Cogito. / "I Think, Therefore I Am A Rhinoceros": Έκθεση της Μαρίας Κριαρά στη γκαλερί CAN

Η γκαλερί CAN φιλοξενεί την ατομική έκθεση της Μαρίας Κριαρά, Cogito./”I Think, Therefore I Am… A Rhinoceros”, από 26 Ιουνίου 2014 έως 13 Σεπτεμβρίου 2014.

Στην πρώτη της ατομική έκθεση στην Αθήνα η εικαστικός και αρχιτέκτονας Μαρία Κριαρά (γ.1982) παρουσιάζει μία σειρά από εντυπωσιακά, ακριβή σχέδια με μολύβι σε χαρτί και μία προβολή βίντεο.

Μέσα από μία εικονογραφία της ιστορίας, της ιστορίας της επιστήμης και της ιστορίας της τέχνης, η δουλειά της Κριαρά κλείνει πονηρά το μάτι στην ιστορία των αναπαραστάσεων, των ερμηνειών και των διαψεύσεών τους.

Ο τίτλος της έκθεσης Cogito (=νομίζω), έχει πολλαπλές αναφορές σε αυτή την ιστορία του “νομίζειν” αλλά και άμεση αναφορά στον Ρινόκερο του Dürer, το γνωστό χαρακτικό του μεγάλου ζωγράφου το οποίο βασισμένο αποκλειστικά σε γραπτές μαρτυρίες και πρόχειρα σκίτσα τρίτων (ο ίδιος ο Ντύρερ όπως και η πλειοψηφία των Ευρωπαίων το 1515 δεν είχαν δει ποτέ ρινόκερο από κοντά) και παρ΄ότι αναπαριστά το ζώο ως φέρων πανοπλία και διάφορα άλλα σχεδόν φουτουριστικά εξαρτήματα, θεωρείτο η πιστή αναπαράσταση του ρινόκερου για περίπου 3 αιώνες.

Ταξινομημένα σε ζευγάρια, τριάδες ή τετράδες τα σχέδια της με την τρομακτική, σχεδόν φωτορεαλιστική σχεδιαστική δεξιοτεχνία που τα διακρίνει, αρθρώνονται σε μικρά σύνολα με “εκλεκτικές συγγένειες” σχηματίζοντας έναν αστερισμό από εικόνες με σαφείς αναφορές στον Άτλαντα της Μνημοσύνης του Aby Warburg, ένα από τα πιο αξιοπερίεργα αντικείμενα στην ιστορίας της τέχνης που αποτελεί μία καλειδοσκοπική και αινιγματική αναδιάταξη του γερμανού ιστορικού τέχνης και θεωρητικού βασισμένη στην έρευνα και το διαλογισμό μιας ολόκληρης ζωής γύρω από την εικόνα.

Αυτό το έργο όπως και το έργο της Κριαρά στο συνολό του προτείνει ουσιαστικά μία εικονολογία που σχηματίζεται στο διάστημα ανάμεσα σε δύο εικόνες. Μία αναχρονιστική Discordia concors. Τα αντικρουόμενα ή ετερόκλητα στοιχεία που συνθέτουν το κάθε σχέδιο δημιουργούν μία αρμονική αντιπαλότητα, μία περίεργη αρμονία μεταξύ εικόνων που σε πρώτη ανάγνωση δεν έχουν τίποτα κοινό και σε μία δεύτερη ή τρίτη καθιστούν τόσο οράτό το αόρατο και το αόρατο ορατό κάνοντας προβολές στο στενό αλλά φωτεινό αυτό διάστημα μεταξύ των εικόνων.

Σαν αμάλγαμα επιστήμης και δεισιδαιμονίας, γνώσης και πληροφορίας, λανθασμένης ή επαληθευμένης κάπου ανάμεσα στην αλήθεια που κατοικεί στην εικόνα και τη μνήμη, η καλλιτέχνιδα όπως και ο Warburg διαπραγματεύονται το επιστημονικό και ιστορικό αρχείο μετατρέποντάς το σε ένα κινούμενο έργο τέχνης. Τίποτα πια δεν μεταφέρει την πληροφορία που νομίζαμε αρχικά και όλα αναμένουν μία ερμηνεία, μετατρέποντας συνεχώς, όπως έγραψε ο Karl Kraus μιλώντας για τους αληθινούς καλλιτέχνες, τη λύση σε αίνιγμα.

Βιογραφικό

Η Μαρία Κριαρά γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1982. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (2006), στο Μουσείο Tinguely (Βασιλέια, Ελβετία), στο Dynamo Project Space, στο Κολλέγιο DEREE, στο RemapΚΜ, κ.α.

Μέσα από ένα πρωτόκολλο αυστηρού σχεδιασμού και αυτοπεριορισμού κάπου μεταξύ μανίας και άσκησης ζεν, η καλλιτέχνιδα εξερευνά τα ακραία όρια της προσωπικής ερμηνείας της πραγματικότητας που μπορεί να γονιμοποιήσει σκέψεις γύρω από τη συνοχή του κατακερματισμένου και το αφηγηματικό φορτίο των αναπαραστάσεων.