Ατοπήματα: Ένας φανταστικός αφηγηματικός κόσμος, από τον Απόστολο Γιανναρά

Τι δουλειά έχουν μαζί στις σελίδες ενός βιβλίου μια νεαρή γυναίκα που καταστρώνει ένα δύσκολο σχέδιο για να κλέψει τον θησαυρό των δράκων με τη βοήθεια ενός μάγου με έναν στρατιωτικό ταχυδρόμο, έναν παράτολμο ιχνηλάτη που ακολουθεί τα ίχνη ενός χαμένου προσώπου στη γη της Στάχτης, έναν ψαρά που πιάνει στα δίχτυα του μια γοργόνα, έναν έμπορο που αντικρίζει ένα αντικείμενο μαγικής δύναμης και έναν μοναχικό πολεμιστή που φτάνει συχνά στα πρόθυρα του θανάτου; Σε ένα πανδοχείο μιας πόλης χωρίς νόμους όλοι θα διηγηθούν τα ατοπήματά τους και το μαγικό κουβάρι της αφήγησης του φανταστικού ξετυλίγεται για να ενωθούν με έναν περίεργο τρόπο οι ιστορίες τους

Ο Απόστολος Γιανναράς ανήκει στην νέα γενιά λογοτεχνών, οι εκπρόσωποι της οποίας εισέρχονται δυναμικά στο λογοτεχνικό προσκήνιο, για να εμπλουτίσουν την ελληνική γραμματεία με τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και τον ζήλο που απαιτούνται, ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο, εξαιρετικά ισχυρό, λογοτεχνικό αποτύπωμα. Φαίνεται ότι η αρχιτεκτονική του ιδιότητα τον βοηθά να δημιουργήσει έναν συνεκτικό ιστό στο αφηγηματικό του οικοδόμημα, αθέατο ως οφείλει να είναι στον αναγνώστη, ικανό, ωστόσο, να μορφοποιεί και να στηρίζει τον αφηγηματικό χωροχρόνο, καθιστώντας τον την ιδανική στέγη για τους συγγραφικούς προβληματισμούς του συγγραφέα.

Στο πρώτο ολοκληρωμένο του έργο ο Απόστολος Γιανναράς στήνει έναν αφηγηματικό κόσμο, τόσο ιδιαίτερο και αρχετυπικό όσο η ελληνική μυθολογία, τόσο συμβολικό όσο επιτάσσει η λογοτεχνία του φανταστικού την οποία υπηρετεί με σύνεση και ακρίβεια, στον οποίο δημιουργεί με τον καλύτερο τρόπο τις απαραίτητες μη ρεαλιστικές συνθήκες, για να θέσει ρεαλιστικά υπαρξιακά ζητήματα και να αναζητήσει τις απαντήσεις, προβληματίζοντας τον αναγνώστη, ζητώντας του εξαρχής την ενεργή συμμετοχή του.

 Συναρμολογώντας φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες κατασκευάζει ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα ονειρικής ατμόσφαιρας, ένα αυτόνομο σύμπαν δράσης και ανατροπών, στο οποίο εισάγεται ο αναγνώστης και γοητεύεται από την ιχνογράφηση ενός κόσμου παραμυθένιου. Εκεί μπορεί να ανακαλύψει τη δύναμη του φαντασιακού λόγου να πραγματεύεται καίρια και διαχρονικά θέματα αλλά και να αποκαλύπτει την δύναμη της μαγείας που ενυπάρχει εντός του.

Έχοντας ήδη κατακτήσει την δική του φωνή, ο Γιανναράς γράφει κάνοντας χρήση ενός προσωπικού ύφους, απόλυτα διακριτού από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου του και αυτό αποτελεί, ίσως, την μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική του κατάκτηση. Οι ήρωές του ακολουθούν την δική τους υπαρκτική πορεία και διαγράφουν με συνέπεια το δραματουργικό τους τόξο, για να ολοκληρωθούν και να ολοκληρώσουν παράλληλα τον μύθο σε μια αλχημιστική εξελικτική διαδικασία.

Αναντίλεκτα, αν και αποτελεί την πρώτη συγγραφική κατάθεση του Απόστολου Γιανναρά, το έργο αυτό αποπνέει την σιγουριά ενός ήδη καταξιωμένου συγγραφέα, βρίθει συμβολισμών, διαθέτει την απαιτούμενη γοητεία, αναδεικνύει τον κόσμο των ιδεών και των πλατωνικών συμβολισμών τους με δυναμισμό και συστήνει έναν νέο συγγραφέα, εξαιρετικά ώριμο ωστόσο, που σίγουρα θα μας απασχολήσει όλους.

Διαβάστε επίσης:

Απόστολος Γιανναράς – Ατοπήματα: Ένα βιβλίο μυστηρίου και συνδέσεων