Μπαίνοντας στο στενό της Αναξαγόρα, στο κέντρο της Αθήνας, η πρώτη εντύπωση ήταν άκρως θετική. Νεαρός κόσμος περίμενε υπομονετικά στα σκαλιά του παλιού τυπογραφείου, μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες, για την ζωντανή εμφάνιση των Chinese Basement και του μουσικού συνοδοιπόρου τους για το συγκεκριμένο λαιβ, Στάθη Ντόβα.
Από τον Μιχάλη Χρυσό
Η προσέλευση ήταν ικανοποιητική, η σκηνή του Ρομάντσου έτοιμη και εμείς είχαμε αρκετό χώρο για να κουνηθούμε και να χορέψουμε. Την είσοδο του, λίγο μετά της δέκα, έκανε ο νεαρός τραγουδοποιός Στάθης Ντόβας. Χωρίς πολλά λόγια πήρε την κιθάρα του και μας έβαλε δειλά – δειλά στον μουσικό του κόσμο. Μίνιμαλ συνθέσεις με κύρια δύναμη τους την τρομερή ερμηνεία του, την εκφραστικότητα και την ομολογουμένως εκπληκτική ευχέρεια στο χτίσιμο μελωδιών αλλά και ξεσπασμάτων στην κιθάρα. Στίχος σαρκαστικός- πολιτικός που μας μετέφερε άμεσα στην εποχή που ο Νικόλας Άσιμος ‘’ενοχλούσε’’ με την κιθάρα του κάθε υποψιασμένο αυτί.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σαράντα λεπτά έντονων ερμηνευτικά στιγμών ήταν αρκετά να χειροκροτήσουμε τον Στάθη και να υποκλιθούμε στην αλήθεια των στίχων του και το θάρρος που είχε να ανοίξει μια άκρως ‘’ηλεκτρική’’ και γκαζωμένη μπάντα, μόνο με την κιθάρα του.
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα την σκηνή γέμισαν οι Θεσσαλονικείς Chinese Basement. Σε αυτήν την εμφάνιση τους βρήκαμε σε πλήρη απαρτία. Κιθάρα, μπάσο, ντραμς, ρόδα και ηλεκτρονικά pads ήταν στην θέση τους. Εκείνη την στιγμή με μια γρήγορη ματιά γύρω σου έβλεπες το ρομάντσο να έχει πια αισθητά περισσότερο κόσμο που η ηλικία του δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια. Γεγονός σαφώς θετικό για αυτό το γκρούπ που χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει το κοινό του.
Ένα ‘’καλησπέρα’’ ήταν αρκετό για να δηλώσει την έναρξη του σετ. Τα πρώτα λεπτά κύλησαν με ένα ντραμιστικό σόλο, που υποβοηθήθηκε από την συμμετοχή ενός ακόμα κρουστού τύμπανου και της ρόδας. Το ζέσταμα με χαμηλότερου ρυθμού κομμάτια ήταν γρήγορο, ίσα ίσα για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη της ρόδας, των λιτών ηλεκτρονικών ήχων και το απίστευτο δέσιμο που έχουν αποκτήσει οι μουσικοί μεταξύ τους.
Ο πρώτος δίσκος είχε την τιμητική του. Έτσι και αλλιώς η μπάντα βρίσκεται σε δημιουργική φάση και ήδη έχει ‘’ανεβάσει’’ στο ίντερνετ μέρος από το καινούργιο υλικό. Λυρικότητα, απίστευτη ένταση και μια ωμή δύναμη μελωδίας και τυμπάνων είναι το μίγμα της μουσικής τους. Μεγάλο μέρος στην έντονη παρουσία τους δίνει ο ‘’μπροστάρης’’ τους με την ιδιαίτερη χροιά του και την ενέργεια του μπροστά στο μικρόφωνο. Μεγάλα μέρη πανκ ρεαλισμού, μικρή δόση ψυχεδελικών γκρουβάτων μοτίβων, φωνητικές ταλαντεύσεις σε grunge μονοπάτια, όλα μαζί δεμένα σε ‘’πειραγμένες’’ συνθέσεις έτσι ώστε να μην μπορείς να προβλέψεις το επόμενο δευτερόλεπτο ακρόασης τους.
Σαν σύνολο οι Chinese Basement πλέον είναι ολοκληρωτικά δεμένοι, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και θράσος για αυτό που κάνουν. Όλα τα παραπάνω τους δίνουν μια ξεχωριστή θέση στο πλήθος των εγχώριων συγκροτημάτων και προσωπικά τους κατατάσσουμε σε αυτά που ,είτε σου αρέσουν είτε όχι, δεν γίνεται να μην σου τραβήξουν το ενδιαφέρον.