Στη νέα της ατομική έκθεση με τίτλο: “ chaos and order “ η καλλιτέχνης Ειρήνη Ηλιακοπούλου κάνει μία μεγάλη στροφή σε σχέση με τις προηγούμενες ενότητες δουλειάς της, από την παραστατική στην ανεικονική ζωγραφική. Παρουσιάζει έργα μικτής τεχνικής με συνδυασμό ζωγραφικής και κολλάζ όπου οι ύλες, κυρίως αποκόμματα υφάσματος και νήματα, καταλαμβάνουν πρωτεύοντα ρόλο στις συνθέσεις της.
Η αποδόμηση, η χρωματική επεξεργασία, η ανασύνθεση του υλικού, επιτρέπει στην καλλιτέχνιδα να το ανάγει σε εικαστική μορφή. Στόχος της η διερεύνηση της αντιστοιχίας της ύπαρξης του σχήματος ‘χάος – τάξη’ μέσα στους νόμους της φύσης, στην ανθρώπινη ζωή και στην καλλιτεχνική διαδικασία. Αφηγείται ένα εμπνευσμένο ταξίδι στον κόσμο που είναι τόσο κόσμος, κόσμημα δηλαδή, όσο και χάος.
Εκτιμά την τάξη έναντι του χάους ως τον θεμελιώδη αγώνα του σύμπαντος, ως τη μάχη της δημιουργίας ενάντια στην εντροπία. Πειραματίζεται με τη συνύπαρξη και την ισορροπία αυτών των αντιθέσεων, τη φυσική τάση για την αποδιοργάνωση, ή την επιθυμητή διαταραχή και την πρόκληση της αταξίας, όταν η τάξη είναι ανεπαρκής. Θεωρεί αυτή την μεταλλαγή απαραίτητο στοιχείο για το ευφάνταστο ταξίδι που δίχως αυτό που θεωρείται ζωντανό, θα απέβαινε απολύτως στατικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δημιουργεί το γενεσιουργό περιβάλλον για μια νέα εξελικτική ισορροπία, μεταβάλλοντας απρόσμενα τα αρχικά δεδομένα και μελετά με την εικαστική της δραστηριότητα τόσο τη διαδικασία της ανατροπής της ορθολογικότητας, όσο και την ποιότητα που διαφεύγει από την αδιέξοδη μονοτονία άκαμπτων εννοιών. Εκφράζει με τη γλώσσα της Τέχνης ένα πολυδιάστατο συμβάν επιτρέποντας την ανάδυση νέων νοημάτων.
Οι αναζητήσεις της συγκεκριμένης σειράς έργων είναι σε διάλογο με τη δουλειά όλων αυτών των σπουδαίων καλλιτεχνών του μοντερνισμού και της arte povera αλλά και πιο σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως η Louise Bourgeois και το έργο της “ Ode a l’oublie ”, οι οποίοι μελέτησαν την Αφαίρεση, τη φόρμα, το σχήμα, τη σύνθεση, παράλληλα με την ύλη και την υλικότητα του έργου Τέχνης.
Εν κατακλείδι τα έργα που κινούνται ανάμεσα στις απόλυτα μελετημένες και σφιχτά οργανωμένες συνθέσεις και στην ελευθερία που οδηγεί η ίδια η γραμμή – γραφή τον καλλιτέχνη, αφήνουν τον θεατή να επιλέξει ο ίδιος τι είναι αυτό που θα δει συνδημιουργώντας την εικαστική τους οντότητα με τη δική του φαντασία.
