Το Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη στο πλαίσιο του κύκλου εκθέσεων Αναζητήσεις στην Ύλη φιλοξενεί την έκθεση του Χρήστου Παπλωματά, με τίτλο “Articulations”. Οι εκθέσεις αυτές οργανώνονται και φιλοξενούνται στο Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη, με στόχο την παρουσίαση και την ανάδειξη καλλιτεχνών από τον χώρο των εφαρμοσμένων τεχνών και του design.
«Η έκθεση αυτή παρουσιάζει ‘αρχιτεκτονικά κοσμήματα’ σχεδιασμένα και κατασκευασμένα στο χέρι από τον αρχιτέκτονα Χρήστο Παπλωματά. Συντεθειμένα σύμφωνα με τις αρχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, τα εν λόγω αντικείμενα είναι μικρής κλίμακας ξύλινα συναρμολογήματα, που έχουν σχεδιαστεί για να φορεθούν στο λαιμό, το χέρι ή το αυτί.
Τα κοσμήματα αυτά είναι από κομμάτια εβένου με ενθέματα ασημιού, η κίνηση των οποίων εξασφαλίζεται από απλούς μηχανισμούς όπως ρόδες, άξονες, στροφείς ή οδηγούς.
Οι μεταλλικές αρθρώσεις ορίζουν κυριολεκτικά τους ‘βαθμούς ελευθερίας’ του αντικειμένου. Το αντικείμενο μπορεί να πάρει έναν αριθμό πολλαπλών μορφών καθώς τα μέρη του οργανώνονται με διαφορετικούς τρόπους. Το έργο μας καλεί να το πάρουμε στα χέρια μας και να το παίξουμε, τόσο στη φαντασία μας όσο και κυριολεκτικά. Αντίθετα με αυτό που αποκαλείται συνήθως ‘αρχιτεκτονικό κόσμημα’, η δουλειά του Χρήστου Παπλωματά δεν αρκείται στο να παρουσιάσει μικρογραφίες αρχιτεκτονικών στοιχείων (όπως π.χ. ένα παράθυρο ή μια πόρτα) ή αρχιτεκτονικών υλικών (όπως π.χ. τα τούβλα ή το μπετόν) τα οποία απλώς θα μετέτρεπαν τον μη-διακοσμητικό χαρακτήρα των εν λόγω αρχιτεκτονικών στοιχείων στο ακριβώς αντίθετο. Αυτό που διατηρεί από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό είναι κάτι τελείως διαφορετικό: την αμοιβαία ενσωμάτωση μορφής και λειτουργίας. Αμφισβητεί έτσι αντιθέσεις μεταξύ του λειτουργικού και του διακοσμητικού, ή του απαραίτητου και του άχρηστου.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Jean-Philippe Narboux University of Bordeaux
«Η αρχιτεκτονική παιδεία του Χρήστου Παπλωματά, την περίοδο του μοντέρνου, τον οδηγεί σε μια αρχαιοελληνική – δομική έννοια του διάκοσμου. Στη συγκρότηση κόσμων, και όχι σε μια επιφανειακή και εκ των υστέρων εναπόθεση στοιχείων. Η ολιστική προσέγγιση, του επιτρέπει να μπει στην ουσία των πραγμάτων και να αντιληφθεί την βαθύτερη σχέση σώματος – αντικειμένου.
Αυτή η κατανόηση είναι που παράγει μικρο-κατασκευές, που σε αλληλεπίδραση με το σώμα συγκροτούν νέους κόσμους, νέες καταστάσεις. Παράγουν νέες ‘μελωδίες’, έτσι όπως τις αντιλήφθηκε η τέχνη και η αρχιτεκτονική τον 20ο αιώνα.
Οι δεξιότητες του χεριού, που καλλιέργησαν οι αρχιτέκτονες του μοντέρνου (σκίτσο, μακέτα), είναι εμφανείς στο έργο του, αποκαλύπτοντας τις απύθμενες δυνατότητες της σχέσης χεριού – αίσθησης – σκέψης. Το ξύλο, το μέταλλο και η μεταξύ τους άρθρωση αποκτούν μια βαθιά ποιητική διάσταση. Το ανθρώπινο χέρι και η αφή μετασχηματίζουν την ύλη και της δίνουν φωνή, έναν ύμνο στο σύγχρονο σώμα.»
Ανδρέας Κούρκουλας Αρχιτέκτων, καθηγητής Ε.Μ.Π.