πλάσματα που συνυπάρχουν στo εναλλακτικό σύμπαν που οραματίζεται η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / το Bunny. Ένα τρυφερό κόσμο φροντίδας και αλληλεγγύης, απαλλαγμένο από περιοριστικά πλαίσια και χαρακτηριστικά. Στα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, το έργο θέτει ερωτήματα εναλλακτικών, υβριδικών ταυτοτήτων, καθώς διηγείται ιστορίες που βασίζονται σε προσωπικά βιώματα. Το σύνολο του έργου, αρνείται αυστηρές οριοθετήσεις και προσεγγίζει κριτικά δίπολα, όπως «σωστό» και «λάθος», «καλό» και «κακό». Αποτελεί μια γενναία διαχείριση του τραύματος και της καταπίεσης και έναν παράλληλο εορτασμό της τέχνης της «αποτυχίας» (Halberstam, 2011). Η αποτυχία να αποδώσει ή να ακολουθήσει κανείς τις δεδομένες συμβάσεις δεν αποκτά αρνητικό πρόσημο, αλλά αντίθετα στέκεται εμπρόθετα ως πολιτικά χρήσιμη αναταραχή απέναντι σε κανονιστικά πλαίσια.
Η δουλειά της Αντιγόνης Τσαγκαροπούλου / του Bunny μας καλεί σε εσωτερική διερεύνηση των ενοχών και των απολαύσεων μας, των παιδικών μας αναμνήσεων, των αμφιθυμιών και των επιθυμιών μας. Χρησιμοποιεί ως μέσα την καλλιτεχνική επιτελεστική πρακτική, τη γλυπτική και το βίντεο, με στόχο την ανάσυρση αφανών σημείων της ιστορίας, αναπλαισιώνοντας και αποδομώντας σχέσεις και γεγονότα, που θεωρούμε δεδομένα. Προτείνει μία αέναη μεταμόρφωση όντων, φανταστικών και μη, που επανασυστήνουν τις ελληνικές παραδόσεις με αστείρευτη τρυφερότητα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ατομική έκθεση, «Drifting like a Fairy» αποτελεί μια θραυσματική, ποιητική αφήγηση που επιχειρεί να δημιουργήσει έναν διάλογο με τον τόπο στον οποίο παρουσιάζεται, το Σύνταγμα της Αθήνας, προσκαλώντας τον θεατή σε ονειρική περιπλάνηση, με σκοπό τη δημιουργία ενός καταφυγίου αμοιβαίας φροντίδας και αποδοχής διαφορετικών προτύπων.
Μια λούτρινη αρρενωπή νεράιδα και ένας ευαίσθητος δράκος καλωσορίζουν τον επισκέπτη στην είσοδο του Ιδρύματος, καλώντας τους να τα αγκαλιάσουν, σε μια συμμετοχική εγκατάσταση, που επαναπροσδιορίζει τους ήρωες των παιδικών, και όχι μόνο, παραμυθιών. Τα μαλακά, απτικά γλυπτά αποσκοπούν στη δημιουργία οικειότητας με ένα φαινομενικά αλλόκοτο νέο κόσμο, που διεκδικεί χώρο.
Υπάρχει κάτι τόσο κοντά στην ελευθερία όσο και στην αμεσότητα, όταν κάποιος συνδυάζει τη λαϊκή τέχνη, με τον μοντερνισμό της δεκαετίας του ’30, και με το παρόν πλαίσιο του τόπου του. Με έντονο το αίσθημα της μελαγχολίας η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / το Bunny προτείνει μια εξατομικευμένη παρουσίαση του έργου «Affect Alien», μαζί με μια ειδική εγκατάσταση (site-specific) για την βεράντα του Ιδρύματος Θεοχαράκη, ώστε να δημιουργήσει μια συνομιλία μεταξύ της εμβληματικής και αινιγματικής φιγούρας του ρεμπέτικου τραγουδιού, Σωτηρίας Μπέλλου και του εικαστικού Γιάννη Τσαρούχη, με την υπάρχουσα κοινωνική συνθήκη και το προσωπικό βίωμα.
Η Sara Ahmed χαρακτήρισε ως «Affect Alien» κάποιο άτομο που αισθάνεται εκτός τόπου επειδή τα «σωστά» χαρούμενα πράγματα δεν του προκαλούν ευτυχία, ή κάποιο άτομο που αισθάνεται χαρούμενο για πράγματα που θεωρούνται «λάθος». Ξεκινώντας από την ιδέα της επιβεβλημένης ευτυχίας και πώς μπορεί αυτή να γίνει αφόρητο βάρος για την ταυτότητα κάποιου, η ειδικά σχεδιασμένη εγκατάσταση προσκαλεί τον θεατή να επαναπροσδιορίσει την έννοια της «αποτυχίας», και να αφεθεί σε μια ονειρική ανασκόπηση, συγκεντρώνοντας όλες τις παραπάνω αναφορές σε έναν άμεσο διάλογο με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις στην Ελλάδα του σήμερα.
Ο τίτλος της έκθεσης αποτελεί ελεύθερη μετάφραση του στίχου «σαν ξωτικό να τριγυρνά» του τραγουδιού «Ζεϊμπέκικο», 1972 σε στίχους και μουσική του Διονύση Σαββόπουλου και ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου.
Τα τυπώματα στα απτικά γλυπτά είναι ευγενική χορηγία της Textum Digital.
Συντελεστές
Καλλιτέχνης: Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / Bunny
Επιμέλεια: Γεωργία Λιάπη
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη
Βοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα
Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / το Bunny
Η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / το Bunny είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο και από τον Σεπτέμβριο του 2022 θα πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο UCLA του Los Angeles με υποτροφία Fulbright. Το 2018 δημιούργησε το «Fluffy Library» ένα υβριδικό πρότζεκτ το οποίο αποτέλεσε για έναν ολόκληρο χρόνο σημείο συνάντησης/πεδίο δράσης καλλιτεχνών, βιβλιόφιλων, ακτιβιστριών, παιδιών και νέων ατόμων, όλων των ειδών των οικογενειών, ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, ακόμα και σχολείων, στον πολιτιστικό οργανισμό ATOPOS cvc με την υποστήριξη του Ιδρύματος NEON. Το 2019 παρουσιάστηκε ως ατομική έκθεση στο Arnolfini, το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Μπρίστολ, στην Αγγλία. Το 2021 δημιούργησε το «Dentata Pearls», ένα καθολικά προσβάσιμο έργο σε ανάθεση και παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση για το 10ο Borderline Festival. Η δουλειά της / του έχει εκτεθεί σε μουσεία, ινστιτούτα και εκθεσιακούς χώρους παγκοσμίως όπως η 6η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, η Μπιενάλε της Αθήνας ΟΜΟΝΟΙΑ, το KW Institute for Contemporary Art, η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το HAU Hebbel Am Ufer και η Sophiensaele του Βερολίνου, το 60ο Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θες/κης, το Goethe Institut της Αθήνας, η The Breeder Gallery, το Wrightwood 659 στο Σικάγο, η Kunsthalle Exnergasse στην Αυστρία, το Fresh A.I.R. Residency, το Royal Academy of Dance του Λονδίνου. Έχει συνεργαστεί και δουλέψει με καλλιτέχνες όπως η Annea Lockwood, η Annie Sprinkle και η Beth Stephens, η Brooke Candy, οι La Pocha Nostra, ο William Pope L.
Γεωργία Λιάπη
Η Γεωργία Λιάπη είναι επιμελήτρια εκθέσεων σύγχρονης τέχνης και συντονίστρια πολιτιστικών & εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Έχει συνεργαστεί με δημόσια και ιδιωτικά Ιδρύματα μεταξύ Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής συμπεριλαμβανομένων των Contemporary Art Gallery Vancouver, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και Ίδρυμα Schwarz. Το ποικίλο επαγγελματικό και ακαδημαϊκό της υπόβαθρο αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνικοπολιτιστικής, επιμελιτικής της έρευνας η οποία περιστρέφεται γύρω από την επανεξέταση των ορίων μεταξύ οργανωμένων φορέων και τοπικών κοινοτήτων, και την ανάδειξη εναλλακτικών και περιθωριοποιημένων καλλιτεχνικών προοπτικών. To 2019 ήταν υπότροφη επιμελήτρια του Ιδρύματος Schwarz στο πολιτιστικό κέντρο Art Space Pythagorion της Σάμου, για την έκθεση 13,700,000km^3 σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου. Tο 2020 συμμετείχε στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Επιμελητών του Ιδρύματος NEON και είναι υποψήφια για το NEON Curatorial Award στην Whitechapel Gallery στο Λονδίνο. Από το 2021 επιμελείται το πρόγραμμα εικαστικών εκθέσεων για το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, και από το 2020 είναι η επιμελήτρια και υπεύθυνη παράλληλων προγραμμάτων στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.