Την Κυριακή (02/09), το Baby Trio του Γιώργου Κοντραφούρη συμμετείχε στη σειρά συναυλιών «Jazz Chronicles» του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πολύς ήταν ο κόσμος που βρέθηκε στο «Ξέφωτο» του Πάρκου για να παρακολουθήσει την επετειακή εμφάνιση του μουσικού σχήματος το οποίο φέτος συμπληρώνει 10 χρόνια ζωής, ενώ η ατμόσφαιρα που επικρατούσε μέχρι την έναρξη της συναυλίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα χαλαρή και ευχάριστη, με το διαφόρων ηλικιών κοινό να κάθεται στο γρασίδι και πολλά παιδιά να τρέχουν και να παίζουν.
Λίγα λεπτά μετά τις 9, λοιπόν, ανέβηκε στη σκηνή ο Γιώργος Κοντραφούρης (hammond) συνοδευόμενος από την τρέχουσα έβδομη εκδοχή του Baby Trio που απαρτίζεται από τον Κωστή Φαναρά (κιθάρα) και τον Έκτορα Ρέμσακ (ντραμς). Το πρώτο τραγούδι της βραδιάς ήταν από το άλμπουμ «The Main Course» (2009), το κομμάτι «Watching the girls go by», το οποίο ακολούθησε το ακυκλοφόρητο «Volcano» που είχε κάποια πολύ όμορφα solo στην κιθάρα και το hammond.
Στη συνέχεια, ανέβηκε στη σκηνή η guest vocalist Δήμητρα Κοκκινοπούλου και από τα πρώτα λεπτά, μέσα από την εξαιρετική της φωνή, «φύσηξε» ένας soul jazz αέρας στο χώρο. Τα πρώτα κομμάτια που μας τραγούδησε ήταν το πολυδιασκευασμένο psychedelic rock κομμάτι «Season of the witch» (1966) των Donovan και Shawn Phillips και μια πολύ ωραία εκδοχή του folk rock τραγουδιού των Lovin’ Spoonful, «Coconut grove». Ακολούθησε μια σύνθεση των Κοντραφούρη και Κοκκινοπούλου, το κομμάτι «Four legged love» που είναι εμπνευσμένο από ένα διήγημα του Αργύρη Χιόνη. Το κομμάτι αυτό θα περιλαμβάνεται στην επετειακού χαρακτήρα κυκλοφορία του Baby Trio μέσα στους επόμενους μήνες και θα αποτελείται από ένα βινύλιο με 4 κομμάτια (ερμηνευμένα από τη Δήμητρα Κοκκινοπούλου) το οποίο θα συνοδεύεται και από ένα CD που θα περιέχει μια ηχογράφηση αρχείου, τα «The Big Four» sessions.
Έπειτα, ακούσαμε μια πολύ όμορφη, διαφορετική εκδοχή του δημοφιλούς «Little Wing» του Jimi Hendrix, με ένα υπέροχο solo στην ηλεκτρική κιθάρα, το οποίο ξεσήκωσε κάποια μικρά παιδιά που χόρευαν μπροστά στη σκηνή, μια στιγμή που προκάλεσε ένα αυθόρμητο χαμόγελο στα χείλη της γλυκύτατης τραγουδίστριας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το τελευταίο τραγούδι, πριν γίνει η διαδοχή του παλαιότερου σχήματος στη σκηνή, ήταν το soul jazz τραγούδι «Compared to what» (1969) της Roberta Flack που προέρχεται από το ντεμπούτο album της. Στη συνέχεια, το κοινό υποδέχτηκε στη σκηνή τον Κωνσταντίνο Στουραΐτη (κιθάρα) και τον Γιάννη Παπαδουλή (ντραμς) οι οποίοι έλαβαν τη θέση τους δίπλα στον Γιώργο Κοντραφούρη και ξεκίνησαν με το πολύ όμορφο κομμάτι «The Big Four», μια σύνθεση του νεαρού κιθαρίστα. Ο Στουραΐτης έφερε μια διαφορετική ενέργεια πάνω στη σκηνή τόσο με τα όμορφα solo του όσο και με την παρουσία του και τις προσπάθειες που έκανε για να ξεσηκώσει το κοινό ώστε να χειροκροτεί ρυθμικά. Κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε ήταν το πολύ ωραίο «Mister K», καθώς και την εξαιρετική σύνθεση του Κοντραφούρη, «Undercover», ένα κομμάτι που περιείχε πολύ όμορφες εναλλαγές στον ρυθμό από τον Παπαδουλή.
Ο τρίτος ντράμερ της βραδιάς, Βασίλης Ποδαράς, διαδέχθηκε τον Παπαδουλή για τα τελευταία κομμάτια. Πρώτα, ακούσαμε το «Urban Jazz», ενώ για τη συνέχεια, στην κιθάρα ήταν ο Αλέξανδρος Βήχος σε ένα δικό του κομμάτι, το «5 to 7» από το πρώτο full άλμπουμ του Γιώργου Κοντραφούρη με το Baby Trio το 2009. Τέλος, σε ένα εξαιρετικό κλίμα, απολαύσαμε το ακυκλοφόρητο κομμάτι του Κοντραφούρη, «Το γοβάκι της μπαλαρίνας», με εξαιρετικά solo στο hammond και τα ντραμς τα οποία και χειροκροτήθηκαν θερμά από το κοινό. Το κλείσιμο της βραδιάς ήρθε στις 11, με τους 8 μουσικούς να ανεβαίνουν στη σκηνή για να μας παρουσιάσουν μια υπέροχη jazz εκδοχή του τραγουδιού των AC/DC, «Highway to hell».
Ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και με το organ project του αυτό, δίνεται η ευκαιρία σε νέους μουσικούς να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στην αρχή της μουσικής τους πορείας. Όπως όλοι οι μουσικόφιλοι, έτσι και εγώ, απολαμβάνω πραγματικά να παρακολουθώ συναυλίες όπου οι μουσικοί διακατέχονται από γνήσιο πάθος και αληθινή αγάπη για την τέχνη, κάτι που φάνηκε από το πόσο πολύ διασκεδάζουν, όχι μόνο πάνω στη σκηνή, αλλά ακόμα και όταν απλά παρακολουθούν τους συναδέλφους τους να παίζουν. Χαίρομαι ιδιαίτερα που πολύς κόσμος στηρίζει πρωτοβουλίες όπως τον κύκλο συναυλιών «Jazz Chronicles», που φέτος διοργανώνονται σε έναν πολύ όμορφο χώρο του πάρκου που, κατά τη γνώμη μου, είναι ιδανικός για καλοκαιρινές συναυλίες.
Συνολικά, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά στο ΚΠΙΣΝ με καλή μουσική που είμαι βέβαιη ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι απήλαυσαν εξίσου με τους μουσικούς.
Διαβάστε επίσης:
Jazz Chronicles: George Kontrafouris – Δέκα χρόνια Baby Trio
