Αχ Μπαχ!, μια θεατρική παράσταση για τη μουσική στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη

Στο Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη παρουσιάζεται για 14 Σαββατοκύριακα μια θεατρική παράσταση για τη μουσική με τίτλο «Αχ Μπαχ!», από τις 5 Δεκεμβρίου 2015 έως τις 24 Ιανουαρίου 2016. Το έργο έχει γραφτεί από τον Παναγιώτη Τσιρίδη, βάσει μίας ιδέας της πιανίστριας Ρένιας Χρυσουλάκη, ενώ κατόπιν σκηνοθετήθηκε από τη Στέλλα Σερέφογλου.

«Γυρνούσα συχνά στο βιβλίο που μου είχε χαρίσει η κυρία Ιωάννα. Ο Μπαχ έλεγε πως αν μια φωνή δεν είχε τίποτα να πει, έπρεπε να σωπάσει. Οι εσωτερικές φωνές, έλεγε πάλι, πρέπει να κυλούν και να έχουν μια πραγματική μελωδική γραμμή. Έτσι έγινε και με τις δικές μου φωνές. Σιγά, σιγά οι φωνές που δεν έλεγαν τίποτα σώπασαν και τη θέση τους πήραν οι εσωτερικές εκείνες φωνές που είχαν ένα νόημα, κυλούσαν αβίαστα και άνοιγαν δρόμο στην επιθυμία και την ίδια τη ζωή».

Μια θεατρική παράσταση για τη μουσική. Ένα μουσικό ρεσιτάλ με θέατρο.

Μια διαφορετική συνάντηση με το έργο του J. S. Bach μέσα από το πάντα επίκαιρο ερώτημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Συντελεστές:

Ηθοποιός: Λένα Γιάκα

Φλάουτο: Σοφία Σερέφογλου

Πιάνο: Ρένια Χρυσουλάκη

Κείμενο: Παναγιώτης Τσιρίδης

Σκηνοθεσία: Στέλλα Σερέφογλου

Επιμέλεια ρούχων: Νατάσσα Σπάλα

Παραγωγή: Λόγου Παίγνιον

Διάρκεια: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Σκηνοθετικό σημείωμα:

«Αχ Μπαχ».

«Μπαχ» γιατί κεντρικό πρόσωπο είναι ο Μπαχ, όχι μόνο σαν εμμονή της δασκάλας του πιάνου, που δεν χάνει ευκαιρία να τον αναφέρει σε κάθε μάθημα, αλλά επειδή λειτουργεί και σαν ο απόλυτος, μουσικός, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο λόγο και το χρόνο.

«Αχ» γιατί το κείμενο που συνδέει τα μουσικά έργα είναι μία ιστορία ενηλικίωσης, κατανόησης και τελικά απελευθέρωσης.

Η αφήγηση, ακολουθεί μία πορεία στο χρόνο και τα μουσικά έργα που εκτελούνται, επισφραγίζουν γεγονότα κι ανοίγουν ή κλείνουν σημαντικές περιόδους της ζωής της ηρωίδας μας. Από τη μία δηλαδή πρόκειται για ένα μουσικό ρεσιτάλ, από την άλλη η θεατρικότητα του λόγου που συνδέει τα μουσικά αυτά έργα, ανάγουν την παράσταση σ’ ένα «θεατρικό ρεσιτάλ».

Καταφέραμε δηλαδή, παντρεύοντας τη μουσική ερμηνεία με την υποκριτική, να φτιάξουμε μία παράσταση με αφετηρία το μοναδικό έργο του Μπαχ, θίγοντας παράλληλα την επιρροή που έχει η μουσική τέχνη στον ψυχισμό και στην εξέλιξη ενός ανθρώπου.

Αντίβαρο σε όλο τον όγκο που έπρεπε να διαχειριστούμε είναι η αμεσότητα, το παιχνίδι και το χιούμορ που τελικά χρειαζόμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο στο θέατρο αλλά και στην ίδια τη ζωή. 

Ο Μπαχ, λένε ξανά και ξανά οι μουσικοί της παράστασης, είναι ιδιοφυής, ολοκληρωμένος, δύσκολος, συναισθηματικός και πολύπλοκος.

Εδώ οφείλω να προσθέσω, πως δεν υπάρχουν χαρακτηρισμοί που να περιγράφουν καλύτερα τη συντριπτικά δύσκολη, μα συνάμα συγκλονιστική, πορεία ενός ανθρώπου, από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση.

Στέλλα Σερέφογλου