Είναι γεγονός! Το βιβλίο που οι φανατικοί αναγνώστες της Cassandra Clare περιμέναμε με αγωνία, βρίσκεται πλέον στα …
Της Γιώτα Παπαδημακοπούλου
χέρια μας και άπαξ και το πιάσει κανείς, δεν θα το αφήσει μέχρι να φτάσει στην τελευταία σελίδα. Διατηρώντας το χαρακτηριστικό της συγγραφικό στυλ αλλά παράλληλα, υιοθετώντας μια διαφορετική μορφή αφήγησης, η Clare, επιχειρεί να περάσει σε ένα νέο επίπεδο, τόσο η ίδια, όσο και η ιστορία της. Αυτό βέβαια, έχει ένα καλό κι ένα κακό. Θα βρει θερμούς υποστηρικτές, που ήθελαν να επικεντρωθεί περισσότερο και σε λοιπούς χαρακτήρες, πέραν της Κλέρι και του Τζέις αλλά, την ίδια στιγμή, θα βρει και πολέμιους οι οποίοι, είναι τόσο πολύ συνδεδεμένοι με το ζευγάρι και τη δραματική τους μοίρα που αγωνιούν λεπτό το λεπτό, για την εξέλιξη της σχέσης τους η οποία, στην προκειμένη, δεν βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Προσωπικά, ανήκω στην πρώτη κατηγορία αναγνωστών.
Η ιστορία μας, ξεκινάει δύο εβδομάδες μετά από το χρονικό εκείνο σημείο που μας άφησε η “Πόλη Των Έκπτωτων Αγγέλων”. Ο Τζέις και ο Σεμπάστιαν έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, το Κονκλάβιο έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό προκειμένου να τους εντοπίσει, χωρίς ωστόσο καμία επιτυχία ενώ η Κλέρι, ανακρίνεται συνεχώς, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν κάτι που ίσως γνωρίζει και διστάζει να αναφέρει. Η απουσία του Τζέις, είναι δυσβάσταχτη για εκείνη και η αγωνία της για το αν είναι ζωντανός κι αν είναι καλά, επισκιάζει οτιδήποτε άλλο. Όταν ο Τζέις εμφανίζεται τελικά μπροστά της, καταλαβαίνει από την πρώτη κιόλας στιγμή πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά μαζί του. Έχει ακολουθήσει τον Σεμπάστιαν αλλά όχι με τη βία. Ανάμεσά τους, έχει δημιουργηθεί ένας δεσμός, που δεν του επιτρέπει να έχει ελεύθερη βούληση, να είναι ο εαυτός του. Μηχανικά ακολουθεί το διεστραμμένα σχέδια του ετεροθαλούς αδερφού του, γεγονός που τρομάζει την Κλέρι χωρίς ωστόσο, να διστάσει να τον ακολουθήσει έχοντας κατά νου δύο πράγματα. Να λυτρώσει τον Τζέις από τα δεσμά που τον δένουν με τον Σεμπάστιαν και να ανακαλύψει τα σκοτεινά σχέδια του δεύτερου προκειμένου να τον εμποδίσει.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Την ίδια στιγμή, οι φίλοι της, που έχουν μείνει πίσω, προσπαθούν από τη δικιά τους μεριά να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν ώστε να βρουν έναν τρόπο να σκοτώσουν τον Σεμπάστιαν, βάζοντας τέλος μια και καλή στην παράνοιά του, χωρίς ωστόσο να βλάψουν τον Τζέις που ακόμα κι αν δεν είναι ο εαυτός του, δεν παύει να είναι ένα πρόσωπο για το οποίο νοιάζονται και που το αγαπούν. Παράλληλα, προσπαθούν να λύσουν τα προσωπικά τους θέματα, να ξεκαθαρίσουν τη συναισθηματική θολούρα που κυριεύει το μυαλό και τις ψυχές τους. Έχουν συναισθήματα, βαθιά και ειλικρινή, για τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα τους όμως, οι καταστάσεις ορισμένες φορές είναι τέτοιες που οι άνθρωποι κυριεύονται από φόβο και ανασφάλεια, διστάζοντας να εξωτερικεύσουν και να εκφράσουν τα όσα συμβαίνουν μέσα τους. Πρέπει λοιπόν να βρουν το κουράγιο να αποφασίσουν τι θέλουν οι ίδιοι και τι περιμένουν από τους άλλους, να μιλήσουν και να διεκδικήσουν, να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους και τελικά, να τολμήσουν γιατί ευτυχία δεν έρχεται εύκολα και γρήγορα αλλά, είναι κάτι που το κατακτάς μέρα τη μέρα.
Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, βλέπουμε ότι υπάρχει μια ισότιμη κατανομή χρόνου της ιστορίας, στους πρωταγωνιστές συνολικά. Δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, είναι όλοι ίσοι και οι ατομικές, προσωπικές τους ιστορίες, είναι εξίσου σημαντικές με τον κορμό της κύριας ιστορίας καθώς, τελικά, τον επηρεάζουν με άμεσο και δραστικό τρόπο. Οι επιλογές που θα κάνουν, οι αποφάσεις που θα πάρουν, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, τόσο όσον αφορά τα τρέχοντα γεγονότα, όσο και αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν στο έκτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς. Καλούνται να επιλέξουν στρατόπεδα, να αποφασίσουν σε ποιανού το πλευρό θα αγωνιστούν και τελικά, τι είναι αυτό που έχει γι’ αυτούς, μεγαλύτερη σημασία να παλέψουν. Θα μείνουν πιστοί στα ιδανικά τους, στην ενότητα, ή θα βάλουν τα προσωπικά συμφέροντα και τις επιθυμίες τους πάνω από το κοινό καλό; Θα υπερασπιστούν τη γενιά τους με όποιο κόστος, ή θα δειλιάσουν μπροστά στο φόβο της απώλειας;
Η Clare με την αφήγησή της, για άλλη μια φορά, μας προκαλεί έντονα, αντιμαχόμενα συναισθήματα. Δεν διστάζει να θέσει ερωτήματα, ούτε να παίξει σε πολλαπλά ταμπλό. Όπως είπα και πιο πάνω, αυτό είναι ένα ρίσκο που ίσως να μην ενθουσιάσει το σύνολο των αναγνωστών της αλλά προσωπικά, με συνεπήρε. Μπορεί όσον αφορά την Κλέρι και τον Τζέις να μην έχουμε δραματικές εξελίξεις, κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει και για τους υπόλοιπους, οι οποίοι οδηγούνται στα όρια των αντοχών και της ηθικής τους. Και δεδομένου ότι πολλά ζευγάρια έχουν φανατικούς υποστηρικτές, δεν μπορούν παρά αυτοί τουλάχιστον, να ικανοποιηθούν από το αποτέλεσμα, που τους δίνει περισσότερα στοιχεία και δεδομένα απ’ ότι έκανε μέχρι σήμερα. Επιπλέον, μέσα από τις συναισθηματικές τους συγκρούσεις και τις εξελίξεις που τρέχουν γύρω τους, οδηγούμαστε σε μια νέα, θανάσιμη εποχή, που αναμένεται να ρίξει την αυλαία της με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, χωρίς να μας αφήνει σαφή περιθώρια για το τι να περιμένουμε.
Συγκριτικά με τα προηγούμενα τέσσερα βιβλία της σειράς, η “Πόλη Των Χαμένων Ψυχών”, έχει σαφώς πιο περιορισμένη δράση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μειώνεται η αγωνία μας στο ελάχιστο. Μπορεί οι μάχες να μην είναι πλούσιες και δραματικές όμως σκοπός της Clare ήταν, ξεκάθαρα, να οδηγήσει τους αναγνώστες σε ένα νέο επίπεδο λογοτεχνική συνείδησης, να τους επιτρέψει να εμβαθύνουν στους χαρακτήρες και τις ανάγκες τους, τα πάθη και τις αδυναμίες τους που άλλες φορές τους οδηγούν σε σωστές και άλλες, σε λανθασμένες, καταστροφικές αποφάσεις. Μπορεί οι Κυνηγοί των Σκιών να κρατάνε από το γένος των Αγγέλων όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχουν τη χάρη και την συμπαράστασή τους. Και μπροστά στην τελική κρίση, στην ολοκληρωτική σύγκρουση του σκοταδιού με το φως, ποιος θα καταφέρει τελικά να βγει νικητής; Και αν τελικά το φως κερδίσει, θα γίνει χωρίς απώλειες, ή θα αναγκαστεί ο καθένας από τους χαρακτήρες να θυσιάσει κάτι πολύτιμο; Όχι μόνο τον ίδιο του τον εαυτό ως άτομο αλλά, ως συνείδηση και πνεύμα; Υπομονή φίλοι μου μέχρι το 2014.