Εικαστικοί με κοινό παρονομαστή τη συνύπαρξη στα εργαστήρια της ΑΣΚΤ από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έως τις αρχές του ’80, αλλά κυρίως το αέναο πάθος για την τέχνη, ύστερα από μια μακρά και εντελώς διαφορετική καλλιτεχνική πορεία συναντώνται και συγκροτούν την ομάδα τέχνης Art Puzzle group.
Η Αργυρή Αγκαβανάκη επιλέγει να ζωγραφίζει ανθρωποκεντρικά θέματα και κυρίως αναπαραστάσεις γυναικών. Τα ρεαλιστικά στοιχεία στα έργα της περιγράφονται με σαφήνεια και επικαλύπτονται από εξπρεσιονιστικές αναφορές στις επιμέρους εικονογραφικές περιγραφές γύρω από το κεντρικό θέμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και οι τίτλοι των έργων όπως «καρτερικότητα», «ελπιδοφόρα αναμονή», που συνάδουν με το γυναικείο ψυχισμό.
Ο Αχιλλέας Αϊβάζογλου αποτυπώνει σκηνές και κτήρια από την καθημερινή ζωή των πόλεων και τα αποδίδει με χαρακτηριστικά μαγικού νατουραλισμού. Οι αλλοιώσεις του αδυσώπητου χρόνου αποκτούν οντότητα στα έργα του και έρχονται σε εικονογραφικό διάλογο με τις ανθρώπινες φιγούρες. Ο Αϊβάζογλου επιλέγει πρωτότυπες οπτικές γωνίες, ακολουθεί τους παραστατικούς κανόνες και χρησιμοποιεί ιμπρεσιονιστικά στοιχεία στη λεπτομερειακή περιγραφή των θεμάτων.
Η Νικολέττα Αντωνοπούλου αφαιρεί από τα έργα της οτιδήποτε στατικό και με τις σχηματοποιήσεις των μορφών και την κατάλληλη χρήση του χρώματος διατυπώνει εικονογραφικά την εν δυνάμει κίνηση. Παριστάνει εμφατικά τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών μορφών κίνησης, είτε αυτές αφορούν τη μεγάλη ταχύτητα των αυτοκινήτων, είτε τους γοργούς ρυθμούς των δρομέων ή τους αργούς των πεζών ή ακόμη και το ρυθμικό λίκνισμα των καραβιών στη θάλασσα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ξένια Αραπάκη πειραματίζεται με μονοχρωμίες και χρησιμοποιεί τη δύναμη του χρώματος και των αποχρώσεων για να δημιουργήσει αφαιρετικές δυναμικές συνθέσεις. Ενίοτε προσθέτει και τεμάχια κατόπτρων στα έργα της ενσωματώνοντας έτσι σ’ αυτά τη μορφή του θεατή. Οι αφηγήσεις της, εν είδει προσωπικών ψυχογραφημάτων ή καταγραφής αναμνήσεων, έχουν εκρηκτικό χαρακτήρα και δίνουν τη δυνατότητα πολλών ερμηνειών και ταυτίσεων στον παρατηρητή.
Η απόλυτη αρμονία είναι το κύριο χαρακτηριστικό στις εύρυθμες συνθέσεις της Ελένης Δαβιλά. Οι χρωματικές της επιλογές προδίδουν μια ιδιαίτερη αισθητική ευαισθησία και μαζί με την επιτηδευμένη χρήση του φωτός συνάδουν στην ονειρική ατμόσφαιρα των έργων της. Η πλαστικότητα υπερτερεί με πινελιές ιμπρεσιονιστικές να ξεπροβάλλουν μέσα από την λεπτομερειακή απόδοση μιας εξωραϊσμένης πραγματικότητας από το οικείο περιβάλλον της.
Τα ανθρωποκεντρικά έργα του Ανδρέα Δεβετζή έχουν και συμβολικές προεκτάσεις. Με τα ιδιαίτερα εκφραστικά του μέσα επεμβαίνει στις κυρίαρχες εικονογραφικές του επιλογές και προσδίδει μια μοναδική δυναμική στις συνθέσεις του. Διάσπαρτα διακοσμητικά στοιχεία ορίζουν ενίοτε την κλίμακα του χώρου, χωρίς να επισκιάζουν την υπέροχη ζωγραφική απόδοση της ανθρώπινης σάρκας.
Ο Παντελής Ζωγράφος επικεντρώνεται αποκλειστικά στην απόδοση των ανθρωποκεντρικών αναπαραστάσεων, ακόμα και όταν συγκροτεί σουρεαλιστικές συνθέσεις. Οι ρεαλιστικές του εικόνες έχουν σχεδιαστική ακρίβεια αλλά διακατέχονται από έναν απόκοσμο χαρακτήρα και όχι από φωτορεαλισμό. Οι επιλογές των χρωμάτων είναι τολμηρές, επιβάλλονται δυναμικά στο έργο και του αποδίδουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Οι τοπιογραφίες της Βίκυς Κανταρτζή είναι ισορροπημένες χρωματικές συνθέσεις γεμάτες ζωντάνια, που εκπέμπουν μια απαράμιλλη αισιοδοξία. Υπαινιγμοί λαμπερού φωτός μαρτυρούν ηλιόλουστα τοπία και παρά τις επιμέρους απλουστευτικές αφαιρέσεις η ζωγραφική της σκιαγραφεί με ευκρίνεια τους κορμούς των δέντρων, τις φυλλωσιές και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της φύσης.
Η Αναστασία Κωνσταντάκου αρέσκεται να αντλεί τα θέματά της από το περιβάλλον της και με εικονογραφικές προσθήκες να δημιουργεί ρεαλιστικές ή και υπερρεαλιστικές συνθέσεις. Η τέχνη της χαρακτικής, είτε σε linoleum ή με ξηρή βελονογραφία σε πλεξιγκλάς, την προτρέπει να εκφράζεται εικαστικά μέσα από μια νεοπαραστατική αντίληψη ακολουθώντας τους κανόνες των αναλογιών και της προοπτικής και να αποτυπώνει με ευκρίνεια κάθε επιθυμητή λεπτομέρεια.
Ο Θανάσης Μακρής με ατίθασες χειρονομιακές πινελιές και αφαιρετικές διατυπώσεις δημιουργεί το δικό του μορφοπλαστικό λεξιλόγιο και διατυπώνει ένα έντονο εξπρεσιονιστικό ιδίωμα. Η εύστοχη χρήση των χρωμάτων στις απεικονιστικές νύξεις αλλά και στις αφηρημένες περιγραφές είναι το δυνατό του εκφραστικό εργαλείο, που ορίζει τα εικονικά και τα ανεικονικά μέρη στα έργα του.
Στο έργο της Σμαράγδας Μενδρινού είναι εμφανής μια τάση για παραποίηση της οπτικής πραγματικότητας. Η χρήση του χρώματος είναι επιβλητική και με εντυπωσιακές κλιμακώσεις. Οι απεικονίσεις της εμφανίζονται άλλοτε παραμορφωμένες από γεωμετρικές σχηματοποιήσεις, άλλοτε είναι αποσπασματικές και άλλοτε επικρατεί η πλήρης αλλοίωση.
Η Λιάνα Μερτζάνη συνθέτει επιδέξια πολυπρόσωπες και πολυσύνθετες φανταστικές συνθέσεις με στυλό σε χαρτί και προτρέπει τον θεατή να περιηγηθεί σε παραμυθένιες πολιτείες με ονειρικά τοπία. Άνθρωποι, παιδιά, ξωτικά, τοπία, παιχνίδια και άλλα ετερόκλητα στοιχεία συνυπάρχουν αρμονικά στις γεμάτες δράση και με συμβολικές προεκτάσεις εικονογραφίες της.
Ο Ευάγγελος Παπαγιάννης ανατρέπει κάθε μορφική αναπαράσταση και συνθέτει τους καμβάδες του με αφηρημένα σχήματα σε έντονα αντιθετικά χρώματα. Όλα γίνονται αυθόρμητα από την εσωτερική φυσική παρόρμηση του καλλιτέχνη την ώρα της δημιουργίας, χωρίς προετοιμασία ή προσχέδιο. Τα έργα του διαχέουν μια δυναμική που παραπέμπει στην εξπρεσιονιστική αφαίρεση και την αισθητική της action painting.
O Κωστής Παπαδόπουλος πειραματίζεται εξ ίσου με επιτοίχια δισδιάστατα έργα και τρισδιάστατες κατασκευές χωρίς να εγκαταλείπει και τις αναζητήσεις στην τέχνη της ζωγραφικής. Τολμηρός στη χρήση των ready made αντικειμένων και της σύγχρονης τεχνολογίας, και κυρίως δεινός γνώστης των υλικών διατυπώνει πολύμορφα έργα. Όλες του οι δημιουργίες έχουν υπαινικτικό χαρακτήρα και η πλαστικότητά τους εκφράζεται με μια ιδιότυπη αισθητική.
Δεκατέσσερα μέλη της ομάδας Art Puzzle group εκθέτουν μαζί στον Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart Κοραή» και το σύνολό των έργων συγκροτεί ένα πολυφωνικό αλλά συναρπαστικό καλλιτεχνικό πάζλ της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας στην Ελλάδα με ρεαλιστικά, εξπρεσιονιστικά, σουρεαλιστικά και αφαιρετικά έργα.
Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Θανάσης Μακρής
