Αποχαιρετισμός στη γλώσσα, του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Η Weird Wave παρουσιάζει στις ελληνικές αίθουσες, από την Πέμπτη 28 Μαΐου 2015, την ταινία Αποχαιρετισμός στη γλώσσα (Adieu au Langage), του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.

Σενάριο: Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Παραγωγή: Μπραχίμ Σιουά, Βενσάν Μαραβάλ, Αλέν Σαρντ

Διεύθυνση φωτογραφίας: Φαμπρίς Αρανιό

Πρωταγωνιστούν: Ελοΐζ Γκοντέ, Καμέλ Αμπντελί, Ρισάρ Σεβαλιέ, Ζόι Μπρουνό, Κριστιάν Γκρεγκορί, Τζέσικα Έρικσον, Ρόξι Μιεβίλ

Διάρκεια: 69 λεπτά

2014 – Γαλλία, Ελβετία

H ιδέα είναι απλή:

Mια παντρεμένη γυναίκα κι ένας ανύπαντρος άνδρας συναντιούνται.

Αγαπούν, τσακώνονται, τα αίματα ανάβουν.

Ένας αδέσποτος σκύλος περιδιαβαίνει από την πόλη στην εξοχή.

Οι εποχές περνούν.

Ο άνδρας και η γυναίκα συναντιούνται ξανά.

Ο σκύλος βρίσκεται ανάμεσά τους.

O ένας είναι ο άλλος,

και ο άλλος ο ένας

και είναι τρεις.

Ο πρώην σύζυγος διαλύει τα πάντα.

Μία δεύτερη ταινία ξεκινά:

ίδια με την πρώτη,

κι όμως όχι.

Από την ανθρώπινη φυλή περνάμε στη μεταφορά.

Αυτό τελειώνει με γαβγίσματα

και με τα κλάματα ενός μωρού.

Στο μεταξύ, θα έχουμε δει

ανθρώπους να μιλούν για την πτώση του δολαρίου,

για την αλήθεια που κρύβεται στα μαθηματικά

και για τον θάνατο ενός κοκκινολαίμη.

– Ζαν-Λικ Γκοντάρ

Μια παντρεμένη γυναίκα γνωρίζει έναν ανύπαντρο άνδρα. Ερωτεύονται, μαλώνουν, τα χέρια πληγώνουν τη σάρκα. Ένα αδέσποτο σκυλί διασχίζει τη χώρα. Οι εποχές περνούν. Μια δεύτερη ταινία ξεκινά, ίδια με την πρώτη, κι όμως όχι. Οι άνθρωποι μιλούν για την πτώση του δολαρίου, την αλήθεια που κρύβεται στα μαθηματικά και το θάνατο ενός κοκκινολαίμη.

Τι είναι η νέα ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ; Το αποδομημένο και σπαρακτικό πορτρέτο δύο εραστών που ταλαντεύονται ανάμεσα στο πάθος, την ανία και τη βία; Ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για τις μικρές και μεγάλες ψευδαισθήσεις της ζωής; Μια σπουδή πάνω στους περιορισμούς της ανθρώπινης επικοινωνίας και το αφοπλιστικό μεγαλείο της φύσης; Ή μήπως ένα πρωτοποριακό έργο τέχνης που θα μπορούσε να προβάλλεται αέναα στους τοίχους ενός μουσείου; Ο «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα» είναι όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα.

Μια φαινομενικά εξαιρετικά απλή ιστορία –η σχέση ανάμεσα σε έναν άνδρα και σε μια γυναίκα, που αποσυντίθεται σταδιακά– καθίσταται ανοιχτή σε απεριόριστες ερμηνείες και πρόσφορη για ευρηματικούς πειραματισμούς, μέσα από έναν καταιγισμό εικόνων και κειμένων, και μια αλληλουχία καινοτόμων τρισδιάστατων εφέ που συνεπαίρνουν το βλέμμα.

Κάθε καινούργια ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, του θρυλικού δημιουργού του «Με Κομμένη την Ανάσα», του ιερού τέρατος του κινηματογράφου και πρωτεργάτη της Nouvelle Vague, αποτελεί αναμφίβολα ένα μεγάλο κινηματογραφικό γεγονός. Ακόμα περισσότερο όταν αποφασίζει να γυρίσει το νέο φιλμ του σε 3D! Σε ηλικία 84 ετών, ο Γκοντάρ παραμένει πιο προκλητικός, ανατρεπτικός και μοντέρνος από ποτέ (και από κάθε σύγχρονο σκηνοθέτη), επιμένοντας να δουλεύει, να πειραματίζεται και να δημιουργεί σαν ένας αυθεντικά ανεξάρτητος κινηματογραφιστής, ελεύθερος από κάθε περιορισμό και σύμβαση. Το αποτέλεσμα είναι ένας αισθητικά πληθωρικός και νοηματικά περίτεχνος στοχασμός πάνω στην ιστορία και την αιωνιότητα, την ύπαρξη και την ανυπαρξία, τον έρωτα και τον θάνατο.

Πλημμυρισμένη με έναν χείμαρρο αναφορών, μουσικών, λογοτεχνικών, κινηματογραφικών και φιλοσοφικών, και εικόνες που μοιάζουν να ξεχειλίζουν κυριολεκτικά από την οθόνη, η 43η μεγάλου μήκους ταινία του κορυφαίου αυτού σκηνοθέτη είναι εν τέλει μια ερεθιστική επίθεση στο μυαλό και στις αισθήσεις, μια ωδή στην απόλυτη ελευθερία του μέσου και μια απερίγραπτη κινηματογραφική εμπειρία που πρέπει κανείς να βιώσει για να πιστέψει.

Βραβεία & Φεστιβάλ

– Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών

– Ψηφίστηκε Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς από την Ένωση Κριτικών των ΗΠΑ

– Συμμετοχή στα Φεστιβάλ Λοκάρνο, Τορόντο, Νέας Υόρκης, Λονδίνου κ.α.

Trivia

– Παρά τις πολυάριθμες συμμετοχές του στο διαγωνιστικό τμήμα, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δεν είχε κερδίσει ποτέ κάποιο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών μέχρι πέρσι, που ο «Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα» απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής (εξ ημισείας με το «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν).

– Ο τετράποδος πρωταγωνιστής της ταινίας δεν είναι άλλος από τον σκύλο του ίδιου του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο οποίος αναγράφεται στους τίτλους ως Ρόξι Μιεβίλ (Μιεβίλ είναι το όνομα της από το 1972 συντρόφου και συνεργάτιδας του σκηνοθέτη, Ανν-Μαρί Μιεβίλ). Στις Φεστιβάλ Καννών κέρδισε το ειδικό βραβείο Palm Dog.

Επιλογή από τη φιλμογραφία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ

2014 Αποχαιρετισμός στη Γλώσσα (Adieu au Langage)

2010 Film Socialisme – Συμμετοχή στο Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών

2004 Η Δική Μας Μουσική (Notre Musique)

2001 Η Ελεγεία του Έρωτα (Éloge de l’amour) – Υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών

1998 Histoire(s) du Cinéma

1996 Μότσαρτ για Πάντα (For Ever Mozart) – Υποψήφιο για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας

1991 Germany Year 90 Nine Zero – Υποψήφιο για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας

1990 Νέο Κύμα (Nouvelle Vague) – Υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών

1987 King Lear

1985 Détective – Υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών

1985 Χαίρε Μαρία (Hail Mary / Je vous salue, Marie) – Υποψήφιο για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου

1983 Όνομα: Κάρμεν (Prénom Carmen) – Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ Βενετίας

1982 Το Πάθος (Passion) – Τεχνικό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών

1980 Slow Motion / Sauve qui peut (la vie) – Υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών

1975 Numéro deux

1969 Joy of Learning (Le gai savoir) – Υποψήφιο για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου

1968 Sympathy for the Devil

1968 A Film Like Any Other (Un film comme les autres)

1967 Week End – Υποψήφιο για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου

1967 La Chinoise – Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας

1967 Δυο ή Τρία Πράγματα Που Ξέρω γι’ Αυτήν (2 ou 3 choses que je sais d’elle)

1966 Made in U.S.A

1966 Αρσενικό Θηλυκό (Masculin Féminin) – Αργυρή Άρκτος Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βερολίνου για τον Ζαν-Πιερ Λεό

1965 Ο Τρελός Πιερό (Pierrot le Fou) – Υποψήφιο για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας

1965 Alphaville – Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου

1964 Μια Γυναίκα Παντρεμένη (Une Femme Mariée) – Υποψήφιο για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας

1964 Bande à Part

1963 Η Περιφρόνηση (Le Mépris)

1963 Οι Καραμπινιέροι (Les Carabiniers)

1963 Ο Μικρός Στρατιώτης (Le Petit Soldat)

1962 Ζούσε τη Ζωή της (Vivre Sa Vie) – Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας

1961 Une Femme est une Femme – Αργυρή Άρκτος Ερμηνείας για την Άννα Καρίνα και Ειδικό Βραβείο για τον Γκοντάρ στο Φεστιβάλ Βερολίνου

1960 Με Κομμένη την Ανάσα (À bout de souffle) – Αργυρή Άρκτος Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου