Borderline Festival 2016 εντός και εκτός Στέγης

Το Borderline Festival επιστρέφει και φέτος στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, αλλά σε άλλους χώρους της πόλης, και μας προσκαλεί να ηλεκτριστούμε μαζί του!

Γίνετε υποβρύχιοι ακροατές βουτώντας στην πισίνα του ΟΑΚΑ.
Περπατήστε σε μια μουσική περφόρμανς στο Μεταξουργείο.
Ακούστε τη μουσική των αλγορίθμων που επηρεάζουν τη ζωή μας.
Χορέψτε όλη νύχτα στην Πειραιώς 260.
Ακούστε τον ήχο των πάγων και του βυθού.

Το Borderline Festival είναι πάλι εδώ. Ήχος στα όρια. Ανήσυχες performances και ανατρεπτικά projects που αναζητούν νέες μορφές έκφρασης και παραγωγής ήχου.

Το φεστιβάλ Borderline συνεχίζει για έκτη χρονιά την εξερευνητική πορεία του, καταγράφοντας όλες τις σύγχρονες τάσεις που επικρατούν στην πειραματική μουσική –ακουστική, αλλά κυρίως ηλεκτρονική– της σημερινής εποχής, από τις 7 έως τις 10 Απριλίου εντός και εκτός Στέγης.

Το φεστιβάλ, στην προσπάθειά του για τη δημιουργία ενός πεδίου ελεύθερων κυματισμών και προσμείξεων και μιας περιπετειώδους συνθήκης, αποφεύγει την ιδέα της θεματικής ομπρέλας. Εάν θα μπορούσε να διαπιστωθεί μια ανησυχία που διατρέχει περισσότερο το φετινό φεστιβάλ, αυτή θα μπορούσε να ήταν η έμφαση στη σχέση εσωτερικού-εξωτερικού. Μια εξερεύνηση των πολλαπλών τρόπων ύπαρξης του μέσα-έξω, σε επίπεδα αντίληψης, σχέσης φυσικού-τεχνητού περιβάλλοντος, κοινωνικών και ερευνητικών πλαισίων, καθώς και, εντέλει, ανθρώπινης συνύπαρξης στο χώρο.

ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ

Πέμπτη 7 Απριλίου 20:00 | Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια) | εισιτηρίων: 5 ευρώ, ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 4 ευρώ
Goodiepal
Konrad Becker (aka Monoton)
Bill Kouligas / Rabih Beaini
Senyawa
Shackleton

Κυριακή 10 Απριλίου | Δωρεάν
Joel Cahen: Wet Sounds
11:00 | Κλειστό κολυμβητήριο ΟΑΚΑ | Δωρεάν είσοδος με δελτία εισόδου | Διάρκεια: 45′

Κυριακή 10 Απριλίου | ενιαίο εισιτήριο 5 €

16:00 | Viv Corringham: “Shadow Walks”, walking performance | Το σημείο αφετηρίας του περιπάτου θα ανακοινωθεί σύντομα. Ο περίπατος καταλήγει στο Ε.Δ.Ω.
17:00 | Eric La Casa & Jean Luc Guionnet (σε συνεργασία με το Ε.Δ.Ω)
18:30 | Udo Noll: “Mobile Miniatures” (σε συνεργασία με το Ε.Δ.Ω.)

Το Εργαστήριο Δημιουργικής Ώσμωσης (Ε.Δ.Ω.) είναι ένα πρότυπο κέντρο ανάπτυξης ιδεών, τέχνης και design. Ε.Δ.Ω. γεννιούνται, υλοποιούνται και προβάλλονται καινοτόμες ιδέες και καλλιεργούνται η συνεύρεση και η συνεργασία δημιουργών από διαφορετικούς τομείς.

PERFORMANCES ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

Μικρή Σκηνή | 21:00-00:00 | Εισιτήρια ανά σετ: 5 € – ΑΜΕΑ, Άνεργοι: 4 €

Παρασκευή 8 Απριλίου

21:00 | Sofia Jernberg
22:00 | Three Legged Race
23:15 | Jana Winderen

Σάββατο 9 Απριλίου

21:00 | Νίκος Κυριαζόπουλος
22:00 | Marcus Schmickler & Julian Rohrhuber, ”Politiken der Frequenz”, περφόρμανς με χορωδία (στα ελληνικά)
23:00 | Rabih Beaini / Raed Yassin

Κυριακή 10 Απριλίου
21:00 | Félicia Atkinson / Bartolomé Sanson
22:00 | James Hoff
23:00 | Angélica Castelló

Στο φεστιβάλ συμμετέχει επίσης και η Stine Janvin Motland.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Παρασκευή 8 Απριλίου
9:30-12:30 | Joel Cahen: “Liquid Vibrations” (σε συνεργασία με τον υδροθεραπευτή Steve Karle) | Για παιδιά και ενήλικες
18:00-20:00 | Ομιλία-Ανοιχτή πρόβα “Politiken der Frequenz”
Οι Marcus Schmickler και Julian Rohrhuber, συνοδευόμενοι από πενταμελή χορωδία, παρουσιάζουν το θεωρητικό πλαίσιο του έργου τους.

Σάββατο 9 Απριλίου
12:00-14:00 | Shelter Press [Félicia Atkinson / Bartolomé Sanson] και James Hoff
16:00-18:00 | Performative lecture από τον Konrad Becker
18:00-20:30 | Kink Gong
Προβολή του ντοκιμαντέρ Small Path Music (παραγωγή Sublime Frequencies) και videoclip πειραματικών ηχοτοπίων

Κυριακή 10 Απριλίου

11:00-14:00 | Εργαστήριο με τον Jan Anderzén | Για παιδιά 10-12 ετών

^{©Stavros Petropoulos}

Διαβάστε περισσότερα για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο Borderline Festival ’16:

Sofia Jernberg [Σουηδία / Αιθιοπία]
H βοκαλίστρια Σοφία Γιάρνμπεργκ μεγάλωσε στη γενέτειρά της, Αιθιοπία, αλλά και στο Βιετνάμ και στη Σουηδία. Οι πολιτισμικές αυτές εμπειρίες αποτυπώνονται στο εύρος της μουσικής της, που περιλαμβάνει τη συμμετοχή της σε τζαζ σχήματα, ερμηνείες σύγχρονης μουσικής (Shönberg, Sciarrino) και μια σταθερή συνεργασία με τον Αιθίοπα Hailu Mergia. Καλλιεργεί συστηματικά το ενδιαφέρον της για τις δυνατότητες της φωνής, αντλώντας από παραδόσεις διαφορετικών πολιτισμών και διευρυμένων, αντισυμβατικών τεχνικών. Οι σόλο εμφανίσεις της χαρακτηρίζονται από εκπληκτική συγκέντρωση, πυκνότητα και ένταση.

Robert Beatty (aka Three Legged Race) [ΗΠΑ]
Ως Three Legged Race ηχογραφεί τα σόλο μουσικά πρότζεκτ του ο Ρόμπερτ Μπήτυ, γνωστός επίσης αφενός από τη συμμετοχή του στο αμερικάνικο noise τρίο των Hair Police, που χαρακτηρίζονται από τον ατίθασο και κλειστοφοβικό ήχο τους, και αφετέρου από το ενδιαφέρον του για τη νεοψυχεδελική γραφιστική και τα πειραματικά animations. Παρ’ όλα αυτά, στις προσωπικές του δουλειές, ο Μπήτυ εκφράζεται μέσω πολύ πιο ήπιων, αλλά και παραπλανητικά απλοϊκών ήχων, φέρνοντας κοντά ραδιοφωνικά/ πρωτοηλεκτρονικά στοιχεία παιγνιώδους διάθεσης με μια αισθητική ψευδο-επιστημονικής φαντασίας και ένα lo-fi πλαίσιο.

Jana Winderen [Νορβηγία]
Η Βίντερεν ερευνά σε τοποθεσίες, όπως στα βάθη των ωκεανών και στις ρωγμές των πάγων, για να ανακαλύψει και να ανασύρει ηχητικούς σχηματισμούς από το πεδίο του μη-ακουστού ή του δυσπρόσιτου στον άνθρωπο. Σκοπός της είναι να τονίσει την ηχητική δραστηριότητα που τελείται, για παράδειγμα, από άλλα πλάσματα στη Γη, φέρνοντας στην επιφάνεια γοητευτικές λεπτομέρειες και δημιουργώντας ευαίσθητες μουσικές συνθέσεις και ηχητικές εγκαταστάσεις.

Νίκος Κυριαζόπουλος
Ντράμερ αρχικά, ο Κυριαζόπουλος είχε για χρόνια πάθος με τις ηχογραφήσεις πεδίου που υλοποιούσε και με τις κατασκευές δικών του υδροφώνων. Πλέον, καταπιάνεται μεθοδικά με την κατασκευή του δικού του αρθρωτού synthesizer, το οποίο, πέρα από την προφανή αξιοποίησή του ως ηλεκτρονική πηγή στην παραγωγή ήχου, το αντιμετωπίζει και ως όργανο με ένα φάσμα δυνατοτήτων εφάμιλλο με εκείνο των ακουστικών οργάνων. Η σύμπλευση των λεπτοφτιαγμένων drone κυματισμών με μια βιωματική προσέγγιση, ο παλμός, η δυναμική του θορύβου και το απρόβλεπτο αποτελούν κεντρικές ανησυχίες του.

Marcus Schmickler [Γερμανία]
Ο Μάρκους Σμίκλερ είναι κυρίως γνωστός ως συνθέτης ηλεκτροακουστικής και ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά έχει γράψει επίσης έργα για χορωδίες, ορχήστρες και σύνολα μουσικής δωματίου. Ακόμα και στα ηλεκτρονικά του έργα, συναντά κανείς ένα ευρύ φάσμα ιδιωμάτων, από ποπ μέχρι θόρυβο. Συχνά, εστιάζει στην εξερεύνηση ηχητικών φαινομένων που σχετίζονται με την ανθρώπινη αντίληψη, ενώ τελευταία μελετά τις σχέσεις της μουσικής με τα μαθηματικά, την οικονομία και την πολιτική. Για το έργο του, Politiken der Frequenz (Πολιτική της συχνότητας), που θα παρουσιάσει στο Borderline, συνεργάστηκε με τον επίσης Γερμανό, Julian Rohrhuber, καθηγητή Μουσικής Πληροφορικής και Θεωρίας των Μέσων στο Ινστιτούτο Μουσικής και Μέσων του Ντύσσελντορφ, ο οποίος συνέβαλε στην ηχητικοποίηση μοντέλων μοντέρνων μαθηματικών, από τα οποία προέκυψε μια σύνθεση για ηλεκτρονικά και χορωδία.

Ηθοποιοί σε ρόλο χορωδών για την περφόρμανς του Politiken der Frequenz: Μυρτώ Θεοδωράκη, Δημήτρης Μηλιώτης, Δήμητρα Πανδώρα, Σαράντος Ρηγάκος, Ειρήνη Σγουρή

Rabih Beaini / Raed Yassin [Λίβανος]
Ο Λιβανέζος Ραμπί Μπεαϊνί δραστηριοποιούταν μέχρι πρόσφατα κάτω από το όνομα Morphosis, αναπτύσσοντας μια κατά βάση techno κατεύθυνση, αλλά πάντα ανοιχτός σε ποικίλες ιδέες και πιο αφηρημένες προοπτικές, κάτι που αντανακλάται και στις κυκλοφορίες της εταιρείας του, Morphine. Πλέον, εστιάζει σε σύνθετες ηλεκτρονικές δουλειές, οι οποίες άλλοτε έχουν επιρροές από παραδοσιακά στοιχεία (π.χ. έγχορδα της Μέσης Ανατολής), ενώ άλλοτε πάλι πρόκειται για site-specific έργα ή αυτοσχεδιασμούς με επιλεγμένους ομότεχνούς του. Ο Ραέντ Γιασσίν, Λιβανέζος μουσικός και εικαστικός με θεατρικές σπουδές, είναι μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Atfal Ahdath και ιδρυτής του label Annihaya. Ενδιαφέρεται για την αναζήτηση προσωπικών αφηγήσεων και τη σχέση τους με ευρύτερες κοινωνικές παραμέτρους, τις οποίες φιλτράρει μέσα από την ανησυχία του για τις καταναλωτικές τάσεις της εποχής. Παίζει κοντραμπάσο, ηλεκτρονικά, πικάπ και πλήκτρα, ενώ έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Sharif Sehnaoui, Alan Bishop και Gert-Jan Prins. Οι δυο τους θα αυτοσχεδιάσουν σε ήδη δουλεμένες ιδέες πάνω σε ηλεκτρονικά, που διακριτικά, μα αποτελεσματικά, παρεμβαίνουν στο παίξιμο του κοντραμπάσου.

Félicia Atkinson / Bartolomé Sanson [Γαλλία]
Η δουλειά της Φελισιά Ατκινσόν διαθέτει μια όμορφη, προσωπική lo-fi αισθητική, δημιουργώντας ένα χώρο που συχνά μπορεί να αποκλίνει από τη βασική εντύπωση και να εμπλουτίζεται με ρυθμικά στοιχεία, κρουστά, samples, σε ένα μάλλον «θολό» και οικιακό πλαίσιο. Όταν τα φωνητικά της γίνονται πιο ευδιάκριτα, επιτρέπουν την ανάδειξη και του ενδιαφέροντός της για τη λογοτεχνία, μέσα από χαμηλότονες, θραυσματικές αναφορές που συμπλέουν με τους ηλεκτρονικούς αυτοσχεδιασμούς και την επανανοηματοδότηση υπερρεαλιστικών στίχων (Artaud, Bataille κ.ά.). Αξιοσημείωτη είναι επίσης η ενασχόλησή της με τα εικαστικά και τις εκδόσεις. Χαρακτηρίζονται όλα από ένα πλαίσιο αυτονομίας και αυτοσχέδιας εργασίας και η αισθητική της εντοπίζεται σε διάφορες εκφάνσεις αυτών των δραστηριοτήτων, όπως γλυπτική και αυτοσχεδιασμό, μουσική και λογοτεχνία, καθώς και μέσω των εκλεκτικών εκδόσεων και της ευρύτερης πλατφόρμας της Shelter Press. Υπεύθυνος για το ντιζάιν της τελευταίας είναι ο Μπαρτολομέ Σανσόν, ο οποίος θα συμμετάσχει και στη συναυλία με μια ζωντανή βίντεο περφόρμανς.

James Hoff [ΗΠΑ]
Η δουλειά του Τζέημς Χοφ κινείται στα όρια μεταξύ αβανγκάρντ και ηλεκτρονικής μουσικής. Η δραστηριότητά του εκτείνεται σε ένα μεγάλο δημιουργικό φάσμα, που περιλαμβάνει τη μοναδικής αισθητικής εκδοτική εταιρεία Primary Information, η οποία αναδεικνύει βιβλία καλλιτεχνών και ντοκουμέντα παλαιότερων αβανγκάρντ τάσεων, τις δικές του επιτελεστικές διαλέξεις και τη μουσική, ποιητική και εικαστική του δουλειά. Η μουσική του είναι, βασικά, εννοιολογική και εμπνέεται από το ψηφιακό περιβάλλον και από τις κοινωνικές συνθήκες.

Angélica Castelló [Μεξικό]
Η Καστέλλο επιδεικνύει το ίδιο ζωηρό ενδιαφέρον για την παλαιά μουσική, αλλά και για τις ηλεκτροακουστικές τάσεις και τον αυτοσχεδιασμό. Όργανό της είναι η κοντραμπάσο φλογέρα Paetzold, ενώ αξιοσημείωτες είναι οι εγκαταστάσεις της που εμπνέονται από το μεξικάνικο έθιμο των βωμών της Ημέρας των Νεκρών. Στο πρόσφατο, ιδιαίτερου ambience πρότζεκτ της, Sonic Blue, πηγή της έμπνευσης και των ήχων για τα κομμάτια είναι ηχογραφήσεις πεδίου στο Νορβηγικό αρχιπέλαγος. Έχει συνεργαστεί επίσης με τους Franz Hautzinger, Mario de Vega, John Butcher.

Joel Cahen: Wet Sounds / Liquid Vibrations [Μεγάλη Βρετανία]
Το πρότζεκτ Wet Sounds του Τζόελ Καχέν, στα όρια μεταξύ μιας εγκατάστασης ηχητικής τέχνης και μιας μουσικής περφόρμανς, στηρίζεται στο διαφορετικό χρόνο που ταξιδεύει ο ήχος υποβρυχίως, σε σχέση με την εναέρια διάδοση των ηχητικών κυμάτων. Με εκκίνηση αυτό το φυσικό γεγονός, δημιουργεί περφόρμανς σε πισίνες, όπου η πολυκάναλη ηλεκτρονική ηχητική διάχυση που παρουσιάζει ο ίδιος ζωντανά (αλλά και οι διάφοροι κατά καιρούς συνεργάτες του) είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να αποδίδεται η μουσικότητά της και να μπορεί να ακουστεί τόσο κάτω όσο και πάνω από την επιφάνεια του νερού. Το κοινό καλείται όχι απλώς να βουτήξει, για να έχει μια πλήρη εμπειρία, αλλά και να κολυμπήσει, με σκοπό να αντιληφθεί τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στους δύο τρόπους ακρόασης (μέσω του υποβρύχιου και του συμβατικού ηχοσυστήματος). Κατά τον Καχέν, άλλοι ήχοι ακούγονται πιο ενδιαφέροντες σε υγρό περιβάλλον και άλλοι στο έδαφος, οπότε το επιδιωκόμενο είναι ο συνδυασμός τους.
Το Liquid Vibrations αποτελεί ένα συνδυασμό των χαρακτηριστικών του Wet Sounds με μια θεραπευτική διάσταση που αναπτύσσεται εδώ. Πιο συγκεκριμένα, ο ειδικός στην υδροθεραπεία watsu, Steve Karle, συνεργάζεται για να προσφέρει θεραπεία σε παιδιά με ειδικές ανάγκες την ώρα που αυτά απολαμβάνουν ζωντανή μουσική από τον Καχέν, αλλά μόνο μέσω υποβρύχιας διάχυσης. Το Liquid Vibrations αναπτύσσει μια παράλληλη ερευνητική δραστηριότητα, ενώ έχει διαπιστωθεί ότι τα παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία τους λόγω της αλληλεπίδρασής της με τη μουσική.

Goodiepal [Δανία / Νήσοι Φερόες]
Ιδιοσυγκρασιακή προσωπικότητα, ο καλλιτέχνης αυτός είναι γνωστός από μια σειρά πραγμάτων, όπως είναι τα πλούσια “clicks and cuts” κομμάτια του, η μεταμοντέρνα αντίληψή του για παραδοσιακούς ρυθμούς και ο τρόπος που συνδυάζει τέτοια στοιχεία σε ένα πολύχρωμο, θραυσματικό πλαίσιο. Η μουσική του είναι στενά συνδεδεμένη με τον τρόπο ζωής και τη θεωρία του, δηλαδή την αρνητική προς το Ίντερνετ στάση του, το ιδιόχειρο ποδήλατο με το οποίο κυκλοφορεί, τις διαλέξεις του πάνω σε ζητήματα τεχνολογίας, φιλοσοφίας και ζητημάτων της DIY κουλτούρας, οι οποίες παίρνουν τη μορφή αναπάντεχων περφόρμανς/χάπενινγκ. Ένας καλλιτέχνης των εκπλήξεων και του χιούμορ, αυθεντικά αντισυμβατικός στις αναζητήσεις, τους τρόπους και τις προτάσεις του.

Konrad Becker [Αυστρία]
Ευρύτερα γνωστός από το μουσικό του πρότζεκτ Monoton, ένα ’80s post-industrial εγχείρημα που θεωρήθηκε πρόγονος μορφών της σύγχρονης electronica, ασχολείται πλέον και με την έρευνα πάνω στη θεωρία της επικοινωνίας, έχοντας δημιουργήσει την πλατφόρμα World Information Institute. Κεντρικοί άξονες της πλατφόρμας αυτής είναι η ψηφιακή κουλτούρα και τα ζητήματα πολιτικής που απορρέουν από αυτήν. Ενδεικτικά, αναφέρονται τα θέματα των πνευματικών δικαιωμάτων στην ψηφιακή και μετα-ψηφιακή εποχή, η αισθητική των συστημάτων ασφαλείας και η επιρροή των αλγορίθμων στον πολιτισμό και την πολιτική.

Bill Kouligas
Ο Έλληνας καλλιτέχνης, με τη σημαντική διεθνή σταδιοδρομία, μελετά τις ποικίλες δυνατότητες που διανοίγονται στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. Εδώ και χρόνια καλλιεργεί και εμπλουτίζει τις συνθετικές του ιδέες, με το αποτέλεσμα να γίνεται ολοένα πιο δυνατό και συνεκτικό. Οι αναφορές που μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στη μουσική του προέρχονται τόσο από την παράδοση της ηλεκτροακουστικής και, γενικότερα, της σύγχρονης σύνθεσης, όσο και από την ορμή της noise σκηνής, ενώ πληθώρα διακριτών στοιχείων αναδύονται ενίοτε, όπως αφρικάνικα κρουστά ή η αίσθηση μιας συμπυκνωμένης spacey/cosmic τάσης.

Stine Janvin Motland [Νορβηγία]
Η Νορβηγίδα μουσικός, χωρίς να συγκαταλέγεται ακριβώς στο πεδίο της «ποίησης ήχων», δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αλληλεπίδραση των αφηρημένων, διευρυμένων φωνητικών τεχνικών της με το περιβάλλον. Στο άλμπουμ της, In Labour, προκύπτει μια αίσθηση δημιουργίας των κομματιών της από μηδενική βάση, ενώ o δίσκος περιλαμβάνει διακοπτόμενες αφηγήσεις, αντιπαραβολές ποικίλων στοιχείων που οδηγούν σε κάτι άλλοτε αστείο, και άλλοτε πολύ πιο δυνατό και εσωτερικό ή εξερευνητικό και διαδραστικό. Ο χαρακτήρας χάπενινγκ φέρνει στο νου το πνεύμα του Luc Ferrari.

Senyawa [Ινδονησία]
Αυτό είναι ένα αυθεντικά πειραματικό ντούο, που ξεφεύγει από τους ενίοτε προβλέψιμους δρόμους αντίστοιχων Δυτικών μουσικών, σχεδόν αρχέγονο και έντονο, με έναν doomy χαρακτήρα που δεν «συνθλίβει» ωστόσο τον ακροατή. Αναγνωρίζει κανείς τόσο τις επιρροές του πολιτισμού από όπου προέρχονται, όσο και την τάση υπέρβασης συγκεκριμένων στυλ, μέσω ιδιαίτερων φωνητικών και αυτοσχέδιων οργάνων. Μπορούν να συνδυάζουν το εκρηκτικό με το μελωδικό σε συνεχή, απρόβλεπτη ροή.

Viv Corringham [Μεγάλη Βρετανία]
Η Βιβ Κόρινγχαμ είναι μια ηχητική καλλιτέχνης με μεγάλη καριέρα, κύριο ενδιαφέρον της οποίας είναι τα φωνητικά. Από το 1984 άρχισε να συνεργάζεται με τον Peter Cusack πάνω σε διασκευές ρεμπέτικων που τραγουδούσε στα ελληνικά, χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα. Επιδεικνύοντας αυτοσχεδιαστική διάθεση, συνέχισε αργότερα με τα Rembetronica, συνεργαζόμενη με τον Mike Cooper. Ως προς το έργο ηχητικής τέχνης που ανέπτυξε, αξίζει μια αναφορά στη μαθητεία της πλάι στην Pauline Oliveros, για την εξοικείωση με την deep listening ιδέα της τελευταίας.

Αντιπροσωπευτικό της έργο είναι τα λεγόμενα shadow walks. Στο πλαίσιο αυτού του πρότζεκτ, επισκέπτεται μέρη ανά τον κόσμο και βρίσκει ανθρώπους που πηγαίνουν μαζί της μια βόλτα, σε μια διαδρομή σημαντική για τους ίδιους. Μετά από κάποιο διάστημα, η Κόρινγχαμ επαναλαμβάνει, μόνη της πλέον, την ίδια διαδρομή ερμηνεύοντας φωνητικά το σύνολο των εντυπώσεων από τους πρώην συνοδοιπόρους της, σε ένα αφηρημένο πλαίσιο, αφήνοντας τους ήχους του περιβάλλοντος να μπλέκονται με τη φωνή της. Τα φωνητικά της μπορεί να είναι απρόβλεπτα και σίγουρα τονίζουν πτυχές και υπονοούν εντάσεις, πάντα σε ένα ύφος απλότητας και ζεστού, ανθρώπινου κλίματος. Μετά από μια σειρά τέτοιων διαδρομών, η Βιβ Κόρινγχαμ θα παρουσιάσει μια περιπατητική περφόρμανς στο Μεταξουργείο, στην οποία το κοινό θα μπορεί να την ακολουθεί καθ’ όλη την πορεία της. Πηγή έμπνευσής της είναι μία από τις διαδρομές που προηγήθηκαν.

Eric La Casa & Jean-Luc Guionnet [Γαλλία]
O Ερίκ Λα Καζά είναι ηχητικός καλλιτέχνης και μουσικός, με πολλά δείγματα δουλειάς εδώ και χρόνια, τα οποία εστιάζουν στις σχέσεις του έργου του με το περιβάλλον, τις εκάστοτε συνθήκες και τους ανθρώπους που το συνδιαμορφώνουν. Είναι γνωστός τόσο για τις σόλο δουλειές του, όπου παρουσιάζει επεξεργασμένες ή συνενωμένες ηχογραφήσεις πεδίου που σχετίζονται με πολύ απλά στοιχεία, όσο και για μια σειρά συνεργασιών με καλλιτέχνες όπως ο Cedric Peyronnet, o Τarek Atoui και ο Seijiro Murayama.
Ένας από τους πιο σταθερούς του συνεργάτες είναι ο Ζαν-Λυκ Γκουιγιονέ. Πρόκειται για έναν μουσικό που καταπιάνεται με διάφορες ιδέες και όργανα, όπως το σαξόφωνο και ελεύθερες φόρμες της τζαζ, o αυτοσχεδιασμός, το ακραίο μινιμαλιστικό πείραμα του reductionism. Επίσης, ασχολείται συστηματικά με την ηλεκτρονική μουσική και με τις ηχογραφήσεις πεδίου, ενώ στην καριέρα του έχει πλήθος από συνεργασίες και καλλιτεχνικές απόπειρες, με ανθρώπους όπως οι Τoshimaru Nakamura, Pascal Battus, Thomas Tilly και Mattin. Υπήρξε μαθητής του Ξενάκη, ενώ είναι επίσης ζωγράφος και θεωρητικός του ήχου και της εικόνας.
Στο Home, ένα εν εξελίξει κοινό τους πρότζεκτ με διαφορετικές έως τώρα εκφάνσεις, έχουν ετοιμάσει για την αθηναϊκή τους παρουσία ένα πρωτότυπο εργαστήριο για ερασιτέχνες και επαγγελματίες μουσικούς. Θα δημιουργηθεί έτσι ένα ετερόκλητο σύνολο, με σκοπό τη δημιουργία μιας συλλογικής σύνθεσης υπό την καθοδήγηση των δύο διοργανωτών. Το σχήμα θα βασίσει τη δουλειά του σε ηχογραφήσεις που θα έχουν προηγηθεί (από τους Λα Καζά και Γκουιγιονέ) σε σπίτια κατοίκων της πόλης, όπου θα έχουν εξερευνηθεί οι διαφορετικοί τρόποι ακρόασης μουσικής στο σπίτι και θα γίνει προσπάθεια να αναδειχθούν τα επίπεδά τους μέσα από τη σύνθεση του εργαστηρίου στην πορεία. Η σύνθεση αυτή θα παρουσιαστεί στο τέλος ζωντανά από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στο εργαστήριο.

Jan Anderzén [Φινλανδία]
O Γιαν Αντερζέν είναι περισσότερο γνωστός μέσω των μουσικών του πρότζεκτ, Tomutonttu και Kemialliset Ystävät. Αμφότερα χαρακτηρίζονται από τη δημιουργία μέσω κολάζ, από μια φρέσκια, καλειδοσκοπική αίσθηση και έναν αναζωογονητικό αέρα. Παράλληλα, υπό το πραγματικό του όνομα, δραστηριοποιείται στα εικαστικά, με αντίστοιχη αντίληψη και αισθητική. Χαρακτηριστικό δείγμα της εικαστικής δουλειάς του είναι το πρόσφατο μωσαϊκό μεγάλης κλίμακας (αποτελούμενο από 252 κομμάτια), που εκτίθεται μόνιμα σε δημόσιο χώρο της φινλανδικής πόλης Βαντάα. Συνδυάζοντας το πάθος του για τη μουσική και τα εικαστικά, παρουσιάζει ένα εργαστήριο για παιδιά, που αναδεικνύει τη σχέση μεταξύ πειραματικής μουσικής και εικαστικής δημιουργίας. Ακούγοντας επιλογές του Αντερζέν, τα παιδιά καταλήγουν να δημιουργήσουν το κολάζ ενός συνθέτη.
Επιπλέον, στο πλαίσιο του Borderline, θα παρουσιαστεί και ένα διαδραστικό ηχητικό γλυπτό του καλλιτέχνη.

Udo Noll [Γερμανία]
Ο Ούντο Νολ είναι ένας radio artist που δημιουργεί πρωτότυπα έργα γύρω από τη βάση του radio aporee ή οργανώνει παρεμβάσεις με χαρακτήρα χάπενινγκ, έχοντας πάντα το ραδιόφωνο ως μέσο. Το radio aporee είναι μια διαρκώς ανανεωνόμενη βάση δεδομένων και ένα σημείο αναφοράς για την εξέλιξη του Νολ. Πρόκειται για έναν τόπο εξίσου εικονικό και πραγματικό, ένα «χάρτη» που συγκεντρώνει ηχογραφήσεις πεδίου και, γενικότερα, ηχητικά πρότζεκτ από ηχογράφους/ηχολήπτες, καλλιτέχνες και άλλους ανθρώπους από όλο τον κόσμο που θέλουν να αλληλεπιδράσουν. Κεντρικές ανησυχίες στο aporee είναι η στοχαστική προσέγγιση για το δημόσιο χώρο, τα όρια μεταξύ διαφορετικών μορφών καλλιτεχνικής πρακτικής και ο ρόλος της τεχνολογίας. Συμμετέχουν εκεί άνθρωποι προερχόμενοι από τα πεδία της αρχιτεκτονικής, της ηχητικής τέχνης, του ντιζάιν, της μουσικής κ.λπ., ενώ τίθεται υπό αμφισβήτηση ο συμβατικά διακριτός ρόλος μεταξύ πομπού και δέκτη, ερμηνευτή και κοινού.
Στο πλαίσιο αυτό, έχουν αναπτυχθεί και τα Mobile Miniatures, μια πλατφόρμα για έργα που θίγουν ζητήματα γύρω από την προβληματική του δημόσιου χώρου, υπό το πρίσμα μιας διευρυμένης ηχητικής πραγματικότητας. Στην Αθήνα, ο Νολ θα πραγματοποιήσει ένα εργαστήριο βασισμένο στη χρήση των Mobile Miniatures, που θα καταλήξει σε μια οπτικοακουστική περφόρμανς. Στο εργαστήριο θα γίνεται αναμετάδοση ηχητικού περιπάτου σε πραγματικό χρόνο και χρήση του προγράμματος των Mobile Miniatures, ενώ η έμφαση δεν θα δίνεται τόσο στο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα κατά την περφόρμανς όσο στη διαδικασία παραγωγής της δουλειάς (ηχητική και κοινωνική έρευνα στην πόλη, ηχογραφήσεις πεδίου και επεξεργασία τους μέσω της εφαρμογής και των ιδεών του Νολ) και στο ίχνος που αυτή μπορεί να αφήσει.

Kink Gong [Γαλλία]
Ο Γάλλος καλλιτέχνης αναπτύσσει δύο δραστηριότητες διακριτές, αλλά αλληλένδετες, και χάρη σε αυτό αποκτά πιο προσωπικό χρώμα η δουλειά του. H μία σχετίζεται με την επιτόπια ηχογράφηση της μουσικής εθνικών μειονοτήτων. Παράλληλα, δημιουργεί νέες συνθέσεις βασισμένος σε αυτές τις ηχογραφήσεις, είτε εισάγοντας με διακριτικό τρόπο παραπλήσια στοιχεία και παρουσιάζοντας ένα είδος μουσικής επεξεργασίας, είτε επεξεργαζόμενος τα κομμάτια υπό τη μορφή ηλεκτρονικών ρεμίξ.

Shackleton [Μεγάλη Βρετανία]
Ξεκίνησε την παραγωγή της δικής του ηλεκτρονικής μουσικής το 2003, επηρεασμένος από τις πρόσφατες τότε εξελίξεις στη χορευτική μουσική που είχαν για βάση το μπάσο (grime, dubstep). Λίγο αργότερα, συνίδρυσε το label Skull Disco με τον Appleblim. Εκεί εντοπίζεται ήδη η χαρακτηριστική αισθητική της δουλειάς του, όπου dub και ethnic στοιχεία, μαζί με αφρικάνικα κρουστά, προσέφεραν παραλλαγές στις τάσεις της εποχής, ενώ οι κυκλοφορίες φιλοτεχνούνταν από τα «βαριά» ασπρόμαυρα εξώφυλλα του Zeke Clough, με τις περίτεχνες εικόνες εσχατολογικού χαρακτήρα και τις επιρροές από κόμικς και μέταλ αισθητική. Αρκετά από τα χαρακτηριστικά αυτά συνέχισαν να αντανακλώνται στη δουλειά του Shackleton και μετά το κλείσιμο της Skull Disco. Θεωρώντας το περιβάλλον ενός κλαμπ ως το δικό του «εκκλησιαστικό» χώρο, σιγά-σιγά εκλεπτύνει τον ήχο του δημιουργώντας κομμάτια που μπορούν κάλλιστα να σταθούν και εκτός dancefloor, ενώ η σύνθετη ρυθμολογία και η χρήση φυσικών κρουστών εμπλουτίζει τη μουσική του και την ιδιαίτερη, σχεδόν ποιητική προσέγγισή του.