Ο Πολιτιστικός Οργανισμός «ΑΙΩΝ» μετά την επιτυχή πορεία της παράστασης «Καμίγ Κλoντέλ: Το κύμα της τρέλας», στο θέατρο Μεταξουργείο …
την περασμένη Άνοιξη, συνεχίζει από 6 Δεκεμβρίου και κάθε Τρίτη την παρουσίαση της στο ίδιο θέατρο.
Το έργο βασίζεται στην αλληλογραφία της γλύπτριας με τον μεγάλο της έρωτα Αύγουστο Ροντέν, καθώς και με τον αδελφό της διπλωμάτη και συγγραφέα Πωλ Κλoντέλ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ησκηνοθεσία και η δραματουργική επεξεργασία είναι του Στέλιου Κρασανάκη, η μετάφραση της Ρούλας Τσιτούρη. Καμίγ είναι η Λυδία Φωτοπούλου, ενώ τα σκηνικά και τα κουστούμια σχεδιάστηκαν από τη Ντόρα Λελούδα. Το video έγινε από τον Χρήστο Δήμα και ο ηχητικός σχεδιασμός από τον Σπύρο Αραβοσιτά. Επιμέλεια κίνησης από την Αμάλια Μπέννετ. Φωτισμοί, Γιάννης Δρακουλαράκoς.
Η παράσταση παρακολουθεί τη διαδρομή της Καμίγ Κλoντέλ από τη δημιουργική της νιότη έως την παράφρονα «ώριμη ηλικία» και τον εγκλεισμό της για 30 χρόνια στο άσυλο έως το θάνατο της το 1943, ακολουθώντας τις μορφές και τις φόρμες που εκείνη πρώτη επινόησε.
Το κείμενο ιχνηλατεί τη συντριβή της γυναίκας-δημιουργού με τη θριαμβευτική δύναμη σε μια εποχή έντονα συντηρητική, που κυριαρχείται από κοινωνικές ανακατατάξεις και ανδροκρατούμενες αντιλήψεις.
Αναδεικνύονται οι συγκρουσιακές οικογενειακές σχέσεις, οι καταστροφικές θρησκευτικές εμμονές και προκαταλήψεις, τροχοπέδη στη δημιουργικότητα και την ορμή της νιότης συγκροτώντας το κύμα της τρέλας του μεσοπολέμου που φτάνει μέχρι την εποχή μας.
Η επιστολογραφία της Καμίγ Κλοντέλ, βασισμένη στο βιβλίο-αφιέρωμα του Jacques Cassar, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας από την ηθοποιό Jany Gastaldi στο Φεστιβάλ Νάξου 2008 που είχε ως θεματικό άξονα «Τέχνη και Τρέλα».
Φαίνεται πως ο Θεός της τέχνης χάρισε στην Καμίγ Κλοντέλ εκτός από το ταλέντο να δίνει μορφή και κάλλος στις ιδέες της, την δυνατότητα να εκφράζει τις σκέψεις της με λόγο καθαρό και αξιοθαύμαστο. Ούτε το ένα ούτε το άλλο όμως κατάφεραν να αποτρέψουν τον εγκλεισμό της για 30 έτη έως το θάνατο της το 1943, σε ψυχιατρικό άσυλο. Φαίνεται πως οι δυνάμεις της συντήρησης έχουν μεγαλύτερη δύναμη από εκείνες της πρωτοπορίας και πως υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει πρόσφορο έδαφος για διακρίσεις εις βάρος των γυναικών-καλλιτεχνών. Η Καμίγ συνθλίβεται ανάμεσα στον δυναμικό επιφανή δάσκαλο και αγαπημένο της Ροντέν και τον ανερχόμενο, φιλόδοξο συγγραφέα και πρέσβη αδελφό της, ανάμεσα στον πατέρα της, που την λάτρευε και την θεοσεβούμενη μητέρα της που ντρεπόταν για τη συμπεριφορά της.
Η νεαρή γλύπτρια λειτουργεί ως trickster, ως ζιζάνιο στον κύκλο του Ροντέν, στη συντηρητική οικογένεια της, στην αδιάλλακτη κοινωνία της εποχής της. Προκαλεί, διεκδικεί, χλευάζει. Καταφέρνει να σμιλέψει εξαιρετικά έργα και να δημιουργήσει τη δική της τεχνοτροπία με μεγάλη πνευματική πνοή, πριν βυθιστεί στο διωκτικό παραλήρημα και απογυμνωθεί από την διάνοια της, τη δημιουργική της ικανότητα.
Οι οικείοι της την αντιμετωπίζουν χωρίς επιείκεια και εφησυχάζουν μετά τον εγκλεισμό της στο άσυλο.
Την απορία μας, την οργή μας γι’ αυτήν την στάση απέναντι στην ανήσυχη δημιουργό, θελήσαμε να παρουσιάσουμε μέσα από την παράσταση που βασίζεται στις επιστολές της ακολουθώντας δικές της φόρμες. Επιστολές με δραματουργικό ενδιαφέρον, που αποτελούν μια ακόμη δημιουργική στιγμή της, μια απεγνωσμένη προσπάθεια επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.
Παρά την εμφανή βελτίωση της ασθένειάς της η οικογένειά της δεν ανταποκρίνεται.
Από παραμέληση στη περίοδο του πολέμου, παρά τις παρηγορητικές επιστολές των υπευθύνων προς τον αδελφό της, θεωρείται ότι κατέληξε η Καμίγ, η προικισμένη γυναίκα που διεκδίκησε το δικαίωμα να είναι γλύπτρια.
Η κραυγή της Κλοντέλ όπως αναδύεται από τις επιστολές της φαντάζει πιο επίκαιρη παρά ποτέ, ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου τα δυναμικά του κοινωνικού αποκλεισμού ενεργοποιούνται ξανά.
Στέλιος Κρασανάκης
Ψυχίατρος-Σκηνοθέτης