The Callas: To όνομα μας είναι σχόλιο πάνω στην «υψηλή» και «χαμηλή» τέχνη

Έχουν εμφανιστεί ζωντανά σε εκκλησίες, γκαλερί, διαμερίσματα, βάρκες, μουσεία και διεθνή φεστιβάλ, ετοιμάζουν νέα ταινία και εικαστική έκθεση, ενώ μόλις κυκλοφόρησαν ολοκαίνουργιο άλμπουμ. Ο λόγος για τους πολυσχιδείς The Callas, που μετά από δύο πετυχημένα άλμπουμ σε παραγωγή του Jim Sclavunos, συνεργάζονται με τον Lee Ranaldo των θρυλικών Sonic Youth -μία συνεργασία που ξεκίνησε από το soundtrack της ταινίας τους “The Great Eastern“- και δημιουργούν το άλμπουμ “Trouble And Desire”.

Με αφορμή, λοιπόν, την παρουσίαση του νέου τους άλμπουμ στο Χοροστάσιο τα μέλη της μπάντας μιλάνε στο Culture Now για την ελληνική ροκ μουσική παραγωγή, για τη συνεργασία τους με τον Ronaldo, αλλά και το πως τελικά προέκυψε το όνομα της μπάντας “The Callas”.

-Ποιος σκέφτηκε το όνομα της μπάντας και τι σημαίνει;

Το όνομα ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι με το όνομα της Μαρίας Κάλλας. Ένα σχόλιο πάνω στην «υψηλή» και «χαμηλή» τέχνη. Με το πέρασμα των χρόνων μας αρέσει να προσθέτουμε και το όνομα του Νικόλα Κάλας στην μαγιά.

-Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το νέο σας άλμπουμ «Trouble and Desire». Τι είναι αυτό που το χαρακτηρίζει;

Διάφορα πράγματα το χαρακτηρίζουν. Τα πιο βασικά μάλλον είναι πως για πρώτη φορά χρησιμοποιούμε ελληνικούς στίχους σε κάποια κομμάτια και συνεργαστήκαμε και γράψαμε μαζί με τον Lee Ranaldo. Επίσης, εκτός από την Inner Ear συνεργαστήκαμε και με την Αγγλική Dirty Water Records.

-Στο νέο σας άλμπουμ συνεργαστήκατε με τον Lee Ranaldo των Sonic Youth, τι έχετε αποκομίσει από τη συνεργασία μαζί του;

Με τον Lee αισθανόμαστε φίλοι και συνεργάτες. Περάσαμε καιρό μαζί στην Αθήνα, την Νέα Υόρκη, την Ύδρα και το Θερμήσι. Μιλάμε την «ίδια» γλώσσα, έχουμε κοινές αναφορές, μας αρέσουν το φαγητό, το ποτό, οι συζητήσεις περί τέχνης και αστείες ιστορίες. Συνεχίζουμε να μιλάμε, να βρισκόμαστε και να συνεργαζόμαστε σε διάφορα projects.

-Πείτε μας το αγαπημένο σας μέρος για συναυλίες.

Όλοι οι χώροι είτε στην Αθήνα, είτε στην Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο ή όπου έχουμε παίξει έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τις δικές τους συνθήκες και μυρωδιές. Όλοι με τα θετικά και τα αρνητικά τους. Το πιο «δικό» μας πράγμα, όμως, είναι το Velvet Room. Το χουμε χτίσει από την αρχή σαν concep και art/music event και είναι απερίγραπτη η χαρά μας και η ικανοποίηση μας όταν βλέπουμε πόσο πολύ γουστάρουν όλες οι μπάντες και ο κόσμος, που έχουν περάσει από εκεί.

-Αν μπορούσατε να συνομιλήσετε και παίξετε μαζί με κάποιον μουσικό, που δεν βρίσκεται πια στην ζωή, ποιος θα ήταν; 

Θα θέλαμε να τρώγαμε και να πίναμε με τον Λέοναρντ Κοέν, τον Κασσαβέτη, τον Ε. Χ. Γονατά και τον Τσιτσάνη.

-Πως είναι τα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα της κρίσης; 

Τα πάντα είναι πολύ δύσκολα και απαιτούν πολύ δουλειά και «τρέλα». Κάθε μέρα δουλειά και αφοσίωση. Και πολύ βασικό… Συνεργασίες! Και αλληλοβοήθεια! Και ανεκτικότητα! Και Αλληλεγγύη! Η παραγωγή είναι σε πολύ υψηλά standards και είναι μεγάλη η χαρά μας να βλέπουμε συγκροτήματα και εικαστικούς να ταξιδεύουν συνέχεια και να παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε όλο τον κόσμο.

-Πιστεύετε πως θα είχατε περισσότερες μουσικές ευκαιρίες αν ζούσατε σε μία άλλη χώρα του εξωτερικού;

Ίσως ναι. Είναι διαφορετικό να είσαι εκεί όπου τα πράγματα συμβαίνουν. Από την άλλη κάθε τόπος έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σε διαμορφώνουν και αντλείς «υλικό» για την δουλειά σου. Όλα καλά είναι. Αρκεί να τα ζεις, να τα αφουγκράζεσαι, να σε ενδιαφέρουν και να τα δουλεύεις.

-Ποια είναι τα σχέδιά σας από εδώ και πέρα;

Έχουμε παρουσίαση του δίσκου μας σε Βερολίνο, Λονδίνο, Αθήνα και Παρίσι. Δουλεύουμε την επόμενη μας ταινία και ετοιμάζουμε και μια ατομική έκθεση για τον Μάρτιο.

—

Κεντρική Φωτογραφία άρθρου: ©Άγγελός Καλτσής

***

Info