Το νόημα του τίτλου «Πέρα από το μπετόν» αποδίδει επακριβώς το πνεύμα των έργων του Αντώνη Σκαμπαβίρια, καθώς ο ζωγράφος παρουσιάζει 25 λάδια συνοδευμένα από αριθμό μελετών τους σε ακουαρέλα και μολύβι, όλα με θέμα τους το σκληρό αστικό τοπίο της Αθήνας, του Πειραιά και των πέριξ προαστίων. Ο Σκαμπαβίριας όμως, χάρη στη ζωγραφική, εξανθρωπίζει την, συνήθως, σκυθρωπή όψη της μεγαλούπολης και φέρνει στην επιφάνεια την ιδιαίτερη ποιητική του Άστεως, με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο Μπωντλαίρ για το Παρίσι του δέκατου ένατου αιώνα. Εμπνέεται ελάχιστα από την ιστορία και καθόλου από τη γραφικότητα, αλλά ανακαλύπτει το κάλλος και τη μυστηριώδη γοητεία του χαώδους αστικού ιστού, και προσπαθεί να βάλει σε ζωγραφική τάξη τον οπτικό ερειπιώνα της σύγχρονης Αθήνας. Καταφέρνει έτσι να την αναβιβάσει από κακιά μάνα σε καλή μητριά και την προσφωνεί με τον χρωστήρα του όπως ο Ποιητής: «Σ’αγαπώ, κακόφημη πρωτεύουσα!». Για να το καταφέρει αυτό, καταφεύγει στη γεωμέτρηση του τοπίου – και έτσι ο Σκαμπαβίριας εντάσσεται τελευταίος κρίκος σε μια γενεαλογία μαθητείας: Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Τέτσης, Ρόρρης.
Ο Αντώνης Σκαμπαβίριας (γεν. 1984) σπούδασε ανακαίνιση και αποκατάσταση κτιρίων (2002-2008) και ζωγραφική κοντά στον Γιώργο Ρόρρη και την Κάλια Τριανταφύλλου (2010-2016).
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Σποτ, 2020, 165×205
