Η έκθεση περιλαμβάνει ασπρόμαυρα σχέδια σε χαρτί, με μεικτή τεχνική και ιδιαίτερη έμφαση στην υφή. Στα έργα της σχηματίζονται άλλοτε νοητά κείμενα, σβησμένα και μουτζουρωμένα που κρύβουν άτακτες σκέψεις και εσωτερικές διεργασίες της καλλιτέχνιδας και άλλοτε ιχνογραφήματα επηρεασμένα από την Ιαπωνική τέχνη του Bokushõ και της μοντέρνας καλλιγραφίας, την οποία οικειοποιείται και αποδίδει ως ένα δικό της τρόπο γραφής. Τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα που δημιουργούνται από αποτυπώματα και στάμπες ανακυκλώσιμων υλικών συσκευασίας σχηματίζουν αφηρημένες συνθέσεις μέσα σε ένα επιμελώς ευθυγραμμισμένο νοητό όριο που έχει η ίδια βάλει στα έργα της, αλλά και στον εαυτό της. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το έργο της Θεοδωρίδου είναι αποτέλεσμα πειραματισμών, απενοχοποίησης και ελεύθερης έκφρασης, μιας «ζαβολιάς» χωρίς κανόνες, η οποία εντέλει έχει όρια και πλαίσια.
Η ίδια λέει για το έργο της: «Προσπαθώντας να δημιουργήσω ένα σώμα δουλειάς πλούσιο τόσο σε συναισθηματική πληροφόρηση όσο και σε εικαστική σκέψη , βρέθηκα αντιμέτωπη με την πραγματικότητα μου. Οι αταξίες μου λοιπόν προέκυψαν ως μια προσπάθεια διαχείρισης αυτής της πραγματικότητας σε συνάρτηση με τις επιθυμίες μου και τον μηχανισμό χαλιναγώγησης τους. Ξεπερνώντας τις εσωτερικές συγκρούσεις «τακτοποιώ» τα συναισθήματα μου προβάλλοντάς τα μέσα από τα ασπρόμαυρα έργα μου, χρησιμοποιώντας στάμπες και αποτυπώματα από ανακυκλώσιμα υλικά συσκευασίας.»
Δέσποινα Θεοδωρίδου
Η Δέσποινα Θεοδωρίδου γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε γραφιστική και φωτογραφία. Αρχικά ασχολήθηκε με το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ και την φωτογράφηση χώρων ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με πωλητήρια μουσείων, μαγαζιά και ιδιώτες ζωγραφίζοντας εικαστικά αντικείμενα και πίνακες. Από το 2008 αφιερώθηκε στην ζωγραφική και συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις.