Βασίλης Παπανικολάου: Το ξενύχτι είναι πολιτισμός

Φταίει το σκοτάδι για τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπου; Γιατί συσχετίζουμε τη νύχτα με κάθε τι κακό;

Κι όμως μέρα-μεσημέρι μπορεί να διαπραχθούν τα πιο σκοτεινά εγκλήματα…

Στις πρωτόγονες κοινωνίες οι άνθρωποι δεν ξενυχτούν, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ξενύχτι είναι απόρροια πολιτισμού. Υφαρπάζουμε τον «απαγορευμένο» χρόνο της νύχτας, όχι μόνο λόγω ανάγκης, αλλά και ως πεποίθηση: Πρόκειται για κάποιου είδους «εισβολή» σε χρονικές ζώνες, που δεν ανήκουν στον άνθρωπο. Κι έτσι κάνουμε μια υπέρβαση και κάνουμε τη νύχτα δική μας.

Υπάρχει η ενστικτώδης τάση να ταυτίζουμε τη νυχτερινή δραστηριότητα με καθετί σκοτεινό, κακό και ύποπτο. Κι όμως η πιο σκοτεινή νύχτα μπορεί να προκύψει μέρα μεσημέρι, κάτω από τον πιο λαμπερό ήλιο.

Από την άλλη αναρωτιέμαι αν η μόνιμη αγωνία μας να φωτίσουμε τη νύχτα σαν να ήταν μέρα, απλώς και μόνο καθρεφτίζει τον αρχαίο φόβο του ανθρώπου για το φυσικό σκοτάδι, ή μήπως αντανακλά τους βαθύτερους φόβους μας για τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης;

Και σ’ αυτό το σημείο αναρωτιέται κανείς: Φταίει το σκοτάδι για τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης;

Info:

Ο Βασίλης Παπανικολάου γεννήθηκε το 1968 στην Άρτα. Αποφοίτησε από την Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών με καθηγητή τον Χρόνη Μπότσογλου. Έχει οργανώσει δυο ατομικές εκθέσεις στις Gallery 24 (2000) και “Έκφραση” (2003). Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Το 2003 απέσπασε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό που οργάνωσε το Μουσείο Φρυσίρα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα