Άρτεμις Βαλτζάκη: Η παράσταση «Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν» είναι μια συλλογική αφήγηση για το τέλος του κόσμου

Η παράσταση μας “Γιαγιά όλα μια μέρα θα πεθάνουν” είναι μια παράσταση για το τέλος του κόσμου. Το τέλος του κόσμου είναι μια θεματική που μελετήσαμε στα πλαίσια του μαθήματος Δημιουργικής γραφής με την βοήθεια της Έλενας Τριανταφυλλοπούλου και της Άρτεμις Ψυλλοπούλου. Ψάχνοντας το τέλος του κόσμου παντού γύρω μας ανακαλύψαμε πως το ζούμε καθημερινά. Δεν πρόκειται για μια τεράστια καταστροφή, ή κάποια εξωγήινη εισβολή, αλλά για μια αργή και πνιγηρή διάβρωση της ως τώρα πραγματικότητας μας.

Ωστόσο η αμηχανία και η σύγχυση που μας προκαλεί αυτή η αίσθηση του τέλους έφερε στο προσκήνιο την ιδέα της γιαγιάς. Η γιαγιά μας έχει άνοια. Προσπαθούμε να την κάνουμε να θυμηθεί με κάθε τρόπο. “Γιαγιά θυμάσαι πως ρευόταν ο παππούς μετά το κοκορέτσι;”, “Γιαγιά θες να παίξουμε το αγαπημένο σου παιχνίδι;”, “Γιαγιά πότε ήταν η τελευταία φορά που κάπνισες ένα τσιγάρο;”. Στην προσπάθεια μας να της θυμίσουμε κάτι, και να την κρατήσουμε ζωντανή μέσα από το παρελθόν, συνειδητοποιούμε ότι όλα όσα ήξερε έχουν πια πεθάνει. Το δεκατιανό, το φλερτ στα μπαρ, το οκτάωρο, οι emo, είναι μόνο μερικά παραδείγματα από όλα εκείνα τα πράγματα που μας μεγάλωσαν όμως πια έχουν τελειώσει. Όπως και η γιαγιά. Παράλληλα παρατηρούμε μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον ενός αννοιακού ανθρώπου, τη φθορά της οικογένειας και την σύγκρουση των γενεών. Τι μπορεί να ζητάει ο καθένας από τη γιαγιά; Κάποιος θέλει να την βοηθήσει, άλλος να την εκμεταλλευτεί, άλλος να την ταρακουνήσει και άλλος να κάνει το σπίτι της airbnb.

Η παράσταση αυτή είναι μια συλλογική αφήγηση που δημιουργήθηκε με βιώματα και ιδέες, των περσινών αποφοίτων της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών, οι οποίες μαστορεύτηκαν και σμιλεύτηκαν από τον σκηνοθέτη μας Γιώργο Παύλου. Ο καθένας από εμάς έφερε την δική του πρόταση σε σχέση με την θεματική της γιαγιάς και του τέλους του κόσμου, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ένα έργο εμποτισμένο με τις ζωές όλων μας. Εξάλλου είμαστε μια γενιά που έχει δει τον κόσμο να αλλάζει ισοπεδωτικά και να μεταμορφώνεται πολλές φορές, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Όταν η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε ήταν εμφανής η ανάγκη μας για εξωστρέφεια και μοίρασμα, έτσι κι αλλιώς πάντα και μέσα στη σπουδή μας είχαμε όπλο το μαζί για να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο που συνεχώς μας εξέπληττε. Ορίστε λοιπόν, ώρα να μοιραστούμε αυτήν την υπαρξιακή αναζήτηση με όποιον άλλο θέλει να βοηθήσει τη γιαγιά μας να θυμηθεί.

Διαβάστε επίσης:

«Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν», σε σκηνοθεσία Γιώργου Παύλου στο ΠΛΥΦΑ