Ξεκινώντας πάντα από φωτογραφίες που έχει τραβήξει ο ίδιος ο Jack Burton, δημιουργεί κολάζ πάνω σε αλουμίνιο, ένα υλικό καθαρό και ψυχρό που δεν αφήνει τη σύνθεση να «ηρεμήσει».
Έχοντας αφομοιώσει τους κανόνες της φωτογραφίας αλλά και των διαφόρων ρευμάτων της τέχνης (ποπ, εξπρεσιονισμό, αφ αίρεση, street art, κλπ) επιχειρεί μία δημιουργική «διαταραχή» που στόχο έχει να κάνει το θεατή να ξεπεράσει τα στερεότυπα με τα οποία έρχεται να δει το έργο, να «διαβάσει» πέρα από αυτά και να εστιάσει στη λεπτομέρεια.
Σε πολλές περιπτώσεις τα έργα του μοιάζουν ελεύθερα και πειραματικά, φτιαγμένα με γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις, σαν να προέρχονται από το υποσυνείδητο του καλλιτέχνη και να συντάσουν ένα τρελό όνειρο. Ένα όνειρο που η συμβατική φωτογραφία δεν μπορεί να απεικονίσει και επικοινωνήσει.
Ερεθίσματα και ιδέες που αιωρούνται στο μυαλό του καλλιτέχνη βρίσκουν μία εκρηκτική διέξοδο στο έργο, σαν ένα μακρύ και προσωπικό ταξίδι με ένα γρήγορο τρένο που περνάει μέσα από το αστικό τοπίο, βιομηχανικές ζώνες, λιβάδια με ζώα, διαφημιστικά πόστερ και επιγραφές, οτιδήποτε μπορεί ακούσια να εντυπωθεί μέσα μας σε μία σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία που μας βομαρδίζει καθημερινά με εικόνες.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σοφία Τούμπουρα – (I died so many times that I became) Immortal
Παράλληλα με την έκθεση του Jack Burton, η Σοφία Τούμπουρα παρουσιάζει μια εγκατάσταση στον κήπο της γκαλερί με αφορμή την φθινοπωρινή ισημερία, χρησιμοποιώντας τους συμβολισμούς και τα νοήματα που αποδίδονται σε αυτή, αλλά με μία θετική προσέγγιση: θερισμός, τέλος, θ άνατος, έναρξη εσωτερικής φάσης του κύκλου ζωής, εσωτερικότητα, ενδοσκόπη ση, σπορά, σύλληψη.
Μεγάλες εκτυπώσεις σε ύφασμα, πλέξιγκλας, μικρά και μεγάλα γλυπτά πήλινα αλουμινένια και μπρούτζινα δημιουργούν ένα περιβάλλον πολύχρωμο που καλεί τον επισκέπτη να οικειοποιηθεί τον κήπο και να βρει το σημείο επαφής ή τομής της φύσης και του αστικού βιομηχανικού πολιτισμού.
Στα εγκαίνια και κατά τη διάρκεια της έκθεσης η Τούμπουρα θα πραγματοποιήσει ένα live ambient electronica με μουσική της.