Με αφορμή το ομότιτλο ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, εγκαινιάζεται στις 11 Αυγούστου 2017 στην Πινακοθήκη Μήθυμνας η έκθεση «Το Σώμα Είναι η Νίκη και η Ήττα των Ονείρων», σε επιμέλειά μου, ως σύμπραξη της K-Gold Temporary Gallery και του Δήμου Λέσβου. Κεντρικός άξονας της έκθεσης είναι το ανθρώπινο σώμα ως υλικό μελέτης· ως διαπραγμάτευση· ως όχημα μνήμης και λήθης· ως πεδίο μάχης και πεδίο δόξας. Τα εκτιθέμενα έργα πλαισιώνονται από επιλεγμένα αποσπάσματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αναφορικά με τη μνήμη και τη λήθη, την απουσία και το θάνατο, το γήρας και τη φθορά, με εύρος από την ομηρική Νέκυια έως και τους Έμιλυ Ντίκινσον και Τίτο Πατρίκιο. Η ιδέα της έκθεσης υλοποιείται σε ποικίλα μέσα, υλικά και κλίμακες. Ο επισκέπτης βλέπει (εικαστικά έργα, έργα βίντεο), ακούει (ηχητική εγκατάσταση), μυρίζει (την αύρα του ιστορικού κτηρίου-κατοικίας του λογοτέχνη Αργύρη Εφταλιώτη), τέλος, αγγίζει τις επιφάνειες του κτηρίου-κελύφους καθώς μετακινείται από επίπεδο σε επίπεδο κι από αίθουσα σε αίθουσα και έρχεται σε πολυαισθητηριακή συνάφεια με τη μνήμη του ιστορικού κτηρίου, του κάθε έργου, του κειμένου που συνδέεται με το εκάστοτε έργο και τελικά με τις προσωπικές μνήμες του.
Η έκθεση «Το σώμα είναι η Νίκη και η Ήττα των Ονείρων» προτείνει την επανατοποθέτηση της έκφρασης στο επίκεντρο της παρουσίασης της τέχνης στο κοινό και στοχεύει στην εδραίωση του διαλόγου με την τέχνη του 21ου αιώνα και εκτός μητροπολιτικών κέντρων. Ο αυστηρός διαχωρισμός μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού· η αντίληψη ότι η τέχνη είναι προνόμιο προς κεκλεισμένων των θυρών τέρψη των ειδημόνων· η, έτσι κι αλλιώς ριζωμένη στην ελληνική αντίληψη, ολοένα αυξανόμενη απαξίωση του δημοσίου χώρου· το δυστυχώς όλο και χαμηλότερο επίπεδο της εκπαίδευσης ως ευρύτερης κοινωνικής και πολιτισμικής παιδείας· οι μεμονωμένες πλην σοβαρές περιπτώσεις βανδαλισμού, ενδεικτικές τρόπόν τινα της άγνοιας και της αδιαφορίας για το μνημείο και τελικά τη μνήμη που εκείνο σηματοδοτεί· η αναπάντεχα κυρίως θετική απόκριση στην τέχνη του δρόμου τα τελευταία χρόνια ως ανάγκη ελεύθερης πρόσβασης στην τέχνη· τα προαναφερθέντα καθιστούν αναγκαία την ένταξη της τέχνης στην καθημερινότητα ως ζωτικού μέσου διαπραγμάτευσης της «αβάσταχτης ελαφρότητας» του βίου στην κόψη, όπως διαμορφώνεται τελικά στη σύγχρονη Ελλάδα.
Καλλιτέχνες:
Arcangelo Sassolino, Αιμιλία Γιαννοπούλου, Λυδία Δαμπασίνα, Alix Marie, Αντρέας Στυλιανουδάκης, HOPE, Άννα Μαρία Σαμαρά, HART+LËSHKINA, Λητώ Κάττου, Ορέστης Λαζούρας
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Κείμενα:
Emily Dickinson, Φερνάντο Πεσσόα, Όμηρος, Οδυσσέας Ελύτης, T. S. Eliot, Τίτος Πατρίκιος, Samuel Beckett, Μάτση Χατζηλαζάρου, Άλκης Παπαντωνίου, Τ. Hughes.
Παράλληλες αναθέσεις:
Gjergj Bodari, My private flânerie, 2017, dance performance
Χρήστος Μούχας, I see you, 2017, συμμετοχική performance
Χώροι:
Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας (έκθεση)
Ανενεργή Μονάδα Παραγωγής Σκυροδέματος «Οικοδομική Καλλονής» (δράσεις)
Διάρκεια έκθεσης:
10 Αυγούστου-11 Σεπτεμβρίου 2017
Info:
Η Δρ. Αθηνά Χατζή είναι πανεπιστημιακός, επιμελήτρια τέχνης και συγγραφέας. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην αρχαιολογία, την ανθρωπολογία και την ιστορία της τέχνης του University of California Berkeley. Το έργο της εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών προσεγγίσεων και μέσων. Έχει διδάξει και δημοσιεύσει εκτενώς σε θέματα όπως η προϊστορική αιγαιακή γλυπτική, η σύγχρονη τέχνη του δρόμου, η αστική κρίση και οι φανερώσεις της, οι προσλήψεις της αρχαιότητας και το αρκαδικό ιδεώδες, οι πρώιμοι εν Ελλάδι περιηγητές, το εμπόριο αρχαιοτήτων στις αρχές του 20ου αιώνα, και οι εξιδανικευμένες εκδοχές του παρελθόντος στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Έχει λάβει πληθώρα βραβείων και τιμητικών διακρίσεων ως ερευνήτρια από τα Ιδρύματα Fulbright και Ωνάση, μεταξύ άλλων· ως επιμελήτρια τέχνης, συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών ΝΕΟΝ/ Whitechapel Gallery και δίδαξε στο Σεμινάριο για Καθηγητές Πανεπιστημίου στη Gund Gallery του Kenyon των ΗΠΑ· ως συγγραφέας, το τελευταίο της μυθιστόρημα Η Θάλασσα Έφυγε συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα δύο εθνικών βραβείων και έλαβε τιμητικό βραβείο από το Δήμο Ρόδου.