Την Κυριακή των Βαΐων στον Φάρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) οι Παραβάσεις παρουσιάζουν τον «Λάμπρο», το αφηγηματικό ποίημα του Διονύσιου Σολωμού, σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη. Ερμηνεύουν ο Γιάννος Περλέγκας και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου με τη συνοδεία στο κανονάκι της Σοφίας Λαμπροπούλου.
Ο «Λάμπρος» αφηγείται μια τραγική ιστορία γραμμένη σε έμμετρο στίχο με φανερές επιρροές από τον ρομαντισμό και, κυρίως, την ποίηση του Λόρδου Βύρωνα. Ο Σολωμός ξεκίνησε να το γράφει το 1824, το δούλεψε αποσπασματικά, αλλά δεν το ολοκλήρωσε ποτέ. Ήρωας του ποιήματος είναι ο Λάμπρος, ένας αντιφατικός χαρακτήρας που συμβολίζει τις δύο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, το Καλό και το Κακό, που έρχονται σε σύγκρουση. Στο ποίημα, όλη η ομορφιά της φύσης τη Λαμπρή και η ιερή χαρά της ημέρας του Πάσχα αντιπαραβάλλονται με την εσωτερική κόλαση του Λάμπρου, του «κακοήθους αλλά μεγαλόψυχου άνδρα», όπως τον χαρακτηρίζει ο Σολωμός. Αυτή η βαθιά ηθική πάλη, η ψυχική σύγκρουση, είναι που στο τέλος καταπραΰνει και οδηγεί σε κάθαρση, μέσα από τον θαυμάσιο λόγο του Σολωμού.
Η υπόθεση του ποιήματος έχει ως εξής: Ο Λάμπρος αποπλανά τη δεκαπεντάχρονη Μαρία. Ζουν μαζί 15 χρόνια και κάνουν τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και μια κόρη, τα οποία ο Λάμπρος εγκαταλείπει στο ορφανοτροφείο. Ο Λάμπρος πολεμά τον Αλή-Πασά. Συναντά την κόρη του και, δίχως να γνωρίζει ποια είναι, την ερωτεύεται. Όταν αποκαλύπτεται το τραγικό μυστικό, η κόρη αυτοκτονεί, η Μαρία τρελαίνεται, κι ο Λάμπρος ολομόναχος, με εφιαλτικές τύψεις, αυτοκτονεί. Τελικά, η Μαρία πέφτει κι αυτή και πνίγεται, προσπαθώντας να ξεφύγει σ’ έναν πιο όμορφο κόσμο, «και βλέπει μέσα στα νερά καθάρια άλλος λάμπει ουρανός, άλλα κλωνάρια.»