Όταν σκοτείνιασε, ο μεσόχωρος ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη, έγινε το πεδίο του. Εκεί, ο Νικος Νέσκες έστησε τον προσωπικό μύθο του διερωτώμενος για το άχρονο συλλογικό, συνωστιζόμενος ανάμεσα στις αλλόκοσμες μορφές της τέχνης του, αποδίδοντας με την σχεδιαστική δυναμική του, το παρασκήνιο του φανταστικού.
Αυτή την φορά, η θεματική Απόσχιση– ως αποκοπή από το πραγματικό- είναι μια διαδρομή που υπαγορεύει την αναζήτηση του αγνώστου- σκοτεινή ή φωτεινή. Στη διάρκεια της ,ο ζωγράφος αποσκοπεί στην εικονική κωδικοποίηση αρχέτυπων. Τα έργα του, μιας εκτενούς σύνθεσης αλληγορίας, έρχονται ως συνέχεια της προγενέστερης ατομικής έκθεσης του.
Με κυρίαρχο στοιχειό την χρήση του χρώματος σε ανυποχώρητη ένταση, ορίζει την κριτική στάση του στην πραγματικότητα – από αυτήν άλλωστε έχει αποσχιστεί -ενώ με σύμβολα διαχειρίζεται το φανταστικό. Όσο για την απόσχιση του θεατή από το γνωστό- συμβαίνει -και την διαδέχεται η απότομη επαναφορά στο τώρα. Στην προβολή του, ο εικαστικός του μύθος δεν θέλει τον παράδεισο χαμένο. Η αποδοχή της σκιάς στο έργο του παραπέμπει στον σκοτεινό εαυτό, που όμως φαίνεται ότι οδηγείται στην κάθαρση. Ασυμπλήρωτες, έως την άλλη ιστορία, οι επόμενες σελίδες τέχνης, του ημερολογιακού παραμυθιού στο KΟΤΕΣ powered by Booze Cooperativa.