Η θεματική της έκθεσης κινείται γύρω από τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο και συνακόλουθα την επιρροή που του ασκείται, μέσα από αναφορές στην αισθητική των video games και της κουλτούρας του διαδικτύου.
Η νέα σειρά έργων κινούμενης εικόνας εστιάζουν στην ψηφιακή εποχή και στον τρόπο που κάτι άυλο –εν προκειμένω η εικόνα, ο ήχος και ό,τι εμπεριέχεται στον ψηφιακό κόσμο– μπορεί να επηρεάσει την ανθρώπινη αντίληψη σε σχέση με τον υλικό, πραγματικό κόσμο. Πρόκειται για εικόνες ενός πλασματικού κόσμου, εξ ολοκλήρου δημιουργήματα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Τα εν λόγω έργα αποτελούν µια αλληλουχία καταστάσεων εντός ενός κόσμου ψηφιακού, δημιουργώντας ένα άβολο αίσθημα ανησυχίας. Τα αναπαριστώμενα σώματα είναι κατά κύριο λόγο μονοχρωματικά και μοιάζουν να στερούνται φύλου, εθνικότητας και ταυτότητας, παραπέμποντας σε θύματα μιας οικολογικής καταστροφής. Οι περιοχές και τα εδάφη φαίνεται να έχουν πληγεί από κάποιο αίτιο φυσικό ή μη, ενώ οι συνθέσεις και τα περιβάλλοντα είναι φτιαγμένα μέσω εφαρμογών CGI, δίνοντας την αίσθηση ενός χώρου υβριδικού, άχρονου, δίχως σύνορα.
Η έκθεση περιλαμβάνει σχέδια, γλυπτικές κατασκευές 3D printing και animation.
Γιώργος Παπαφίγκος
Ο Γιώργος Παπαφίγκος γεννήθηκε το 1989. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ (2015) και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Royal College of Art – Contemporary art practice MI (2018). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στην ατομική έκθεση “Reality of Paradox” στην Αίθουσα Τέχνης Καππάτος (2015), σε ομαδικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί (Ενδεικτικά: Whitechapel Gallery-Open screenings 2018, 25th Drawing Show at Boston Center for the Arts-Massachusett 2017, Homeostasis Lab-New Digital Art Biennale 2017, CICA-South Korea 2017, The right to be human- Goethe institute 2017).