Ο Αριστοτέλης Δήμιτσας στα τριάντα χρόνια της εικαστικής του πορείας εντρυφεί στην ερμηνεία του ελληνικού μεσογειακού τοπίου, αιχμαλωτίζοντας την ιλαρότητα και την αρμονία του μέσα από την υλικότητα των φυσικών στοιχείων. Όψεις αγαπημένων τόπων όπως οι Σπέτσες, η Ύδρα, Άνδρος, η Λήμνος και η Κρήτη και οι ιστορικές τους μνήμες γίνονται η αφορμή ισορροπημένων συνθέσεων που αποτελούνται από ρέουσες φόρμες.
Αυτοδίδακτος τοπιογράφος, με κύριο εκφραστικό μέσο το χρώμα συνυφαίνει γαιώδεις χρωματισμούς με ένα σχεδόν ηγεμονικό -σε κάθε σύνθεση- μπλε πολλαπλών τόνων και αποχρώσεων, ανακαλώντας τη βιωματική του σχέση με τη θάλασσα. Ο έντονος δυναμισμός του χρώματος καθιστά κυρίαρχο το ελληνικό φως που ακτινοβολεί ακόμη και σε σκούρες συνθέσεις. Μέσα από μια χαρακτηριστική απλότητα, με γλώσσα άλλοτε αφαιρετική, ναΐφ, εξπρεσιονιστική ή άλλοτε γεωμετρική, αποδίδει μια ειρηνεύουσα στην ενδελέχειά της φύση, με ραδινή βλάστηση, συμβολιστική, μια πρόσκληση στην εσωτερικότητα. Η μόνη ανθρώπινη παρουσία είναι το βλέμμα του θεατή που δίνει νέα υπόσταση στα πάλλοντα φυσικά στοιχεία.
Στην αφαιρετική του προσέγγιση ακολουθεί τα καθαρά περιγράμματα, αποδίδοντας ταυτόχρονα ένα βασικό χαρακτηριστικό του μεσογειακού τοπίου. Με αδρές γραμμές και έντονη υλικότητα στο χρώμα επιτυγχάνει εκλεπτυσμένες σχέσεις ισορροπίας σε συνθέσεις που εκπέμπουν αισιοδοξία. Η απόδοση της φόρμας, των όγκων παίρνει τη μορφή κυμάτων, νερού σε κίνηση που οριακά ισορροπεί.
Τα περισσότερα τοπία του μοιάζουν να είναι ιδωμένα από τη θάλασσα, από απόσταση, ή να καταλήγουν σε αυτή, τόποι μαγικοί, εικόνες ενός ατέρμονου ταξιδευτή που με τον χρωστήρα του τους δίνει μια νέα υλική υπόσταση και εγγύτητα στον θεατή. Η Μεσόγειος, γη και θάλασσα, γίνεται διαρκής προορισμός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ζωγραφική του Αρ. Δήμιτσα είτε εκφράζει τη νοσταλγία ενός θαλασσινού για τη στεριά, είτε βιωματικές του αναφορές σε αγαπημένα μέρη, μεταμορφώνει το μεσογειακό τοπίο σε έναν σύγχρονο locum amoenum, τόπο ιδεατό, ευχάριστο και ταυτόχρονα επίγειο και απτό.
Αριστοτέλης Δήμιτσας – Βιογραφικό:
Ο Αριστοτέλης Δήμιτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Υπηρέτησε τριάντα οκτώ χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του υποναυάρχου το 2005. Εργάστηκε με αφοσίωση στο έργο της μετατροπής του θωρηκτού Αβέρωφ σε μουσείο (1995-2005) από το Π.Ν..
Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος. Οι πρώτες του εμπνεύσεις συνδέονται με το έργο των εξάδελφών του ζωγράφων Ευάγγελου και Αλεξάνδρας Μαυρογορδάτου – Πετρίτζη. Κατά τη διαμονή του στις Η.Π.Α. εντρύφησε στην εικαστική σπουδή.
Έχει παρουσιάσει τρεις ατομικές εκθέσεις:
- Αύγουστος 2006 | Αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών «Μελίνα Μερκούρη», Ύδρα
- Μάιος 2008 | Γκαλερί «Cats and Marbles», Αθήνα
- Μάιος 2012 | Αίθουσα Τέχνης και Συναυλιών «Μελίνα Μερκούρη», Ύδρα
Η αναδρομική του έκθεσή του «Μεσόγειος – Πέρα από τη θάλασσα» στο Ίδρυμα Τσιχριτζή παρουσιάζει την εξέλιξη και τις διαφορετικές του προσεγγίσεις στα τριάντα χρόνια της ενασχόλησής του με τη ζωγραφική.