Στο Θέατρο 104 παίζεται αυτή τη περίοδο το «Beginning», του Ντέιβιντ Έλντριτζ, ένα πολυσύνθετο, συγκλονιστικό έργο με διθυραμβικές κριτικές στο Λονδίνο, σε πανελλήνια πρεμιέρα. Η μετάφραση / σκηνοθεσία είναι του Τάσου Ιορδανίδη και πρωταγωνιστούν η Θάλεια Ματίκα και ο Γιάννης Δρακόπουλος.
Πρόκειται για ένα επίκαιρο κείμενο με άρτια δομή, ιδιαίτερο χιούμορ, πλούτο συναισθημάτων και πολιτικές αποχρώσεις. Μία συγκινητική κωμωδία, ένα σύγχρονο ειδύλλιο, ένας ενδεικτικός καθρέπτης μιας πραγματικής κοινωνικής συνθήκης. Το κυνήγι της καριέρας, μία συνθλιπτική για τον εαυτό καθημερινότητα και η επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στοχεύουν το κέντρο της ιστορίας.
Όλα γίνονται μέσα σε μία βραδιά, σε ένα πάρτι, παραμονή πρωτοχρονιάς του 2018. Δύο άγνωστοι μέχρι εκείνη τη στιγμή άνθρωποι, συναντιούνται και ερωτεύονται με αμοιβαία έλξη.
Μία φρέσκια ματιά στο ζήτημα των σχέσεων που αν και διαχρονικά αντιμετωπίζουν δυσκολίες, πάντα απασχολούν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο θεατής συμμερίζεται όλο το δραματικό πλαφόν του βρετανικού έργου και ταυτίζεται με τους ήρωες που μοιάζουν να ψάχνουν απαντήσεις σε καίρια υπαρξιακά ζητήματα.
Η σκηνοθετική γραμμή προδίδει άμεσα την έμπνευση του Τάσου Ιορδανίδη που, με γενναιοδωρία και ψυχαναλυτική οπτική, έχτισε αυτήν την απαιτητική θεατρική δουλειά. Πέτυχε να απογυμνώσει τα πρόσωπα από εμμονές και ανθυγιεινές δεσμεύσεις, βγάζοντας στην επιφάνεια όλους τους ψυχικούς μηχανισμούς της προσωπικότητας. Μας χαρίζει, λοιπόν, παλμό, γέλιο και κωμικά ευρήματα, μέσα από ένα δραματικά γενναίο προβληματισμό σχετικά με το νόημα της συνύπαρξης και της ευτυχίας.
Οι χαρακτήρες σμιλεύονται με έναν μαγικό ρεαλισμό διανθισμένο με ωφέλιμες ανατροπές και ψυχολογικά σασπένς. Ο καταιγισμός των εικόνων που εναλλάσσονται, χρωματίζουν ανεπαίσθητα το θεματικό κορμό του συγγράμματος, σε κάποια σημεία, με ψήγματα ψυχολογικού θρίλερ.
Τα λειτουργικά σκηνικά του Μανώλη Φραγκάκη, αναδεικνύουν το χάος που επικρατεί στις ζωές των πρωταγωνιστών, τα διλήμματα και τις όποιες ενοχές.
Το διαχρονικό θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων μονοπωλεί το ενδιαφέρον του κοινού, που παρασύρεται σε ένα ταξίδι αισθαντικών εντυπώσεων και σκηνών προσδοκίας / αμηχανίας.
Διεξάγεται ένας «σκληρός» αγώνας ανάμεσα σε διαφορετικές στάσεις ζωής δύο νέων ανθρώπων που έλκονται, αλλά δυσκολεύονται να συμπορευτούν. Φόβοι, αναστολές και αδυναμίες υφαίνονται με τέτοια εσωτερικότητα που πλάθουν ένα δραματικό ιστό συνοδευόμενο από κωμικές στιγμές και ελαφρώς γκροτέσκ ύφος.
Ο Ντάνι και η Λόρα επιχειρούν εν μέσω δισταγμών και εμποδίων να ξεφύγουν από το παρελθόν και να δώσουν στον εαυτό τους μια δεύτερη ευκαιρία. Ένα νέο ξεκίνημα, ένα σχεδιασμό πάνω στον οποίο θα στηρίξουν, νέα όνειρα, μια καινούρια ζωή, αποποιούμενοι ό,τι παλιό τους κρατάει πίσω.
Ο εσωστρεφής και με μειωμένη αυτοεκτίμηση Ντάνι, ζεστός, αφοπλιστικά ειλικρινής και άμεσος υποστηρίζει με τον καλύτερο τρόπο το χαρακτήρα που υποδύεται. Παίζει τόσο μεστά μέσα στην απλότητά του, προσφέροντας την απαραίτητη οικειότητα, ικανή να κάνει το θεατή «συνεργάτη» στο καινούριο σύμπαν που ανοίγεται μπροστά του. Θυμίζει νεαρό της διπλανής πόρτας, έναν καθημερινό άνθρωπο, χωρίς καμία ξεχωριστή προσωπική ζωή, αλλά με κρυφή λαχτάρα να ζήσει.
Με το νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα, αναπλάθεται όποιο νοσηρό κομμάτι υπάρχει μέσα του, δίνοντας στη θέση του ελπίδα και χαρά για το μέλλον. Η ανελικτική αυτή πορεία θεμελιώνει ως ένα βαθμό και μία κατάσταση όψιμης ενηλικίωσης, αφού ο ήρωάς μας έχει πατήσει τα σαράντα.
Ο πολύ καλός Γιάννης Δρακόπουλος, «εκμεταλλεύεται» σθεναρά το πλέγμα των υποκριτικών του ικανοτήτων, εκπέμποντας εκείνες τις δονήσεις που μόνο ένας άξιος ταλαντούχος ηθοποιός μπορεί να καταθέσει. Ρεαλιστής όσο και ονειροπόλος, άλλοτε ολίγον μελοδραματικός και άλλοτε σαρκαστικός, ολοκληρώνει το πορτραίτο του Ντάνι με συνέπεια και ήθος.
Η Θάλεια Ματίκα ως Λόρα, πειστική, κεφάτη, αρκετά νευρωτική για τις απαιτήσεις του θεατρικού και δυναμική στο ρόλο, κεντάει με το δικό της μοναδικό ταπεραμέντο τον ιστό του μύθου. Με πιλότο το ένστικτο και ξεναγό την οπτιμιστική πλευρά του εαυτού της κάμπτει τις άμυνες και νικά την εσωστρέφεια του νεαρού φίλου της.
Συνειδητοποιημένη, δυναμική και ενθουσιώδης επηρεάζει με το δημιουργικό της πείσμα τον αναβλητικό και ίσως ηττοπαθή Ντάνι. Έχοντας «δει» μέσα του, τον ευαίσθητο και καθαρό του πυρήνα, εξιτάρεται από την αθωότητά του και τον διεκδικεί με «γλυκειά» οξύτητα.
Η χημεία των δύο προσώπων στη σκηνή είναι από αυτές που σπάνια συμβαίνουν. Η Θάλεια Ματίκα και ο Γιάννης Δρακόπουλος κερδίζουν επάξια το χειροκρότημα, καθώς αποτελούν ένα εξαιρετικό ντουέτο. Ένα ερμηνευτικό δίδυμο, πολλά υποσχόμενο, με ρέουσα θετική ενέργεια που στο φετινό χειμώνα θα αφήσει το αξιοπρόσεκτο αποτύπωμά του.
Αβρότητα και πικρία, πόνος και χαρά, ένταση και σιωπή, γέλιο και θλίψη, ενοχή και μεταμέλεια διαπερνούν το θεατρικό σώμα της παράστασης. Άφθονος λυρισμός, πάθος και ευαισθησία, παράγουν ένα αδιαφιλονίκητο καλλιτεχνικό προϊόν που το θεατρόφιλο κοινό θα απολαύσει.
Τα κοστούμια της Παναγιώτας Παρασκευοπούλου, απλά και σύγχρονα «ντύνουν» το έργο, αποτελώντας μαζίί με τα σκηνικά μέρος της δραματουργίας. Η ταιριαστή στο περιεχόμενο του κειμένου και σπιντάτη μουσική του Κωστή Ξανθόπουλου, μας ταξιδεύει με την αύρα και τα ηχοχρώματά της. Την μουσική επιμέλεια έχουν οι Τάσος Ιορδανίδης και Κ. Ξενόπουλος.
Οι ιδανικοί φωτισμοί του Μπάμπη Αρώνη συμπληρώνουν το γενικό μοτίβο και διαμορφώνουν καίρια την ατμόσφαιρα και το ύφος της παράστασης.
Το «Beginning», είναι ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, αστείο, ειλικρινές, συγκινητικό, με εφαλτήρα δράσης τη θεμελιώδη αρχή του έρωτα, ως πηγή ζωής. Ένα παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα, με βάση τη διαφορετικότητα στην κοινωνική τάξη, τα «θέλω», τις εμπειρίες και το μορφωτικό επίπεδο.
Συνολικά, πρόκειται για μία αξιέπαινη σκηνική παραγωγή, ένα ψυχογράφημα που σέβεται το υλικό του, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και θεατρικό ήθος.