Η ανεξάρτητη γκαλερί Cypher προσκαλεί την A—Z να επιμεληθεί την πρώτη ατομική έκθεση της Billy Klotsa στην Αθήνα, μιας διεπιστημονικής καλλιτέχνιδος που η πρακτική της συνδυάζει τον κινηματογράφο και τη ζωγραφική. Με τίτλο Something Holds Me, η έκθεση παρουσιάζει ένα νέο σώμα έργων της καλλιτέχνιδας το οποίο επαναπροσδιορίζει τον μύθο του Ίκαρου, μετατρέποντάς τον σε έναν στοχασμό πάνω στη δυναμική της εξουσίας, την επιθυμία, την απώλεια και την ελπίδα. Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 20 Μαρτίου, με ηχητική περφόρμανς από την Alpha (A—Z), και θα διαρκέσει έως τις 16 Απριλίου.
Το Something Holds Me εξετάζει τους δύο πρωταγωνιστές, τον πατέρα και τον γιο, ως σύμβολα που υποδηλώνουν τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τις κοινωνικές δομές και την επισφάλεια μέσα στην αγκαλιά του οικείου. Ο ήλιος γίνεται σύμβολο της επιθυμίας και της λαχτάρας. Ενώ η παραδοσιακή αφήγηση εστιάζει στην παρορμητική φύση του Ίκαρου και την τραγική κατάληξη, η Klotsa εμβαθύνει περισσότερο, αμφισβητώντας τα θεμέλια της προειδοποιητικής σοφίας του πατέρα, και διερωτάται: Ποιοι φόβοι εμποδίζουν τον πατέρα να φτάσει στα ίδια πυρακτωμένα ύψη;
Αντί να υποκύψει στην παραδοσιακή αφήγηση του θανάτου, ο Ίκαρος της Klotsa επιβιώνει. Αντιμετωπίζει το βάρος της απώλειας όχι ως τέλος, αλλά ως καταλύτη για τη μεταμόρφωση. Από τα βάθη της πτώσης του, ξαναβρίσκει μια αδάμαστη δύναμη και μια αποφασιστικότητα να υπερβεί την αντιληπτή ασφάλεια του παλιού οικείου που βρίσκεται στην αγκαλιά του πατέρα. Στρέφει ξανά το βλέμμα του προς τον ήλιο όχι με απερίσκεπτη εγκατάλειψη, αλλά με μια νέα κατανόηση του αγνώστου και της μεταμορφωτικής του δύναμης.
Αυτή η έκθεση δεν είναι απλώς μια επαναφήγηση ενός μύθου – είναι μια ποιητική εξερεύνηση της ευαλωτότητας. Μέσα από την αλληλεπίδραση κινηματογράφου και ζωγραφικής, η Klotsa μάς καλεί να αναλογιστούμε τις δικές μας επιθυμίες, τους δικούς μας φόβους και τη δική μας ικανότητα για ανθεκτικότητα. Είναι μια μαρτυρία για τη διαρκή δύναμη της ελπίδας, ακόμη και μπροστά στη βαθιά απώλεια, και μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι η αναζήτηση της ελευθερίας και της αγάπης είναι ένα ταξίδι που αξίζει να αναλάβουμε, όποιο κι αν είναι το κόστος.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Prayers for the Rain
You shatter me, your grip on me
A hold on me so dull it kills
You stifle me
Infectious sense of Hopelessness and prayers for rain
I suffocate, I breathe in dirt
And nowhere shines but desolate
And drab the hours all spent on killing time
Again all waiting for the rain
(The Cure)
Σε συνομιλία με τα έργα της Billy Klotsa, στην έκθεση θα προβάλλεται ένα showreel με τίτλο Prayers for the Rain, παρουσιάζοντας έργα των καλλιτεχνών: Babeworld x utopian_realism, Jordan Baseman, Ίρια Βρεττού, Tarek Lakhrissi και Μάριος Σταμάτης. Τα έργα αυτά διερευνούν τις ιδέες της απώλειας, της μεταμόρφωσης και της αποδοχής του σκότους στο φως.
Βιογραφικά:
Η Billy Klotsa – κατά κόσμον Βασιλική Αντωνοπούλου – είναι σκηνοθέτρια που δραστηριοποιείται μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας. Η Klotsa έχει μεταπτυχιακό (MA) στη Σύγχρονη Καλλιτεχνική Πρακτική από το Royal College of Art (2018). Η πρακτική της εκτείνεται από τον κινηματογράφο έως τη ζωγραφική και εστιάζει στους συναισθηματικούς δεσμούς και τις δυναμικές που αναδύονται μέσα από τις βιωμένες εμπειρίες στον αστικό χώρο. Με θεματικές που περιλαμβάνουν την αγάπη, την απώλεια, την επιθυμία και την εσωτερική σύγκρουση, οι εικόνες που αποκαλύπτονται σε ζωγραφικούς πίνακες και σε ταινίες της αντλούν στοιχεία από τον μύθο, τη λογοτεχνία και από τοποθεσίες που ανακαλύπτονται μέσω εξερεύνησης. Τα στοιχεία αυτά εκδηλώνονται σε ποιητικές αφηγήσεις που επιλέγουν να έχουν εμπιστοσύνη στη φαντασία, το συναίσθημα και τον «άλλο», ως μέσο αμφισωήτησης των αναμενόμενων συμπεριφορών, των κανόνων και των νόμων της φυσικής που πλαισιώνονται από το δομημένο περιβάλλον.
Οι διεθνείς εκθέσεις στις οποίες έχει συμμετάσχει περιλαμβάνουν ιδρύματα όπως η Matt’s Gallery στο Λονδίνο, η Mimosa House στο Λονδίνο, το Μουσείο Victoria & Albert στο Λονδίνο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα, το Artnight London, το NARS Foundation στη Νέα Υόρκη και το MIX New York Queer Experimental Film Festival. Έργα της έχουν υποστηριχθεί από το Arts Council England και έχουν παρουσιαστεί σε εκδόσεις όπως το ACNE Paper, το Frieze Review και το Queer Direct Publication, μεταξύ άλλων.
Η Anne Duffau είναι πολιτιστική παραγωγός, ερευνήτρια και ιδρύτρια της A—Z, μιας διερευνητικής/νομαδικής επιμελητικής πλατφόρμας. Η A—Z έχει ως στόχο να ανοίγει διάλογο με το κοινό μέσω διαλεκτικών πρακτικών ώστε να θέτει υπό αμφισβήτηση προκατασκευασμένες ιδέες σχετικά με τη φυλή, τις έμφυλες ταυτότητες και τη λεγόμενη ιστορία με βάση τις σχέσεις εξουσίας.
Από το 2017, συνεργάζεται με το PAF Olomouc για το πρόγραμμα προβολών και εκθέσεων. Είναι συνιδρύτρια και επιμελήτρια των συλλογικοτήτων Transmissions.tv και Décalé. Διδάσκει στο Πρόγραμμα Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Πρακτικής (Contemporary Art Practice) του Royal College of Art και εργάζεται ως ανεξάρτητη παραγωγός/ερευνήτρια για τα Somerset House Studios. Είναι παραγωγός μηνιαίων ραδιοφωνικών εκπομπών στο Resonance FM και στο stegi.radio και ασχολείται με τη ζωντανή μουσική υπό το καλλιτεχνικό όνομα Alpha μέσω διαφόρων πρότζεκτ και συνεργασιών (MAENADS, Polisonics, The New Adolescents). Το τελευταίο της πρότζεκτ φιλοξενήθηκε στη Matt’s Gallery (Μάιος-Σεπτ 2024) και αποτελεί μέρος μιας συνεχιζόμενης σειράς με τίτλο Always Coming Home.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Icarus Rising, 2025, Film Still