Η έκθεση ξεκινά τη Τρίτη 14 Μαρτίου και θα συνεχιστεί μέχρι τις 30 Απριλίου 2023.
«Στη νέα του ατομική έκθεση με τίτλο Seven Songs, ο Αντωνάκης Χριστοδούλου παρουσιάζει στην Eleftheria Tseliou Gallery μια ενότητα έργων την οποία ξεκίνησε να δουλεύει από το 2019 και πραγματεύεται, όπως μαρτυράει και ο τίτλος, εφτά μουσικά κομμάτια που τον ακολουθούν από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα. Κάθε ένα από αυτά αντιστοιχεί είτε σε ένα, είτε σε περισσότερα έργα της έκθεσης. Μεγάλα και μικρά ζωγραφικά έργα, σχέδια από ξυλομπογιές, κολάζ, και ένα ντοσιέ με προσχέδια και σημειώσεις, τοποθετημένο σε μια βάση – αναλόγιο.
Τα τραγούδια αυτά, κάποια από τη θρυλική Λιλιπούπολη, όπως «Ο Δράκος» και «Το Πριγκιπικό βαλς», άλλα του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου, όπως «Η μικρή Ραλλού» και ο «Τσάμικος», καθώς και το υπέροχα μελοποιημένο από τη Μαρίζα Κωχ Νανούρισμα για μωρά και γέρους του Νίκου Καββαδία, προέρχονται από τη δεκαετία του ‘70 στην Ελλάδα, και έχουν ως κοινό παρονομαστή την αγάπη του Αντωνάκη για αυτά, η οποία τον ωθεί στο να μην τα αποχωρίζεται εδώ και 40 χρόνια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η μόνιμη επιστροφή του σε αυτά τα τραγούδια εκκινεί από τους ερμηνευτές και τους δημιουργούς τους, από τις ιστορίες που αφηγούνται και από τα περιβάλλοντα και τους χώρους στους οποίους βρισκόταν όταν τα πρωτάκουσε. Έτσι, ακούγοντας τα ξανά και ξανά μπορεί και τους επισκέπτεται νοητά για μια ακόμη απόπειρα καταγραφής τους.
Η πολύπλευρη καλλιτεχνική προσέγγιση του Αντωνάκη, με εμφανείς τις επιρροές του Μοντερνισμού και των εικαστικών της “Γενιάς του ‘30” στην Ελλάδα, διερευνά έντονα την έννοια του μύθου σε ένα σύγχρονο πλαίσιο. Οι φόρμες, οι επιλογές των χρωμάτων και τα γεωμετρικά σχήματα στα έργα του, οι φιγούρες ανθρώπων και ζώων, καθώς και η χρήση διαφορετικών τεχνικών μέσων συνθέτουν την χαρακτηριστική αισθητική γλώσσα που χρησιμοποιεί, φέρνοντας σε διάλογο παλαιότερες εποχές με το σήμερα. Μας μετατοπίζει στον χώρο και στον χρόνο, μέσω των αποφάσεων που παίρνει στη ζωγραφική του, αποδίδοντας οργανικά τη μείξη παρελθόντος και παρόντος». (Απόσπασμα από το κείμενο της Οντέτ Κουζού που συνοδεύει την έκθεση)