Νομίζεις ότι μπορείς να ακούσεις τον χυμό των δέντρων να στάζει, τα ζουζούνια να ηχούν, τα μικρά φυτά να φυτρώνουν από την γη. Το γρασίδι κουνιέται με τον αέρα. Τα φύλλα πέφτουν. Μέχρι που όλα καλύπτονται από ένα χρυσοκίτρινο πέπλο πρωινού φωτός. Όλο είναι βασισμένο στην φύση.
Το “Colors” είναι το νέο album του Christopher von Deylen a.k.a Schiller.
Ο μουσικός, συνθέτης και παραγωγός ταξίδεψε όλο τον κόσμο με τα υπάρχοντά του για μερικά χρόνια μέχρι που έφτασε στην άκρη του βόρειου Γερμανικού δάσους. Μέσα στα χρόνια έχει δουλέψει πολλές φορές πάνω στην ιδέα ενός δίσκου βασισμένου στο πιάνο. Σύνθεσε. Έκανε μία παύση. Κοίταξε έξω. Για πολύ καιρό πίστευε πως όσο πιο αστικό το περιβάλλον τόσο περισσότερες θα ήταν οι ιδέες. Αλλά ενώ στεκόταν παρατήρησε ότι οι ιδέες προέρχονται μέσα από τον εαυτό μας. «Όσο πιο ήσυχα είναι γύρω μου, τόσο καλύτερα μπορώ να ακούσω. Θέλει κουράγιο, αλλά η απουσία των πάντων δουλεύει καλύτερα».
Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος του καλλιτέχνη με το πραγματικό του όνομα, αναδεικνύοντας τον στιλιστικό του αναπροσανατολισμό. Σε αυτή την δουλειά τον βρίσκουμε να αναπηδάει ομαλά από ήρεμες μελωδίες στο πιάνο σε ατμοσφαιρικούς, ηλεκτρονικούς και synthwave ήχους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όταν ήταν 6 χρονών, ο Christopher Von Deylen, που αργότερα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και έφερε πίσω Χρυσά και Πλατινένια βραβεία, έλαβε το πρώτο του πιάνο για τα Χριστούγεννα. Στην αρχή δεν φάνηκε να έχει πολύ πάθος για το όργανο. Το να διαβάζει παρτιτούρες δεν ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην διαδικασία του να δημιουργεί μουσική. Ο ίδιος λέει πως το να παίζει συνθέσεις άλλων δεν του φαινόταν τόσο ιδιαίτερο. Όσα περισσότερα μαθαίνει για κάτι, τόσο λιγότερο βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό. Αυτό είναι κάτι για το οποίο είναι σίγουρος μέχρι και σήμερα. Χρειάζεται μία αίσθηση αφέλειας. Αλλά το να παίζει πλήκτρα είναι κάτι που δεν τον άφησε ποτέ.
«Για πολύ καιρό ένιωθα πως είναι αλαζονικό να κάθεσαι σε ένα μεγάλο πιάνο. Υπήρχαν συνεργασίες, όπως για παράδειγμα με τον Lang Lang, για τον οποίο συνέθεσα ένα έργο που ήταν τόσο περίπλοκο που δεν θα μπορούσα ποτέ να το έχω παίξει ο ίδιος», λέει ο von Deylen. Μόνο όταν γύρισε στην φύση και παρατήρησε τοπία απέκτησε μία καινούρια σχέση με το πιάνο. Έτσι δημιουργήθηκε το album “Colors”, ένας συνδυασμός αναλογικού πιάνο και ηλεκτρονικών ήχων. Προσωπικό, δυναμικό, ήσυχο αλλά και ηχηρό.
«Προσπάθησα να πετύχω ένταση μέσα από αντίθεση», λέει ο μουσικός, περιγράφοντας πως ο αναλογικός και ο ψηφιακός ήχος εναλλάσσονται σε αυτές τις ηχογραφήσεις. «Αν κοιτάξεις ένα δέντρο, για παράδειγμα, αυτό που είναι προφανές με μία ματιά είναι ο κορμός. Αλλά στην πραγματικότητα, χωρίς κλαδιά ένα δέντρο θα ήταν ημιτελές. Το δέντρο γίνεται δέντρο γιατί δύο μέρη έρχονται μαζί: ο κορμός και τα κλαδιά». Έτσι βλέπει τον νέο του δίσκο. Το έργο παιχνιδιάρικα μπαίνει μέσα σε σχήματα της φύσης, παρόλο που αυτό που ακούνε οι ακροατές δεν υπάρχει στην φύση. Αυτό του δίνει μία παρθένα ποιότητα με μία ξεκάθαρη ανθρώπινη παραλλαγή. Το δάσος ίσως να εκπροσωπεί τον ρομαντισμό και την μελαγχολία. Η φύση είναι η βάση γι’ αυτές τις συνθέσεις, αλλά η αναπαραγωγή των νατουραλιστικών μοτίβων δίνει χώρο σε μονοπάτια καθαρής ηλεκτρονικής μουσικής. Στο έργο “Heliotrope” ο τόνος είναι σαν νερό. Νομίζεις ότι βουτάς προς τον ήλιο με ανοιχτά μάτια. Το ομότιτλο track, “Colors”, είναι σαν ένας ολόκληρος χρόνος με όλα τα διαφορετικά χρώματα και διαθέσεις. Στο “Euphoria” το beat είναι σαν να στάζει από προσωπικές ηχώ.
Κατά την διάρκεια της παραγωγής, ο von Deylen πάντα σηκωνόταν πολύ νωρίς και με καφέ στο χέρι έβλεπε το δάσος να ξυπνά και παρατηρούσε τα χρώματα να αλλάζουν, ένα βασικό θέμα στα έργα που δημιουργήθηκαν στο στούντιο του. Ήταν στο δικό του στούντιο που ηχογράφησε τα 10 tracks του βασικού δίσκου και ενορχήστρωσε 12 live εκδοχές και ένα concert film για την Limited Super Deluxe Version του “Colors”. Χρησιμοποίησε το πιάνο αποφασίστηκα χωρίς να του συμπεριφέρεται σαν να είναι ένα απομονωμένο στοιχείο. Αυτό επιτρέπει στο πιάνο να ακούγεται συναισθηματικό. Ο δίσκος επίσης φαίνεται σαν μία περιοδεία στην ιστορία της electronica, στην οποία ο καλλιτέχνης προσθέτει ακόμα κάτι καινούριο με αυτή την δουλειά.
«Έκανα τα σημεία του πιάνου ξεκάθαρα, να μπορούν να στέκονται μόνα τους.Δεν χρειάζεται να έχει περίπλοκη αντίληψη για να ακούσεις τα χρώματα στην μουσική».
Η συναισθηματική ατμόσφαιρα πολλές φορές καθορίζει το πως ακούγεται η μουσική. Το νοσταλγικό συναίσθημα ενός ρεφραίν, για παράδειγμα, μπορεί να μετατρέψει χαρούμενες ηλιαχτίδες σε μία μελαγχολική ομίχλη. Αλλά με τον von Deylen είναι ακριβώς το αντίθετο. Στο “Colors” η διάθεση που δημιουργείτε στον καθέναν όταν το ακούσει δημιουργεί την μουσική. Τα έργα μπορούν να κάνουν τις ηλιαχτίδες να λάμψουν ένα φωτεινό πορτοκαλί ή να μετατρέψουν το χρώμα της βροχής σε αναζωογονητικό μπλε. Εξαρτάται από το πως νιώθεις εκείνη την στιγμή.
Κυκλοφορεί 16 Οκτωβρίου από την Panik Records και την Sony Music.