Η παράσταση «Compassion. The History of the Machine Gun» σε σκηνοθεσία Milo Rau με το Schaubühne Berlin Theatre, θα παρουσιαστεί στα 51α Δημήτρια, στις 5 Οκτωβρίου 2016 στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Το περασμένο καλοκαίρι η μοίρα των προσφύγων, συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη και αναρίθμητοι διανοούμενοι και πολιτικοί εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική που υποφέρουν. Εικόνες από τους πνιγμένους στις παραλίες της Μεσογείου ή των θυμάτων του Εμφυλίου και των ασθενειών στην Κεντρική Αφρική, η κρίση και οι καταστροφές της εποχής κυριαρχούν στο Facebook, στην τηλεόραση και στον Τύπο.
Στο έργο «Compassion. The History of the Machine Gun» ο Milo Rau –ίσως από τα πιο «δυνατά» ονόματα της Ευρώπης στην σκηνοθεσία επί του παρόντος- και το διάσημο Schaubühne Berlin Theatre -το μεγαλύτερο γερμανικό επιχορηγούμενο θέατρο- μας ταξιδεύουν σ’ αυτά ακριβώς τα «καυτά» πολιτικά σημεία των καιρών μας. Στις μεσογειακές διαδρομές των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και τις εμφύλιες εμπόλεμες ζώνες στο Κονγκό.
Πρόκειται για μια παράσταση -ντοκιμαντέρ με μορφή διπλού μονολόγου. Ο σκηνοθέτης βάζει την ηθοποιό Ursina Lardi (με καταγωγή η ίδια από την Ελβετία) να δείχνει σε μια μεγάλη οθόνη εικόνες –συμπεριλαμβανομένης και της εικόνας του 3χρονου Aylan Kurdi– επιστρέφοντας από μια αποστολή στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Ο λόγος της Lardi εναλλάσσεται με τις αφηγήσεις της έτερης συναδέλφου της Consolate Sipérius (με ρίζες από την Αφρική), που ο Rau τη θέλει να μας αποκαλύπτει ότι η οικογένειά της έπεσε θύμα γενοκτονίας το 1990. Σημειώστε δε, ότι τα κείμενα είναι βασισμένα σε αληθινές συνεντεύξεις από μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, αλλά και κληρικούς και θύματα πολέμου στην Αφρική και την Ευρώπη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Μια παράσταση, που σκόπιμα περιηγείται σε αντικρουόμενα πεδία: Πως αντέχουμε τη μιζέρια των άλλων και γιατί την παρακολουθούμε; Γιατί ένας νεκρός στις πύλες της Ευρώπης υπερισχύει χιλιάδων νεκρών στις εμφύλιες ζώνες του Κονγκό; Το έργο «Compassion. The History of the Machine Gun» όχι μόνο ανιχνεύει τα όρια της συμπόνιας, αλλά και τα όρια του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Ο Rau στρέφει την προσοχή από την προσφυγική κρίση στις πραγματικές αιτίες της, στις εμφύλιες συρράξεις στην Αφρική και εν τέλει στις ίδιες τις δυτικές κοινωνίες, που δομημένες πάνω σε ιμπεριαλιστικές ορμές και οικονομικά συμφέροντα φέρουν και αυτές ευθύνη.
Ο Milo Rau (1977, Βέρνη) δουλεύει ως ανεξάρτητος σκηνοθέτης και συγγραφέας από το 2003, ενώ το 2007 ίδρυσε την εταιρεία θεατρικών και κινηματογραφικών παραγωγών με τον ευφάνταστο τίτλο «International Institute of Political Murder» (IIPM). Έχοντας μεταξύ άλλων και σπουδές Κοινωνιολογίας στο βιογραφικό του, εκδηλώνει επανειλημμένα μέσα από τις δουλειές του ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κοινωνικοπολιτικά θέματα, για το θέμα των συνόρων, της μετανάστευσης, των διακρίσεων και του ρατσισμού. Εξάλλου, έχει «καλύψει» ως δημοσιογράφος τον πόλεμο στη Ρουάντα, γενοκτονίες στην Αφρική και εθνοκαθάρσεις, αλλά δε σταματά εκεί. Ο Rau τα ανεβάζει στη σκηνή σε μια δική του προσπάθεια να φέρει στο φως την αλήθεια.
Όσον αφορά στο Schaubühne Berlin Theatre ιδρύθηκε το 1962. Από το 1999 καλλιτεχνικός διευθυντής του είναι ο Thomas Ostermeier, στη θητεία του οποίου έχει δημιουργηθεί ένα σχήμα από μόνιμα απασχολούμενους ηθοποιούς, οι οποίοι δουλεύουν εκ τότε από κοινού. Ας σημειωθεί ότι το θέατρο μετρά τουλάχιστον 10 πρεμιέρες κάθε σεζόν, παράλληλα μ ‘ένα εναλλασσόμενο ρεπερτόριο 30 παραγωγών, γεγονός που το κατατάσσει σ’ ένα από τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά σχήματα της Ευρώπης.
Συνδιοργάνωση με Geothe Institut Thessaloniki.
Ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Milo Rau
Σκηνικά και κοστούμια: Anton Lukas
Βίντεο και ήχος: Marc Stephan
Δραματουργία: Florian Borchmeyer
Ερευνα – δραματουργική επεξεργασία: Mirjam Knapp, Stefan Bläske
Φωτισμός: Erich Schneider
Παίζουν: Ursina Lardi, Consolate Sipérius
Διάρκεια: 105 λεπτά. Ελληνικοί υπέρτιτλοι.
Διαβάστε επίσης:
