Η ζωγραφική του Απόστολου Καρακατσάνη δημιουργεί χώρους και πτυχώσεις της τρίτης διάστασης που προκύπτουν μέσα από μία προσεκτικά μελετημένη ζωγραφική διαδικασία. Ένας παράδοξος συνδυασμός μηχανικής αίσθησης, εμμονικής επιδίωξης για τον έλεγχό στο σύνολο της διαδικασίας του ζωγραφίσματος, με ταυτόχρονη διάθεση για θεματοποίηση της έννοιας της τυχαιότητας.
Ο Απόστολος Καρακατσάνης εξηγεί: «Στη δουλειά μου διερευνώ ζητήματα κατασκευής της εικόνας μέσω εικαστικών επανερμηνειών των θεωρητικών αρχών της μοντερνιστικής τέχνης έτσι όπως τέθηκαν στο έργο κριτικών που ασχολήθηκαν με αυτή. Η έννοια του χρωματικού πεδίου, η σχέση μουσικών συχνοτήτων με το εικαστικό έργο αλλά και η προβληματική γύρω από την έννοια του μινιμαλιστικού αντικειμένου όπως τίθεται μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 αποτελούν τόπους έρευνας για τη ζωγραφική μου. Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται η απόπειρά μου να αναπαραστήσω εμπειρικά τη διάχυση του φωτός μέσα από τα ασαφή όρια χρωματικών πεδίων, καθώς και η έρευνά μου πάνω στην επενέργεια των παράλληλων γραμμών και της πύκνωσής τους στην οπτική αντίληψη. Μέσα από οπτικά παιχνίδια πάνω στην αίσθηση του όγκου και του βάθους στοχεύω να προκαλέσω ανοιχτές αναγνώσεις της εικόνας, με την παλινδρόμηση πάλι μεταξύ φανταστικού και πραγματικού, συγκεκριμένου και αφηρημένου, συμπαγούς και αποδομημένου καθώς και με την αντιπαράθεση του βίαιου και εκτυφλωτικού με το υποτονικό και διάχυτό φως.»
