Μια παράσταση – αποτέλεσμα πολύμηνης ομαδικής δουλειάς που βασίζεται στην έρευνα που έκανε η ομάδα πάνω στα «κείμενα για το τίποτα»…
του Beckett σε σύλληψη και σκηνοθεσία Έρσης Πήττα, θα παρουσιαστεί στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στις: 31 Ιανουαρίου, 1, 4, 5 & 6 Φεβρουαρίου 2011, στις 21:00 το βράδυ.
Τα «Κείμενα για το τίποτα»του Μπέκετ, γραμμένα το 1950, αντανακλούν την εντονότερη ψυχαναλυτική περίοδο του συγγραφέα. Μέσα από την επεξεργασία των κειμένων η ομάδα οδηγήθηκε σε μια έκφραση σωματικού θεάτρου. Οι ηθοποιοί ξανα-συνέθεσαν τα κείμενα, με τα έντονα ποιητικά στοιχεία, καθιστώντας τα βιωματική εμπειρία και τα αποδίδουν χρησιμοποιώντας τόσο το τραγικό όσο και το κωμικό στοιχείο έκφρασης.
Η επαναληπτική χρήση της ίδιας ομάδας λέξεων με μία ποικιλία παραλλαγών οδηγούν στη συνειδητοποίηση της εναλλαγής των εννοιών όπως: Η γέννηση είναι ο θάνατος «πότε πέθανα δεν ξέρω» αλλά δεν ξέρω πότε γεννήθηκα… αλλά και στη διατύπωση των καίριων ερωτημάτων του συγγραφέα «Πού θα πήγαινα αν μπορούσα να πάω; Tι θα ήμουνα αν μπορούσα να είμαι; Tι θα έλεγα αν είχα φωνή;»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μία παράσταση όπου η έκφραση του προσώπου αποτελεί μία μάσκα που αντανακλά το κενό, ενώ η κίνηση του σώματος το \”γεμίζει\” και η φωνή έναρθρη ή άναρθρη υπογραμμίζει την ίδια την σιωπή από όπου ξεπηδάνε εικόνες με ένταση και εικαστική ομορφιά, ή επιδρά ως παραμορφωτικός καθρέπτης στο υποκείμενο – σώμα.
Το 3B του τίτλου της παράστασης αναφέρεται τόσο στον συγγραφέα, όσο στον Bion τον ψυχαναλυτή του Beckett και στον Bacon από το έργο του οποίου η ομάδα άντλησε ερεθίσματα.
Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Έρση Πήττα
H παράσταση
Ένας μεγάλος κύλινδρος. Θα μπορούσε να χωρέσει όλη την ανθρωπότητα. Μέσα έξι ηθοποιοί. Σώματα που απεχθάνονται την επαφή. Στροβιλίζονται, καταρρέουν, ανασηκώνονται σε μια επαναλαμβανόμενη κίνηση, αίσθηση είναι η ξηρασία και ο επικείμενος πνιγμός από έλλειψη αέρα, οι αναπνοές αποσυντονίζονται. Επίκειται θάνατος. Ο κύλινδρος θα επανέλθη πολλές φορές μέσα στο έργο σαν μοτίβο αδιεξόδου. Η υπόλοιπη δράση ξετυλίγεται με διφορετικές εικόνες σε διαφορετικά πλάνα πολλές φορές σε παράλληλη συνύπαρξη.
Ένας ηθοποιός υποδύεται τον αφηγητή σε προχωρημένη ηλικία. Ο χρόνος εδώ και τώρα. Η μνήμη ξετυλίγεται στο τότε, εκεί. Το διπλό του αφηγητή είναι ένας κλόουν ένας παλιάτσος που ακούει χωρίς να καταλαβαίνει. Αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά αυτού που μιλάει του αφηγητή. Εκφράζεται με αυτοσαρκασμό και χιούμορ.
Ένας τρίτος ηθοποιός εκφράζει τη μνήμη της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Αναρωτιέται ποιοί είναι οι δυο άλλοι, προσπαθεί να προσδιορίσει τον εαυτό του . Υποφέρει.
Δυο γυναίκες ηθοποιοί εμφανίζονται σαν διπλή εικόνα της μητέρας. Το αντικείμενο του πόθου και η γερασμένη φιγούρα. Τέλος μια τρίτη γυναίκα αντιπροσωπεύει το άφυλο. Την φαντασία νεκρή ή ακόμα ζωντανή. Στοιχείο ανατροπής μεσα στην οδυνηρή πορεία της ψυχαναλυτικής διαδικασίας.
Beckett 3Β
Παράσταση πάνω στα «κείμενα για το τίποτα» του Μπέκετ
Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Έρση Πήττα
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Μαρία Βλαβιανού, Πάνος Γκιουλής, Γιάννης Νταής, Μαρία Περδίκη, Ειρήνη Στάικου, Κοσμάς Χατζής
Βιογραφικά στοιχεία
Έρση Πήττα
χορογράφος – χορεύτρια – καθηγήτρια κινησιολογίας
Η Έρση Πήττα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε στο Παρίσι χορογραφία και ιστορία της Τέχνης. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης με μεταπτυχιακό στην Αισθητική. Συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη όπου μετεκπαιδεύτηκε στη χορογραφία.
Υπήρξε μαθήτρια και μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού του Jerome Andrews στο Παρίσι. Παράλληλα με το κλασσικό μπαλέτο μελέτησε τις σημαντικότερες τεχνικές σύγχρονου χορού με σπουδαίους διδασκάλους: Jerome Andrews, Susan Buirge στο Παρίσι, José Limon, Alwin Nicolais.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Χορογραφίας με έδρα την Γαλλία (Pont a Mousson) του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, του Κέντρου Έρευνας Αρχαίου Δράματος και της ομάδας Τέχνης \”Ίμερος-Παρέμβαση\”, με έδρα την Αθήνα.
Ως χορεύτρια έχει παρουσιάσει προσωπικές της συνθέσεις. Στα σολιστικά της έργα περιλαμβάνονται:
\”Οι τρελές καλαμιές της εξοχής\” για 71 κιθάρες, έναν αυλό, μια σοπράνο, μια χορεύτρια, σε μουσική D.Denis (παγκόσμια πρεμιέρα Theatre Gennevilliers Παρίσι).
\”Πέντε σιωπές γύρω από ένα πρόσωπο\” σε ποίηση και μουσική Τζιάννι Εσπολίτο, πρεμιέρα στο θέατρο 102 της Γαλλικής Ραδιοτηλεόρασης (ORTF).
\”Πέντε φορές σ\’αγαπώ\”, κείμενο Μπορίς Βιάν, μουσική D. Denis (παγκόσμια πρεμιέρα στη Villa Mediei – Ρώμη).
\”Μεσάνυχτα για γίγαντες\”, σε μουσική Clande Ballif, παγκόσμια πρώτη στο Espace Marais, Παρίσι.
\”\’Ανοιγμα\” μουσική Χριστοδουλίδη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Θεσσαλονίκη – Goethe Aθήνα.
Με την ομάδα τέχνης \”Ίμερος-Παρέμβαση\” παρουσίασε: \”Το άγγιγμα του Δία\” σε μουσική Ι. Ξενάκη, παγκόσμια πρεμιέρα στις Η.Π.Α. (Nassau Str. Theatre), στο Λονδίνο ARTS Theatre Λονδίνου – καθώς και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων \”Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική πρωτεύουσα\”, καθώς και το έργο \”Η τελετή της επιστροφής\”, σε ποίηση Κ. Καβάφη, πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο (Πειραματική Σκηνή).
Ως χορογράφος έχει συνεργαστεί με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. και το Εθνικό Θέατρο.
Από το κλασσικό θεατρικό ρεπερτόριο έχει χορογραφήσει: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (Εθνικό Θέατρο), Αγάπης αγώνας άγονος (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας) του Σέξπιρ, Οι αλλοπαρμένοι του Middleton, Η τρέλα του Γεωργίου (Εθνικό Θέατρο) του \’Αλαν Μπένετ, Αρτούρο Ούι (Εθνικό Θέατρο), Η όπερα της πεντάρας (αποσπάσματα, Θέατρο Τέχνης), Η Μάννα, Οι γάμοι των μικροαστών (Πειραματικό Θέατρο) του Brecht, Ο Διθύραμβος του ρόδου (ομάδα χορού Κ.Θ.Β.Ε.) του Σικελιανού, M.Butterfly με τον Κ. Αρζόγλου, Peer Gynt του IBSEN.
Από το Αρχαίο Δράμα: Θεσμοφοράζουσες, Εκκλησιάζουσες, Όρνιθες, Νεφέλες, Ειρήνη, Ιππείς του Αριστοφάνη, Επτά επί Θήβας, Προμηθέας Δεσμώτης, Ικέτιδες του Αισχύλου, Μήδεια, Βάκχες, Ελένη, Ορέστης, Εκάβη κ.α. του Ευριπίδη.
Σήμερα διδάσκει κινησιολογία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και είναι μέλος του Δ.Σ. της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.
Το 2002 τιμήθηκε με το βραβείο \”Κούλα Πράτσικα\” για τη χορογραφία της στις Βάκχες του Ευριπίδη.
Από το 2003 διευθύνει ένα πρόγραμμα έρευνας με θέμα την χορογραφία στο αρχαίο δράμα που επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας με έδρα το Royanmont.
Θοδωρής Αμπαζής – συνθέτης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967.
Σπούδασε σύνθεση στη Μουσική Ακαδημία της Ουτρέχτης, με τον Henk Alkema και διεύθυνση ορχήστρας με τον David Porcelyn και τον Kenneth Mongomery. Παράλληλα συνεργάστηκε με την Ακαδημία Θεάτρου της Ουτρέχτης σε μουσικοθεατρικές παραγωγές και σεμινάρια. Με τριετή υποτροφία που έλαβε από το «Ίδρυμα Α. Ωνάσης», συνέχισε και ολοκλήρωσε το 1993 τις σπουδές του στη σύνθεση με καθηγητή τον Tristan Keuris.
Είναι αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου της Unesco.
Έχει συμμετάσχει στο Συνέδριο για το Μουσικό Θέατρο (Βόλος, 1998), στο Διεθνές Συνέδριο για το Σύγχρονο Θέατρο (Μπόχουμ, 1999), και στη Συνάντηση Ευρωπαίων Σκηνοθετών και Επαγγελματιών του Θεάτρου (Θεσσαλονίκη 2002).
Το 1997 ίδρυσε μαζί με το σκηνοθέτη Philip Curtis το Music Theatre Group Amsterdam με σκοπό την παραγωγή έργων μουσικού θεάτρου. Δουλειές αυτής της ομάδας υπήρξαν οι The Sofa και Rainbow for Rimbaud στις οποίες υπέγραψε τη μουσική και τη σκηνοθεσία. Η μουσικοθεατρική κωμωδία The Sofa επιχορηγήθηκε από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Καλειδοσκόπιο».
Το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε μαζί με τις ηθοποιούς Τζ. Δαλιάνη, Μ. Καλλιμάνη και Δ. Σαριδάκη την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου ΟΠΕRΑ. Στις παραγωγές αυτής της ομάδας αναλαμβάνει τόσο τη μουσική σύνθεση, όσο και την σκηνοθεσία.
Έχει διδάξει σε πολλά σεμινάρια μουσικού θεάτρου στην Ολλανδία, στην Αγγλία, στην Δανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα.
Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.