Ο Απόστολος Ρίζος, ένας από τους ξεχωριστούς ερμηνευτές και τραγουδοποιούς της εποχής μας, ταξιδεύει φέτος με το νέο του μουσικό project “minimals plugged”.
Μια μουσική παράσταση που χαρακτηρίζεται από ένα πιο ηλεκτρικό ηχητικό περιβάλλον, πάντα με το συναίσθημα στην ερμηνεία και τη θεατρικότητα που διακρίνουν τον καλλιτέχνη.
Στο πλευρό του, ο «πολυμήχανος» δεξιοτέχνης μουσικός Κώστας Πατσιώτης, στο ηλεκτρικό κοντραμπάσο – FX -loops.
Ένα live που συνομιλεί άλλοτε συνωμοτικά και άλλοτε ανατρεπτικά με το ρεμπέτικο, την παράδοση, το λαϊκό και τη ροκ μπαλάντα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
***
-Πρόκειται να πραγματοποιήσετε μια εμφάνιση στη νέα μουσική σκηνή Caja De Musica. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για όσα θα ακούσουμε εκεί;
Θα ακούσετε τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία και κάποιες νέες επιλογές από δημιουργούς που αγαπώ, με μια άλλη προσέγγιση, μέσα σε ένα πιο ηλεκτρικό ηχητικό περιβάλλον. Ξεχωριστή θέση στην παράσταση θα έχουν και κάποια τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του album «Σ’ ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοΐζο», από την ομώνυμη παράσταση, όπου είχα προσεγγίσει το έργο του σπουδαίου δημιουργού μέσα απ’ το δικό μου πρίσμα.
-Μεταξύ άλλων, θα παρουσιάσετε και τραγούδια από το άλμπουμ που ετοιμάζετε, με τίτλο «Ασκήσεις Τρυφερότητας». Ποιος είναι ο πυρήνας αυτού του άλμπουμ;
Ο πυρήνας του άλμπουμ είναι η τρυφερότητα. Αυτή η συναισθηματική δύναμη που κάνει τη ματιά μας καθαρή και την καρδιά μας ανοιχτή. Τα τραγούδια του album κυκλοφορούν σταδιακά κι έχουν ήδη κυκλοφορήσει τρία από αυτά. Η πρόθεσή μου είναι μες τη χρονιά που διανύουμε να ολοκληρωθεί και αυτός ο κύκλος τραγουδιών και να κυκλοφορήσει στο σύνολό του.
-Μας λείπει, θα λέγατε, σήμερα η τρυφερότητα;
Ελπίζω ότι δεν λείπει προς τους κοντινούς μας ανθρώπους και από αυτούς προς εμάς. Αλλά γενικότερα, απουσιάζει. Η κοινωνία είναι κατακερματισμένη από τη βαρβαρότητα και την αδιαφορία προς τα προβλήματα και τα αδιέξοδά της. Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, η τρυφερότητα είναι ένας τρόπος αντίστασης. Αξίζει να εμπιστευτεί το αθώο του κομμάτι ο καθένας μας, να απλώσει το χέρι του προς τον διπλανό, αλλά να κοιτάξει με τρυφερότητα και τον εαυτό του.
-Θα θέλατε να μας περιγράψετε το πρότζεκτ “minimals plugged”;
Το “minimals plugged” είναι ένα νέο project, που, όπως λέει και ο τίτλος του, έχει ηλεκτρικό χαρακτήρα. Αυτή τη φορά η ηλεκτρική κιθάρα, τα πετάλια και τα εφέ χρησιμοποιούνται περισσότερο από παλιά και χαρακτηρίζουν συνολικά τον ήχο της παράστασης. Μιλάμε όμως πάντα για μια μινιμαλιστική προσέγγιση κι ένα κλίμα ατμοσφαιρικό. Σε αυτό συμβάλει ο Κώστας Πατσιώτης, ένας εξαιρετικός μουσικός και δεξιοτέχνης του κοντραμπάσου, ο οποίος χρησιμοποιεί κι ο ίδιος εφέ και λούπες. Στα τραγούδια της παράστασης συναντιόμαστε δημιουργικά μέσα από τις μουσικές μας επιρροές από το ρεμπέτικο, την παράδοση, την jazz, τη λαϊκή και rock μπαλάντα και προκύπτει ένα ενιαίο μουσικό ύφος.
-Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του ηλεκτρικού ήχου και πώς τον επιλέξατε για το συγκεκριμένο πρότζεκτ;
Ο ηλεκτρικός ήχος προσφέρει άπειρες δυνατότητες για πειραματισμό αλλά ταυτόχρονα απαιτεί και υψηλή κατάρτιση και μια διαφορετικού τύπου δυνατότητα συγκέντρωσης για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πέρασα πολύ χρόνο με τις κιθάρες μου και τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία. Πειραματίστηκα με νέους ήχους και τρόπους πάνω στα τραγούδια μου και το αποτέλεσμα προέκυψε φυσικά ως ένα νέο project.
-Πώς συνδέονται το ρεμπέτικο και το λαϊκό με τη ροκ μπαλάντα;
Συνδέονται μέσω της απλότητας, της αμεσότητας και του καθαρού συναισθήματος στον στίχο, στη μουσική και στο ρυθμό. Σε αυτές τις «μουσικές γειτονιές» η έκφραση έχει την ίδια ρίζα, προέρχεται από το βίωμα και γίνεται βιορυθμός που συγκινεί, συντονίζει και ταξιδεύει αναλλοίωτα στο χρόνο.
-Ποια είναι η άποψή σας για την κατηγοριοποίηση της μουσικής σε είδη;
Αρχικά, νομίζω ότι προέκυψε για τις ανάγκες της μουσικής βιομηχανίας. Κυρίως όμως είναι ένας τρόπος συνεννόησης μεταξύ μας για το ύφος και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που συναντά κανείς στα διάφορα είδη. Προσωπικά, αναζητώ πάντα τα κοινά σημεία και τις γέφυρες που τα ενώνουν. Σε σχέση με το τραγούδι, ο στίχος με βοηθάει να «εξαφανίζω» τα όρια των ειδών και να εντοπίζω τις κοινές μουσικές τους καταβολές.
-Πώς προσεγγίζετε τη μουσική δημιουργία και τι σημαίνει για εσάς;
Από παιδί με γοήτευε να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική και ειδικά από το τραγούδι. Να βρίσκω τις λέξεις που μπορούν να εκφράσουν όσα αισθάνομαι και σκέφτομαι και ταυτόχρονα να τις ταιριάζω με κάποια μελωδία ή το αντίστροφο. Έγινε το αγαπημένο μου παιχνίδι. Παίζοντας γνωρίζω τον εαυτό μου, τον κόσμο, την ομορφιά της ζωής και αντιστέκομαι στην ασχήμια.
