Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση, ο ογκώδης τόμος – αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του …
λογοτέχνη, ηθοποιού και συνδικαλιστή Βασίλη Μεσολογγίτη.
Πρόκειται για ένα έργο το υλικό του οποίου συγκέντρωσε και επιμελήθηκε με αξιοσημείωτη προσοχή και τάξη η Καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών κα. Χρυσόθεμις Σταματοπούλου – Βασιλάκου.
Το έργο που εκδίδεται είκοσι δύο χρόνια από το θάνατο του Βασίλη Μεσολογγίτη, περιλαμβάνει τη βιογραφία και την εργογραφία του, αυτοβιογραφικά κείμενα, κεφάλαιο για το λογοτεχνικό του έργο, την καλλιτεχνική του πορεία, τη συνδικαλιστική του δράση, ενώ το τελευταίο κεφάλαιο συγκεντρώνει τα αφιερώματα που έχουν γίνει για τον λογοτέχνη, ηθοποιό και συνδικαλιστή.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ιδιαίτερης ιστορικής και αρχειακής σημασίας είναι το φωτογραφικό υλικό που συμπεριλαμβάνεται στον τόμο. Φωτογραφίες του Βασίλη Μεσολογγίτη με γνωστούς και αγαπημένους ηθοποιούς όπως ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Λαυρέντης Διανέλος, ο Ορέστης Μακρής, οι αδελφές Καλουτά, η Ζωή Λάσκαρη και άλλοι.
Χαρακτηριστικός και συγκινητικός είναι ο πρόλογος της κόρης του Βασίλη Μεσολογγίτη, Έφης Μεσολογγίτη – Πατρέα: «Ο πατέρας μου ήταν για μένα δάσκαλος αξιών. Μου μετέδωσε την προσήλωσή του στην αλήθεια, την τιμιότητα, την αγάπη του για την Ελλάδα, το σεβασμό του για το συνάνθρωπο. Κυρίως όμως μου δίδαξε ότι η εργατικότητα και η μόρφωση είναι τα μέσα για την καταξίωση του ανθρώπου, εφόδια που ποτέ δεν πάνε χαμένα».
Ο Βασίλης Μεσολογγίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1906. Το 1921 η οικογένειά του μετακινείται στην Αθήνα. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος από το 1926 έως το 1932, οπότε μεταπηδά στη θεατρική σκηνή. Το 1929 θα εκδώσει το πρώτο του εκτενές πεζογράφημα, τη νουβέλα ο «Ακούμας», καθιστώντας σαφές ότι επιθυμεί να υπηρετήσει εξίσου και το λογοτεχνικό αυτό είδος. Από το 1952 μέχρι το 1967 εκλέγεται αδιαλείπτως πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Θεατρική σκηνή, θεατρική γραφή, συνδικαλισμός, δημοσιογραφία. Ο Βασίλης Μεσολογγίτης ένας πολυσχιδής άνθρωπος του λόγου και του θεάτρου που έζησε και δημιούργησε στη χρυσή εποχή του θεάματος στην Ελλάδα, κατά την οποία κινηματογράφος και θέατρο χαρακτηρίζονταν από λαμπερούς πρωταγωνιστές, παρουσιάζεται στον συγκεκριμένο τόμο μέσα από ένα πλούσιο αρχειακό, δημοσιογραφικό και φωτογραφικό υλικό.
Η κυρία Σταματοπούλου – Βασιλάκου, όπως με κάθε της μελέτη έτσι και με την παρούσα, προσφέρει στη θεατρολογική έρευνα και βιβλιογραφία άλλο ένα σημαντικό έργο. Ένα έργο ολοκληρωμένο με επαρκή στοιχεία και εμπεριστατωμένη έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας έχουν αποδοθεί με σεβασμό, εντιμότητα και λεπτομερή δουλειά.
Αξιοσημείωτη είναι τέλος – θα ήταν παράβλεψη να μην το αναφέρουμε – η καλαίσθητη και επιμελημένη παρουσίαση του βιβλίου από τις εκδόσεις Παπαζήση, στοιχείο που ολοκληρώνει την άρτια αυτή δουλειά.