Αυτό το βιβλίο αποτελεί μια έρευνα που θίγει την κεντρική θέση της μονογαμίας ως σύστημα κοινωνικής οργάνωσης και επιβολής – ένα σύστημα που εκκινεί από το ζευγάρι και φτάνει μέχρι το έθνος-κράτος, αγγίζοντας ακόμη και τις ομάδες των ακτιβιστών. Αυτό το μπάσταρδο δοκίμιο επιδιώκει να ταρακουνήσει συθέμελα το κυρίαρχο σχεσιακό πλέγμα, έχοντας έναν ορίζοντα πολυσυντροφικότητας και απελευθέρωσης των αισθημάτων:
Να γίνουμε ακυβέρνητες, ούτε ένα ακόμη συναισθηματικό πτώμα στις ζωές μας, τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις συλλογικές. Τα εργαλεία του αφέντη δεν πρόκειται ποτέ να διαλύσουν το σπίτι του αφέντη. Εμείς έχουμε άλλα εργαλεία, γιατί είμαστε φτιαγμένες από άλλη πάστα. Πρέπει να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή τη συλλογική φαντασίωση. Να κάνουμε το τελευταίο βήμα, να κόψουμε και τον τελευταίο δεσμό, να ξεφύγουμε από την επιρροή των κέντρων επιθυμίας, να βγούμε από το περιθώριο, για να ζήσουμε σε ένα άλλο, που θα είναι ακόμη πιο απόμακρο… και να αρχίσουμε να κατασκευάζουμε κάτι πραγματικά διαφορετικό.