«Αριστοφάνης – Ηρώνδας: Contra tempo», από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων

Η καλοκαιρινή παραγωγή του ΚΘΒΕ «Αριστοφάνης – Ηρώνδας: Contra tempo», σε δημιουργική σύνθεση κειμένων Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα, ξεκίνησε με επιτυχία το ταξίδι της από τη Θεσσαλονίκη και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Επόμενος σταθμός το Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, στην Καβάλα όπου θα παρουσιαστεί το Σάββατο 23 Ιουλίου, στο πλαίσιο του 65ου Φεστιβάλ Φιλίππων.

Οι θεατές γελούν αβίαστα και παρακολουθούν ένα θέαμα πλούσιο σε χιουμοριστικούς διαλόγους, εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη μουσική και μια σκηνοθεσία που τους μετέφερε, απόλυτα ισορροπημένα, σε τρεις διαφορετικές εποχές.

Ο Αριστοφάνης της Αρχαίας Ελλάδας συναντάει επί σκηνής τον Ηρώνδα των Ελληνιστικών Χρόνων αλλά και τους πρωταγωνιστές της σημερινής σύγχρονης εποχής. Όλοι μαζί συνομιλούν για τη σάτιρα αλλά και για όσα απασχολούν τον άνθρωπο διαχρονικά, προκαλώντας το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.

Ο έρωτας, οι συνέπειες του πολέμου, η αιχμηρή σατιρική γλώσσα και η σημερινή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε συνυπάρχουν αρμονικά σε μια παράσταση που στέλνει ηχηρό μήνυμα ειρήνης και απόλυτου σεβασμού στη διαφορετικότητα.

Το εγχείρημα της νέας Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης του ΚΘΒΕ απέδειξε ότι η κωμωδία έχει νόημα όταν ο κόσμος γελάει και προβληματίζεται, διασκεδάζοντας!

Ο Δημήτρης Πιατάς, ο Τάσος Χαλκιάς, ο Ταξιάρχης Χάνος, ο Σταμάτης Γαρδέλης, ο Κωνσταντίνος Χατζησάββας, η Πολυξένη Σπυροπούλου, η Βιβή Μιτσίτσκα και ο πολυπληθής θίασος δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ευφορίας, πλαισιωμένη από τις μουσικές νότες του Γιώργου Χριστιανάκη.

Η παράσταση

Το χιούμορ, το πνεύμα και η αιχμηρή γλώσσα του Αριστοφάνη συναντιούνται με τους ακόλαστους, κωμικούς μιμίαμβους του Ηρώνδα, σε μια παράσταση που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σκηνική «μάχη» και ταυτόχρονα έναν «πόλεμο» ανάμεσα στα δύο φύλα, με μοναδικά όπλα την τολμηρή και ανελέητη σάτιρα.

Τι συμβαίνει όταν ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της κλασσικής Αρχαιότητας συναντά τον παραγνωρισμένο κωμωδιογράφο των ελληνιστικών χρόνων;

Ποια είναι η φύση της κωμωδίας και γιατί σήμερα γελάμε όλο και λιγότερο;

Πού συναντιέται η αττική κωμωδία του 5ου αιώνα π.Χ. με την ελληνική επιθεώρηση;

Ποια είναι στην πραγματικότητα η Λυσιστράτη ποια η σχέση της με τον Κ. Π. Καβάφη, την Τζένη Καρέζη και τον πυροσβέστη Λεωνίδα Χασαλεύρη;

Γιατί πρέπει να πηγαίνουμε στο θέατρο και, κυρίως, πώς πρέπει να φεύγουμε από αυτό;

Πρέπει να λες τα πράγματα με τ΄ όνομά τους ή μήπως είναι σοφότερο να τα υπαινίσσεσαι για να ΄χεις το κεφάλι σου ήσυχο;

Τί απ’ τα δύο σε κάνει γοητευτικότερο: να χαμογελάς ή να ξεκαρδίζεσαι μέχρι δακρύων;

Να μερικές κρίσιμες ερωτήσεις που θέτει η φετινή καλοκαιρινή παραγωγή του ΚΘΒΕ. Και που ακόμα κι αν δεν απαντηθούν, το βέβαιο είναι ότι θα το διασκεδάσουμε…

Αριστοφάνης – Ηρώνδας

Ο ένας είναι ο σπουδαιότερος κωμικός ποιητής της Αρχαιότητας, ο άλλος ο χαμηλότονος «γελοιογράφος» της καθημερινής ζωής των ελληνιστικών χρόνων. Τι είναι εκείνο που τους χωρίζει και τι πραγματικά τους ενώνει;

Προφανώς, ο ίδιος στόχος: το γέλιο των θεατών, που καλούνται να αναγνωρίσουν στα έργα και των δύο την κωμική όψη οικείων κακών. Καθένας το καταφέρνει με τα όπλα του: ο Αριστοφάνης συνθέτοντας ιδιοφυείς, ξεκαρδιστικές ουτοπίες ποιητικής πνοής και πολιτικής αφύπνισης, ο Ηρώνδας αφηγούμενος σκηνές από τον ιδιωτικό βίο των ανθρώπων της εποχής του.

Η παρουσία τους στο θέατρο σηματοδοτεί και την ίδια την εξέλιξή της θεατρικής τέχνης: από τις αριστοφανικές οραματικές συλλήψεις – αναστοχασμούς της ανθρώπινης μοίρας στην ευθύβολη δραματουργία των χαρακτήρων του Ηρώνδα και από τις μεγάλες σκηνές του ανοιχτού ορίζοντα των υπαίθριων θεάτρων της Αρχαίας Ελλάδας στις μικρότερες σκηνές «δωματίου» των κλειστών χώρων.

Η διασκεδαστική τους «αντιδικία» στην παράσταση του ΚΘΒΕ δεν είναι παρά η αφορμή να μιλήσουμε για το Τότε αλλά και για το Τώρα της Ελλάδας και των ανθρώπων της. Γελώντας, φυσικά.

Συγγραφικό Σημείωμα

Επειδή τα πιο σοβαρά πράγματα τα λέμε στ’ αστεία, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Κανένας δεν πρόκειται να μας ζητήσει το λόγο. Το πολύ πολύ να γελάσει, όχι με κείνο το μίζερο, το ψηφιακό, αλλά μ’ ένα αληθινό γέλιο απ’ αυτά που στέλνουν αδιάβαστες υποκρισίες και ενοχές χρόνων.

Όσοι τώρα δεν έχουν μάθει να γελάνε – εκείνοι δηλαδή που δεν έχουν κλάψει ποτέ τους –, όσοι ξέχασαν το γέλιο τους ή το στόμα τους δεν βρίσκει γέλιο στο νούμερό του και περιφέρονται στα πάρτι μουτρωμένοι, αυτοί, ok, ας πυροβολήσουν τον ντι τζέϊ. Πρώτα όμως ας πιούνε κάτι, τα ποτά εδώ είναι καθαρά.

– Άκης Δήμου

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Εμείς, που μεγαλώσαμε λίγο μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα, έχουμε, νομίζω, καλύτερη, ή αν προτιμάτε, πιο ολοκληρωμένη σχέση με τον Αριστοφάνη και με τους τραγικούς ποιητές μας.

Η χούντα και ειδικά το Πολυτεχνείο έχουν μια «κυριολεκτική» σημασία μέσα μας. Δεν είναι εικόνες, άρθρα, γιορτές και άλλα περίτεχνα. Είναι αγωνία, τρέξιμο, ξύλο, διεκδίκηση. Τέτοια. Ο Αριστοφάνης «δένει» με όλο αυτό το τρέξιμο. Η ειρήνη και η διεκδίκησή της, η σκληρή σάτιρα των ένστολων, η ονειροπόλα και πικρή κατασκευή της Νεφελοκοκκυγίας, η Λυσιστράτη και η χρήση του έρωτα ως αλλόκοτου υπερόπλου για να κερδηθεί η ειρήνη, αλλά και τόσα άλλα, μας έβρισκαν σύμφωνους και φανατικούς θαυμαστές του κωμικού ποιητή.
Σε ένα υποδηματοποιείο δεν θα σταματούσαμε μπροστά στη βιτρίνα του ούτε για να δούμε στο τζάμι αν είμαστε σωστά χτενισμένοι. Εμείς είμασταν καμωμένοι για τα σπουδαία…! Το πιστεύαμε.

Στις μέρες μας ο αρχαίος ποιητής μοιάζει ξεπερασμένος, σχεδόν περιττός, νόστιμα αφελής. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν «πουλάει» πια, το βραδινό φαγητό το τρώμε ευκολότερα με λίγο τηλεοπτικό δράμα παρά με ανθρώπους που τρέχουν να κρυφτούν από τις σφαίρες ή που ανατινάζονται στους δρόμους. Μάθαμε επίσης να στεναχωριόμαστε λιγότερο όταν οι νεκροί είναι στρατιώτες και λίγο περισσότερο όταν είναι απλοί πολίτες…

Πάνω στη σκηνή μας λοιπόν ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να συναντηθούν ο Αριστοφάνης και τα σπουδαία έργα του και ένας μεταγενέστερος ποιητής, ο Ηρώνδας. Βρέθηκαν και σώθηκαν, εκεί, γύρω στα 1900, κάποιοι 700 στίχοι του. Στην Αίγυπτο. Δεν τον ενδιαφέρουν οι πόλεμοι και οι φασαρίες. Ίσως κάποιες μικροσυγκρούσεις σε ένα υποδηματοποιείο, ο καυγάς ανάμεσα σε δυο εραστές. Τέτοια.

Δυο ποιητές, δυο εποχές, δυο νοοτροπίες σε σύγκρουση. Μια ακροβασία ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, ένα θεατρικό γεγονός όπου ο κάθε θεατής καλείται να επιλέξει και να υποστηρίξει τη πλευρά που προτιμά.

– Γιάννης Ρήγας

Συντελεστές

Δημιουργική σύνθεση κειμένων: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Μουσική-Προσαρμογή στίχων: Γιώργος Χριστιανάκης
Χορογραφία-Επιμέλεια κίνησης: Αναστασία Κελέση
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου
Διδασκαλία ακροβατικών: Ηλέκτρα Καρτάνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αντρέας Κουτσουρέλης
Βοηθός σκηνογράφων-ενδυματολόγων: Δανάη Πανά
Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Διάρκεια: 90 λεπτά

Η μουσική της παράστασης ηχογραφήθηκε στο studio Royal Alzheimer Hall, με ηχολήπτες τον Τίτο Καργιωτάκη και τον Χρήστο Χαρμπίλα και στο studio M, με ηχολήπτες τον Γιώργο Μάνιο και Βασίλη Στεργίου.

Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Γιάννης Μαρίνος (τρομπόνι), Βασίλης Μπαχαρίδης (τύμπανα, κρουστά), Κώστας Τσούγκρας (ακορντεόν), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα), Νίκος Βελιώτης (τσέλο), Γιώργος Χριστιανάκης (πιάνο, πλήκτρα, κρουστά, κιθάρα).

Πρωταγωνιστούν (με σειρά εμφάνισης): Ταξιάρχης Χάνος (Αριστοφάνης-Κινησίας), Δημήτρης Πιατάς (Λέλεξ: Δούλος Αριστοφάνη -Μυρρίνη), Σταμάτης Γαρδέλης (Διόνυσος), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Ηρώνδας), Τάσος Χαλκιάς (Ιππώναξ: Δούλος Ηρώνδα- Κέρδωνας)

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):
Πολυξένη Σπυροπούλου (Ταξιθέτρια) Βιβή Μιτσίτσκα (Σάσα Ψαρομηλίγκου), Μαργαρίτα Αλεξιάδη (Βύττινα), Παναγιώτης Καμμένος (Γάστρωνας- Κότταλος- Δρίμυλος), Νίκος Βατικιώτης (Πυρρίας – Σώμα – Γρύλλος- Κυρία), Ηλέκτρα Καρτάνου (Μητρίχη), Λίνος Μάνεσης (Γύλλη), Μάρα Μαλγαρινού (Λυσιστράτη), Τερέζα Καζιτόρη (Γυναίκα– Κυννώ – Κυρία), Σπύρος Σιδέρης (Γέρος), Θαλασσινή Βοσταντζόγλου (Μυρρίνη – Γυναίκα), Θεοφανώ Τζαλαβρά (Λαμπιτώ), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Κλεονίκη), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κήρυκας), Αριστοτέλης Ζαχαράκης (Λαμπρίσκος – Οπίσθιος), Γρηγόρης Παπαδόπουλος (Θράσσα–Πρόβουλος), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Μητροτίμη), Ιωάννα Δεμερτζίδου (Μητρώ),Τάσος Τυρογαλάς (Κυρία), Θάνος Κοντογιώργης (Λεωνίδας Χασαλεύρης)

ΧΟΡΟΣ
Θίασος Αριστοφάνη: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Τερέζα Καζιτόρη, Θάνος Κοντογιώργης, Μάρα Μαλγαρινού, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βασίλης Παπαδόπουλος, Σπύρος Σιδέρης, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Γιάννης Τσεμπερλίδης

Θίασος Ηρώνδα: Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Νίκος Βατικιώτης, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Παναγιώτης Καμμένος, Ηλέκτρα Καρτάνου, Λίνος Μάνεσης, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Τάσος Τυρογαλάς

Διαβάστε επίσης: 

«Αριστοφάνης – Ηρώνδας: Contra Tempo», από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε περιοδεία
65ο Φεστιβάλ Φιλίππων: 6 γαλάζια μολύβια για τη Σμύρνη