Carrie, της Kimberly Peirce

Μετά την εμβληματική ταινία του 1976 σε σκηνοθεσία του Brian De Palma, το Carrie – το παρθενικό, περίφημο μυθιστόρημα του δεξιοτέχνη του τρόμου Stephen King -επιστρέφει στη μεγάλη υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της ταλαντούχας Kimberly Pierce (Boys Don’t Cry).

Πρόκειται για μια νέα προσέγγιση του βιβλίου από την πένα του Roberto Aguirre- Sacasa (Glee, Big Love, Spider-Man: Turn Off the Dark μιούζικαλ) που σκοπεύει να καταδυθεί στην ψυχική άβυσσο των χαρακτήρων, αναθέτοντας τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην εκπληκτική Julian Moore και την ανερχόμενη Chlöe Grace Moretz (Hugo, Dark Shadows).

Σύνοψη

Ένα περιθωριοποιημένο κορίτσι ζει μαζί με τη φανατικά θρησκευόμενη μητέρα του, ενώ έχει ήδη ανακαλύψει ότι διαθέτει τηλεκινητικές ικανότητες. Όταν οι συμμαθητές της θα αρχίσουν να τη φοβερίζουν και να καταστρώνουν χοντροκομμένες φάρσες σε βάρος της, η Carrie θα φτάσει στα όρια της και θα εκδικηθεί τους πάντες την ημέρα του χορού του σχολείου.

Μια φορά και έναν καιρό…

Η ιστορία της Carrie μάς γυρνάει πίσω στο χρόνο. Ήταν Απρίλιος του 1974, όταν ξεκίνησε η λαμπρή καριέρα του Stephen King με την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός του, το Carrie. Διηγείται την τρομακτική ιστορία μια απροσάρμοστης μαθήτριας του λυκείου, της Carrie White που ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι έχει τηλεκινητικές ικανότητες. Πιεσμένη από τη δεσποτική και αυταρχική μητέρα της, αλλά και από τους συμμαθητές της, θα κορυφώσει την οργή της στον καθιερωμένο σχολικό χορό στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Εξαιτίας των συγγραφικών ικανοτήτων του Stephen King, το όνομα Carrie έχει γίνει παγκοσμίως γνωστό και είναι συνυφασμένο με επώδυνες καταστάσεις, δημόσιο εξευτελισμό και μια εκδίκηση βουτηγμένη στο αίμα. Αλλά πίσω από όλα αυτά, κρύβεται η συμπαθητική διάθεση του King σχετικά με εφήβους κοινωνικά απομονωμένους που βρίσκονται στο περιθώριο. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από δύο συμμαθήτριες του King, δύο υπαρκτά πρόσωπα. Μιας μοναχικής κοπέλας που είχε εξοστρακιστεί από τους συμμαθητές της, εξαιτίας της υπερβολικής θρησκευτικής αφοσίωσης των γονιών της και μιας δεύτερης κοπέλας που έζησε στο πετσί της την περιφρόνηση της ομήγυρης, επειδή ήταν εξαιρετικά φτωχή.

Εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του King που έγινε και bestseller, o Brian De Palma σκηνοθέτησε το 1976 την ομώνυμη ταινία. Το σενάριο ήταν του Lawrence D. Cohen. Η ταινία βασίστηκε στις σκέψεις του King σχετικά με την κοινωνική απομόνωση και την ανάγκη για αποδοχή. Το cast απαρτιζόταν από πρωτοεμφανιζόμενους τότε ηθοποιούς (Sissy Spacek, Amy Irving, John Travolta, Nancy Allen, William Katt, Betty Buckley), με εξαίρεση τη βετεράνο ηθοποιό Piper Laurie στο ρόλο της μητέρας της Carrie. Η ταινία περιείχε πρωτοποριακά εφέ και μια σοκαριστική κορύφωση που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου.

Δεκαετίες αργότερα, η ανάγκη για μια επαναπροσέγγιση του μυθιστορήματος, ήταν πιο επιτακτική από ποτέ. Η νέα γενιά κινηματογραφόφιλων έπρεπε να πάρει μια γεύση από το αρχικό μυθιστόρημα του King προσαρμοσμένο στο σήμερα. Το κλειδί για μια τέτοια απόπειρα είναι η επιλογή του σκηνοθέτη. Έτσι, οι παραγωγοί πλησίασαν την Kimberly Peirce (Boys Don’t Cry και Stop-Loss) αφού ήταν σίγουροι ότι θα είχε τις κατάλληλες ευαισθησίες, αλλά και την ικανότητα, για να υλοποιήσει το νέο Carrie.

Ο παραγωγός Kevin Misher αναφέρει χαρακτηριστικά, “το γεγονός ότι η Kim σκηνοθετεί αυτήν την ταινία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού έχει την ικανότητα να διαισθανθεί πώς νιώθει η πρωταγωνίστρια. Αυτό δίνει μια αυθεντικότητα στην ταινία. Η Kim ασχολείται ιδιαίτερα με άτομα που είναι στο περιθώριο”.

Σχετικά με την ταινία, ο Misher αναφέρει, “παρότι πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, το κυρίως θέμα που καταπιάνεται είναι η προσαρμογή ενός εφήβου σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον κατά το μεταβατικό στάδιο της ενηλικίωσης. Ένα θέμα που έχει παγκόσμιο χαρακτήρα”.  

Οι παραγωγοί έπρεπε να δημιουργήσουν μια ταινία που να ανταποκρίνεται στο “τώρα”. Είχαν να δώσουν μια πιο σύγχρονη οπτική ματιά και χροιά. Σε αυτό βοήθησε η τεχνολογία και τα social media που είναι οι πιο άμεσοι τρόποι επικοινωνίας των νέων μεταξύ τους σήμερα. Ο παραγωγός Kevin Misher μάς αναλύει την οπτική του, “αυτό που κάνει το βιβλίο του King τόσο επίκαιρο σαράντα χρόνια μετά και ίσως και σαράντα χρόνια από τώρα είναι ότι καταπιάνεται με θέματα που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Έτσι, παρ’ όλο που θέλαμε να είμαστε αρκετά κοντά στο σήμερα, δεν επιθυμούσαμε να χάσουμε αυτή τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει το βιβλίο του King”.

H Peirce προκειμένου να σκηνοθετήσει μια νέα version του Carrie διάβασε ξανά και ξανά το μυθιστόρημα του King. Σχολιάζει χαρακτηριστικά, “Ο King είναι απίστευτος. Αμέσως με συνεπήρε η ικανότητα που διαθέτει να εμβαθύνει στις πιο απόκρυφες επιθυμίες και φόβους μας”.

Αναφορικά με την ταινία του Brian De Palma η σκηνοθέτρια σχολιάζει, “η διαχρονικότητα του βιβλίου του King είναι τόσο μεγάλη, ώστε υπάρχει άπλετος χώρος και για τις δύο ταινίες να συνυπάρξουν”. Ενώ σχετικά με τον ίδιο τον De Palma, σπεύδει να τονίζει, “είμαι fan του De Palma. Έφτασα μάλιστα μέχρι το σημείο να τον καλέσω, για να τον ρωτήσω πώς θα ένιωθε, αν έπαιρνα μέρος σε αυτό το project. Εκείνος θεώρησε ότι ήταν υπέροχη ιδέα και μας έδωσε την ευχή του.”

Σκηνοθεσία: Kimberly Peirce
Σενάριο: (Βασισμένο σε βιβλίο του Stephen King) Roberto Aguirre-Sacasa
Παταγωγός: Kevin Misher
Παίζουν: Chloe Grace Moretz, Judy Greer, Portia Doubleday, Alex Russell, Gabriella Wilde, Ansel Elgort, Julianne Moore

Διάρκεια: 100΄