Στον καινούργιο αυτόν κύκλο, ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος αναμετριέται με απρόσμενα για τη γραφή του υλικά, όπως τον ανεξίτηλο μαρκαδόρο, κατακτά την υφή και τις τονικότητές τους και τα εντάσσει με οργανικό τρόπο στο σώμα του έργου που έχει πλάσει με καλλιτεχνική συνέπεια και προσωπική αγωνία πάνω από πενήντα χρόνια τώρα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Θεοφυλακτόπουλος έχει δημιουργήσει ένα υψιπετές σύμπαν ζωγραφικής αρτιότητας και υπαρξιακού βάθους στο κέντρο της οποίας είναι η ανθρώπινη ή ανθρωποειδής μορφή. Ωστόσο, από τους πρώτους μοτοσυκλετιστές που εξέθεσε το 1966 έως σήμερα η μορφή αυτή σταδιακά ανοικειώνεται και βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύλη και το χρώμα της ζωγραφικής χειρονομίας.
Καθώς ο Θεοφυλακτόπουλος επινοεί σχεδόν σε κάθε έργο την τεχνική του από την αρχή, περνά από την αναπαράσταση της μορφής σε μια σχεδόν αυτοβιογραφική αφαίρεση, αναζητώντας εκείνο που ο ίδιος ονομάζει «καλλιτεχνική εκπομπή»: τη δυνατότητα της ζωγραφικής να πάλλεται άλογα εντός του θεατή της. Τα καινούργια έργα του Θεοφυλακτόπουλου είναι έργα τομής για την ελληνική ζωγραφική. Έργα μιας αναπάντεχης νεότητας αλλά και έργα μιας στιβαρής ωριμότητας από έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού εξπρεσιονισμού.
«Τα καινούργια έργα έχουν έναν πλασμό σαν να χρησιμοποιώ λάδι, σαν να χρησιμοποιώ το υλικό που ήξερα μεταφερμένο σε μια άλλη υφή η οποία από την αρχή της έχει μια άλλη σκληράδα που δεν μπορείς να φανταστείς από την αρχή ότι μπορείς να την νικήσεις. Το ζητούμενο είναι πάντα πώς μέσα από μια ύλη μπορείς με τα μέσα σου να φτάσεις σε μια στιγμή που το έργο θα είναι ένας πομπός. Έχεις να παλέψεις με χίλια δυο φαντάσματα και δυσκολίες. Δεν μπορείς να εκβιάσεις τον εαυτό σου να γίνει πιο μοντέρνος από όσο είσαι. Δεν μπορείς να μιμηθείς το καινούργιο ούτε μπορείς να μιμηθείς τον εαυτό σου. Πάντα τα πράγματα ξεκινούν από την αρχή».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μετά τη σημαντική έκθεση «Εγκιβωτισμός- Mappemonde» του Γιώργου Λάππα, η Γκαλερί Citronne συνεχίζει το εκθεσιακό της πρόγραμμα που φιλοδοξεί να παρουσιάσει σημαντικές εκθέσεις των καλλιτεχνών του κανόνα της σύγχρονης Ελληνικής τέχνης. Τα καινούργια έργα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου εκτίθενται σε διάλογο με επιλεγμένα έργα από την καλλιτεχνική παραγωγή του ζωγράφου κατά την τελευταία δεκαετία. Αναδεικνύουν την ενότητα, τη συνάφεια αλλά και τις ρήξεις στο λεξιλόγιό τους και αποτυπώνουν την ωριμότητα και το πάθος ενός κορυφαίου καλλιτέχνη.
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο που περιλαμβάνει συζητήσεις του καλλιτέχνη με τον επιμελητή της έκθεσης και του καταλόγου Θεόφιλου Τραμπούλη.
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος
Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με καθηγητή τον Γ. Μόραλη (1961-1967). Το 1964 πήρε το Α΄ βραβείο στην Γ΄ Πανελλαδική Έκθεση Νέων και 2 χρόνια αργότερα έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1966, Άστορ). Το έργο του εκτιμήθηκε αμέσως ως έκφραση των εντάσεων της εποχής, αλλά και λόγω της εκρηκτικής ιδιοσυγκρασίας του ζωγράφου.
Από το 1969 έζησε εκτός Ελλάδας, εργαζόμενος κατά διαστήματα στην Ελβετία, τη Γαλλία και τέλος στη Νέα Υόρκη με υποτροφία του Ιδρύματος Ford (1971). Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1975. Το 1988 εκλέχτηκε καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε έως το 2005. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε τριάντα περίπου ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1977), στα Europalia (Βρυξέλλες 1982), στην Περιοδεύουσα Έκθεση Ελληνικής Ζωγραφικής της Τουλούζης (1986), κ.ά. Το 2010 οργανώθηκε μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τίτλο Τύχες της Ύλης, Ζωγραφική 1960-2010.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς Τίτλο, 2010, λάδι σε καμβά, 110×120