Το “Venezia Classici” φιλοξενήθηκε πριν δύο χρόνια στη Μπολόνια, στο φεστιβάλ “Il Cinema Ritrovato” και την επόμενη χρονιά στο ιστορικό κέντρο της Βενετίας, λόγω την πανδημίας. Αλλά φέτος έρχεται ξανά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας της Μπιενάλε!
Στην κατηγορία “Venezia Classici”, κλασικές ταινίες προβάλλονται για πρώτη φορά αποκατεστημένες. Πρόκειται για μια κατηγορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας που ξεκίνησε το 2012 και περιλαμβάνει την προβολή εμβληματικών ταινιών από όλον τον κόσμο, σε αποκατεστημένες κόπιες, καθώς επίσης και ορισμένα, επιλεγμένα ντοκιμαντέρ που σχετίζονται με το σινεμά και τους δημιουργούς του.
Στις δύο αυτές κατηγορίες τους νικητές αποφασίζουν εικοσιένα φοιτητές από σχολές κινηματογράφου της Ιταλίας. Αυτοί αποτελούν τους «ενόρκους» – πρόκειται για έναν θεσμό που τρέχει για 9η χρονιά – που θα αναδείξουν τους νικητές στην κατηγορία της αποκατεστημένης κόπιας, αλλά και σε αυτήν του καλύτερου ντοκιμαντέρ για το σινεμά.
Πρόεδρος τους για φέτος θα είναι ο σκηνοθέτης Τζούλιο Μπάζε.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το 2022 αποτελεί μια χρονιά με σημαντικές επετείους κινηματογραφικών γεγονότων, που φυσικά το “Venezia Classici” δε θα μπορούσε να αγνοήσει. Έτσι έναν αιώνα μετά τη γέννηση του θρυλικού σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι, παρουσιάζει το «Θεώρημα» (“Teorema”, 1968), σε αποκατεστημένη κόπια. Εκατό χρόνια έχουν περάσει, επίσης, και από τη γέννηση του ηθοποιού Βιτόριο Γκάσμαν, στον οποίο το φεστιβάλ αποτίνει φόρο τιμής με την προβολή της κωμωδίας «Η Πορεία στη Ρώμη» (“Marcia su Roma”, 1962). Μια ακόμα ταινία που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα με τις κλασσικές προβολές του Φεστιβάλ είναι η «Στον παράδεισο των 1000 κοριτσιών» (“La Voglia Matta”, 1962). Η επιλογή αυτή έρχεται να τιμήσει το σκηνοθέτη της ταινίας, Λουτσιάνο Σάλτσε και τον Ούγκο Τονιάτσι, σκηνοθέτη και ηθοποιό, που ανήκει στο καστ της συγκεκριμένης ταινίας. Και οι δύο αυτοί καλλιτέχνες γεννήθηκαν επίσης πριν από έναν αιώνα. Ακόμη ένας λόγος επιλογής της ταινίας αποτέλεσε ο πρόσφατος χαμός της Κατρίν Σπαάκ, που επίσης παίζει στην ταινία.
Το “Venezia Classici” δε θα μπορούσε να παραλείψει μια προβολή και για το «γελαστό κορίτσι», τη Μόνικα Βίτι, η οποία απεβίωσε νωρίτερα μέσα στο έτος. Η ταινία «Το ημερολόγιο μιας κλέφτρας» (“Teresa La Ladra”, 1973), λιγότερο γνωστή ενδεχομένως από άλλες ταινίες στις οποίες έχει παίξει η Βίτι (όπως η «Περιπέτεια», η «Έκλειψη» και «Το φάντασμα της Ελευθερίας») αποτελούσε μία από τις προσωπικές αγαπημένες της ταινίες, με σκηνοθέτη τον – τότε σύντροφο της – Κάρλο Ντι Πάλμα.
Τρεις ταινίες που θα προβληθούν στην κατηγορία “Venezia Classici” προέρχονται από τις Η.Π.Α. κι αυτές είναι οι εξής: “Cavalcade” (1933) του Φρανκ Λόιντ, “The Black Cat” (1934) του Έντγκαρ Τζορτζ Όλμερ και το “Canyon Passage” (1946) του Ζακ Τουρνέρ.
Από την Ιαπωνία θα προβληθούν οι ταινίες «Μια κότα στον άνεμο» (“Kaze No Naka No Mendori”, 1948), του Γιασουτζίρο Ότζου, «Η βαθιά επιθυμία των Θεών» (“Kamigamino Fukaki Yokubo”, 1968) του Σοχέι Ιμαμούρα και το “Branded to Kill” (1967) του Σεϊτζούν Σουζούκι.
Το “Venezia Classici” περιλαμβάνει στο πρόγραμμα του και την Ινδική ταινία «The Chess Players» (“Shatranj Ke Khilari”, 1977), του Σατιατζίτ Ράι, τη ταινία “Mes Petites Amoureuses” (1974), του Ζαν Εστάς και το “Le Caporal épinglé” (1962), του Ζαν Ρενουάρ. Από την Ταϊβάν θα προβληθεί η ταινία «Η Σύγχυση του Κομφούκιου» (1994), του Έντουαρντ Γιανγκ, ενώ από την Αγγλία «Το συμβόλαιο του σχεδιαστή» (1982) του Πίτερ Γκριναγουέι, από το Τατζικιστάν επιλέχθηκε το ντεμπούτο του Μπακτυάρ Χουντοτζναζάροφ “The Little Brother” (1991) και από την Τσεχία «Το αυτί» (1970) του Κάρελ Κάχινα.
Τέλος, τις προβολές του “Venezia Classici” ολοκληρώνει η ταινία «Το ημερολόγιο μιας λεσβίας» (“Therese and Isabelle”, 1968), του Ράντλεϊ Μέτζγκερ, από την προσωπική συλλογή του συλλέκτη B-movie ταινιών, Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, ο οποίος προχώρησε σε αποκατάσταση της ταινίας και θα παρευρίσκεται στο φεστιβάλ για να την παρουσιάσει.