Ως πρώτη ύλη, ο Κωνσταντίνος Τόλης χρησιμοποιεί εικόνες ζωγραφισμένες που προέρχονται από την προηγούμενη εργασία του στην οποία είχε συμπεριλάβει τα καθημερινά ερεθίσματα και τους προβληματισμούς σχετικά με τις πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες, αλλά κυρίως την αίσθηση της βιωμένης εμπειρίας του, ως συμπύκνωση στιγμών. Ο εικαστικός αντιμετωπίζει αυτές τις εικόνες ως οντότητες, αντίστοιχες ενός κυττάρου ή ενός πλανήτη τον οποίο παρατηρεί να αναπαράγεται και να μεταλλάσσεται σε μια ατέρμονη ροή, αντίστοιχη της υλοενέργειας του σύμπαντος.
Διαχειρίζεται σχήματα,γραμμές και κηλίδες χρώματος, σε καμβάδες δυο διαστάσεων, στις οποίες δημιουργεί ταυτόχρονα ζωγραφικούς και ψευδαισθητικούς χώρους. Το έργο προκύπτει στο μεταίχμιο συνειδητού και ασυνείδητου με ελεγχόμενα απρόβλεπτη κατάληξη, καθώς αναζητά την έκπληξη της στιγμής, πάνω στον καμβά, που θα τον οδηγήσει στην ολοκλήρωση του έργου. Εικονοποιεί προβληματισμούς και καταστάσεις του σήμερα, επιδιώκοντας ενσυνείδηση και κατανόηση του κόσμου, σε μια διαρκή αναζήτηση αρχετύπων.
Ο Μάνος Στεφανίδης γράφει:
«Η ζωγραφική του Κωνσταντίνου Τόλη , ισορροπεί ανάμεσα σε μιαν εγγενή, όχι εύκολη διακοσμητικότητα αλλά και στην διάθεση να αμφισβητηθούν τα κυρίαρχα εικαστικά κλισέ, οι γραφισμοί ή οι κατασκευαστικές ευκολίες της γεωμετρικής φόρμας. Οι πίνακες του Τόλη επειδή είναι εξαντλητικά σχεδιασμένοι μπορούν και παραμένουν ακύμαντοι εξωτερικά με την τρικυμία να μαίνεται στο εσωτερικό τους. Τα τοπία της ψυχής και της επιθυμίας που υπαινίχθηκα πιο πάνω.
Καταλήγει δηλαδή ο ίδιος “ηρέμα” εξπρεσιονιστής ακολουθώντας όμως δρόμους αντίθετους του τυπικού, άκρως υποκειμενικού και “εκρηκτικού” εξπρεσιονισμού – κατά τον τρόπο που ο ιστορικός Θουκυδίδης δήλωνε “άθεος ηρέμα” παρότι πάλευε με τους – μετα φυσικούς – νόμους της σκοτεινής θεάς Ιστορίας και την ακατανίκητη μοίρα των ανθρώπων… Και αυτό το χαρακτηριστικό του επειδή αντιβαίνει τον κυρίαρχο “κανόνα”, καθιστά την ούτως ή άλλως ιδιαίτερη ζωγραφική του, αχειροποίητη σαν να φτιάχτηκε ηλεκτρονικά, πολύ ενδιαφέρουσα… Στις εικόνες που μας διαμορφώνουν ένδον αν με αντιλαμβάνεστε. Εν κατακλείδι υπογραμμίζω ότι ο Κωνσταντίνος Τόλης υπερασπίζεται κάτι που ανέκαθεν αποτελούσε εδραία πεποίθηση μου, ότι δηλαδή η ζωγραφική και τότε και τώρα δεν έχει παρά μιαν αποστολή: Να χρωματίζει το αόρατο στα μάτια των ανθρώπων».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Κωνσταντίνος Τόλης
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1966. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. με κατεύθυνση στη Ζωγραφική με καθηγητή τον Βαγγέλη Δημητρέα. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική για να δει από κοντά τα έργα τα οποία θαύμαζε. Περισσότερο εντυπωσιάστηκε από το ταξίδι του στη Ν. Υόρκη το 2004. Ιδιαίτερα επηρεάστηκε από τη Μετά-Ζωγραφική Αφαίρεση του 1960 και την Νέο-Αφαίρεση του 1980 και ζωγράφους όπως ο Frank Stella και ο Sean Scully αλλά και από τους Jean-Michel Basquiat, Jasper Johns και David Hockney. Από το 1991 πραγματοποίησε 24 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
